Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Γ. Κοντογιώργης: “Η «μισή» Βουλή θα έπρεπε να συλληφθεί για διαφθορά”


Γιώργος Κοντογιώργης«Πολιτικοί και υπάλληλοι πρέπει να αισθάνονται την ανάσα της κοινωνικής βούλησης και του πολίτη».  
Δείτε επίσης:
Γ. Κοντογιώργης: “Αντί να αυτοκτονούν οι φορείς της καταστροφής, αυτοκτονούν τα θύματά τους” - 4 Απρ 12

 
Λάβρος κατά του πολιτικού συστήματος είναι ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Γιώργος Κοντογιώργης. «Η πολιτική τάξη, αν πιστέψει ότι οι εκλογές τής δίνουν λαϊκή νομιμοποίηση για να μην αλλάξει, θα οδηγηθεί στην κατάρρευση του εαυτού της μέχρι το τέλος του χρόνου, δεν θα αντέξει», δηλώνει στα «Επίκαιρα». Σχολιάζει τη σύλληψη του Άκη Τσοχατζόπουλου λέγοντας ότι «έριξαν ένα "πολιτικό πτώμα" στην εκλογική αρένα» και επιμένει ότι πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί όλοι όσοι μας έφεραν εδώ - ένοχοι και συνένοχοι, πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές. Περιγράφει με μελανά χρώματα την πραγματικότητα της καταστροφής μας. «Η Ελλάδα βρίσκεται υπό διπλή κατοχή», λέει. «Την εσωτερική κομματοκρατία, και τώρα μας υπέβαλαν και σε εξωτερική, τη θεσμοθέτησαν». Ποια είναι η λύση που προτείνει; Ένα νέο Μνημόνιο, αλλά για το πολιτικό σύστημα και το κράτος...
Στη Χριστίνα Κοραή
- Κύριε Κοντογιώργη, ο Άκης Τσοχατζόπουλος βρίσκεται στον Κορυδαλλό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ;
Έριξαν ένα «πολιτικό πτώμα» στην εκλογική αρένα για να δείξουν ότι κάνουν κάθαρση, Έτσι νομίζουν πως θα ξεπεράσουν το γεγονός ότι η Βουλή, αφού νομοθέτησε την ασυλία του πολιτικού αδικήματος, λειτουργεί ως θεσμός λεύκανσης των συμμοριών που δημιουργεί και συγκαλύπτει η δυναστική κομματοκρατία.
- Υπάρχουν πολλοί «Άκηδες» που συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι;
Προφανώς ναι. Διαφορετικά, θα έπρεπε η «μισή» Βουλή να συλληφθεί για ενεργό διαφθορά κι η άλλη «μισή» για συνεργεία στη θεσμική και πολιτική της κάλυψη.
- Να καθίσουν στο σκαμνί και όσοι μας έφεραν εδώ;
Το πολιτικό προσωπικό πρέπει να πονέσει για να καθαρθεί το πολιτικό σύστημα. Θα έλεγα ότι πρέπει να πάνε στη φυλακή όλοι οι πρωθυπουργοί της περιόδου του ευρώ.
- Δηλαδή, ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ακόμη και ο Λουκάς Παπαδήμος;
Ο τελευταίος απλώς δεν φαίνεται να συνέλαβε το πραγματικό πρόβλημα της χώρας και στο μέγεθος του διακυβεύματος. Αποδέχτηκε το ρόλο του πρωθυπουργού περιορισμένης ευθύνης, λειτουργώντας απλώς ως όμηρος της κομματοκρατίας. Όσο για τον Γιώργο Παπανδρέου, έχει προτεραιότητα, καθώς επέλεξε με εγκληματική πρόθεση τον ενταφιασμό της χώρας. Τη μοίρα των πρωθυπουργών πρέπει να έχουν κι όσοι διαχειρίστηκαν κατ' ελάχιστον την οικονομία και τη δημόσια διοίκηση.
- Στους αντίστοιχους υπουργούς αναφέρεστε...
Λέω κατ' ελάχιστον αυτοί, διότι όλη η πολιτική τάξη είναι συνυπεύθυνη για την καταστροφή.
- Για όλα φταίει το ευρώ;
Αυτή είναι λάθος προσέγγιση. Θεωρώ ότι, από τη στιγμή που αποφασίστηκε η είσοδος της χώρας στο ευρώ, θα έπρεπε να ληφθούν μέτρα προσαρμογής στο νέο περιβάλλον. Αντί να γίνει αυτό, επανέφεραν ολικά την πολιτική σκηνή στο καθεστώς της φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα. Δανείζονταν για να στήσουν τη μεγάλη κραιπάλη για τον εαυτό τους και για τους συγκατανευσιφάγους της διαπλοκής. Εργάστηκαν συστηματικά για την παρασιτική μεταμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας.
- Πρόσφατα δηλώσατε στον ΑΝΤΙ, με αφορμή την αυτοκτονία του 77χρονου στο Σύνταγμα, ότι «αντί να αυτοκτονούν οι φορείς της καταστροφής, αυτοκτονούν τα θύματά τους».
Η πολιτική τάξη επιδεικνύει μια αλαζονική αλλοτρίωση κι έναν ανάλγητο κυνισμό μέσα στην κρίση, ομολογώντας ότι αντιμετωπίζει την κοινωνία ως το μείζονα εχθρό της. Βαθαίνοντας με τις επιλογές της την περαιτέρω καταστροφή, καλλιεργεί την απόγνωση, χωρίς να δείχνει καμία διάθεση να αλλάξει η ίδια και οι πολιτικές της στο παραμικρό.
- Τους πετάνε, όμως, νεράντζια...
Είναι σε κατ' οίκον περιορισμό. Τους προπηλακίζουν... Η κοινωνία τούς δηλώνει ότι δεν τους θέλει. Αυτοί, όμως, επιμένουν ετσιθελικά να την ηγεμονεύουν. Στα μάτια του κόσμου είναι πια δυσδιάκριτη η διαφορά ανάμεσα στο σημερινό πολιτικό σύστημα και σε ένα τυπικά αυταρχικό καθεστώς ή σε ένα «κοινοβουλευτικό» κόμμα και στη Χρυσή Αυγή. Όμως οι προπηλακισμοί συνιστούν ακόμη ατομικές πράξεις καταναγκασμού, που, ωστόσο, υποκρύπτουν μια αναβράζουσα εξεγερτική προδιάθεση. Αν το λεγόμενο «κοινοβουλευτικό σύστημα» θέλει να διασωθεί, πρέπει επειγόντως να ανασυγκροτηθεί έκ του μηδενός. Αναφέρομαι στους τρεις πυλώνες της καταστροφής: το πολιτικό σύστημα, τη δημόσια διοίκηση και τη Δικαιοσύνη, τη νομοθεσία.
- Μπορεί, εκτιμάτε, να γκρεμιστεί το κράτος εν μία νυκτί;
Βεβαίως, διότι είναι υπόλογο της καταστροφής, χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση. Προέχει να καταργηθεί αμέσως η όποια νομική προστασία του πολιτικού προσωπικού, ώστε να υπαχθούν στη Δικαιοσύνη εφεξής, αλλά και αναδρομικά, όσοι ζημίωσαν τη χώρα. Να καταργηθεί επίσης η προσωποπαγής κομματοκρατία και οι πρακτικές της, που μεταβάλλουν το κράτος σε όμηρο ιδιοτελών συμφερόντων, Να μηδενιστούν οι απολαβές και τα προνόμια των πολιτικών. Να γίνουν εντολοδόχοι και όχι δυνάστες της κοινωνίας των πολιτών. Να ανασυγκροτηθεί η δημόσια διοίκηση με γνώμονα το δημόσιο σκοπό της. Ο δημόσιος υπάλληλος να υπέχει προσωπική ευθύνη, με το ερώτημα και της απόλυσης, εάν δεν κάνει το καθήκον του. Να αναγνωριστεί στον πολίτη δικαίωμα εννόμου συμφέροντος. Πολιτικοί και υπάλληλοι πρέπει να αισθάνονται καθημερινά την ανάσα της κοινωνικής βούλησης και του πολίτη.
- Υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης τον Μνημονίου, όταν έχει φαρδιές πλατιές τις υπογραφές των Βενιζέλου και Σαμαρά;
Η πολιτική τάξη που έβαλε την υπογραφή της δεσμεύει τον εαυτό της. Υπέγραψαν διότι είναι υποτελείς σε μια αντίληψη εσωτερικής κατοχής που τους κάνει να κινούνται μακράν του κοινού συμφέροντος και γι' αυτό να επιζητούν την πολιτική νομιμοποίηση που δεν τους δίνει η κοινωνία στην τρόικα. Φυσικά και υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναδειχτεί η βαρύτητα της χώρας στη διεθνή πολιτική, αντί να υποβιβάζεται στο επίπεδο του εξαρτημένου και περιδεούς επαίτη, που αρμόζει στην πολιτική τάξη. Πρέπει να τεθούν, δηλαδή, οι όροι ενός άλλου Μνημονίου απέναντι στην τρόικα, που δεν θα στρέφεται εναντίον της κοινωνίας, που δεν θα αποδομεί τον οικονομικό ιστό της χώρας. Από την ασύμμετρη καταστροφή της χώρας, στην οποία οδηγούν oι επιλογές της δυναστικής κομματοκρατίας, κανείς δεν θα βγει ωφελημένος. Το δε κόστος της όποιας εξόδου από την κρίση θα αποδειχτεί δυσανάλογο για την ίδια την τρόικα.
- Τι μήνυμα στέλνει ο πολυκερματισμός του πολιτικού συστήματος;
Είναι πράξη αποδοκιμασίας όχι του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά συνολικά του πολιτικού συστήματος όπως είναι στημένο στην Ελλάδα. Μπορεί η κοινωνία αυτή τη στιγμή να μην έχει συνείδηση του περιεχομένου της λύσης, διαισθάνεται, όμως, ότι η εναλλαγή του παρόντος κομματικού κατεστημένου στην εξουσία δεν αποτελεί τη λύση. Πρέπει να βρεθεί τρόπος η εκρηκτική δύναμη την οποία έχει ως συλλογικότητα να εκφραστεί πολιτικά. Οι παλαιοί τρόποι πολιτικής έκφρασης, όπως οι διαδηλώσεις, έχουν ξεπεραστεί. Αυτό θα γίνει πια είτε εξωθεσμικά, με εξέγερση, είτε πάλι εξωθεσμικά, αλλά συντεταγμένα. Για παράδειγμα, με τη συγκρότηση της κοινωνίας σε συμπαγή δημο-αλυσίδα γύρω από τη Βουλή και τον εξαναγκασμό της πολιτικής τάξης να πράξει αυτό που αρνείται. Υπάρχει και το τρίτο σενάριο: Να καταρρεύσει από μόνο του το πολιτικό σύστημα, υπό το βάρος της πραγματικότητας που δημιουργεί. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα συμβεί πολύ σύντομα.
- Αποτελεί λύση η επιστροφή στη δραχμή;
Τόσο το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» όσο και το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» είναι ψευδή. Αποβλέπουν στον πειθαναγκασμό της κοινωνίας, στο να συγκατανεύσει στην καταστροφή της. Δεν αποτρέπουν, όμως, ούτε τη χρεοκοπία ούτε τη μετάβαση στη δραχμή. Όσο δεν αίρονται οι αιτίες της καταστροφής, τόσο τα αγοραία Μνημόνια θα διαδέχονται το ένα το άλλο. Η έξοδος από την κρίση χρειάζεται ένα Μνημόνιο για το κράτος.

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Η Χρυσή Ευκαιρία....Παριστάνουν τους επαγγελματίες "δημοκράτες" οι πραγματικοί φασίστες του δικομματισμού ...Οι "ιδιοκτήτες" της πατρίδας μας ...Οι "τρόφιμοι" της αμερικανικής πρεσβείας Παπανδρέου, οι Καραμανλήδες και οι Μητσοτάκηδες ...Οι ψεύτες, οι κουρασμένοι και οι γκαντέμηδες ...Αυτοί, που σήμερα εμφανίζονται να "αγωνιούν" για την τύχη της "δημοκρατίας" μας, βλέποντας την άνοδο της Χρυσής Αυγής ...Οι φασίστες, που, βλέποντας τα "μαγαζάκια" τους να κινδυνεύουν, βγήκαν στα κανάλια, για ν' αγωνιστούν για τη διάσωσή της ...Μίλησαν οι φασίστες εναντίον του φασισμού με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Βενιζέλο .Τον Αντιπρόεδρο της χειρότερης Κυβέρνησης όλων των εποχών .Της αυθεντικής Κυβέρνησης του δικομματισμού, που παρέδωσε τη χώρα "αλυσοδεμένη" στους δανειστές της.Αυτός, που μπήκε στην πολιτική ως αδύνατος και φτωχός και σήμερα διαπρέπει ως πάμπλουτο Κήτος .Ο "δημοκράτης", που εκβίασε μια ολόκληρη κοινωνία ακόμα και με θάνατο...Και για τον "έτερο "Καππαδόκη" του δικομματισμού ..Τον Αντώνη "Βιολάρη" της Μεταπολίτευσης .Τον εγγονό του Μπενάκη, που έχει εξειδίκευση να παριστάνει τον Βασιλάκη τον Καΐλα .Ο "γενναίος" πλην άεργος γόνος..Ο ταβερνιάρης της Ιπποκράτους και ο τεννίστας της Συγγρού...ΚΚΕ:Το λυσσασμένο για χρήμα "φασιστόσκυλο", που κατά παραγγελία ορμάει σε όποιον απειλεί την κυριαρχία των μεγάλων του δικομματισμού..Η αγράμματη και άεργη Αλέκα "πατάει" στα "απάτητα" και εξευτελίζεται.Είναι ντροπή για την Ελλάδα, τους Έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό να υπάρχει μια Παπαρήγα στην πολιτική σκηνή και να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ηγέτες τους. Είναι ντροπή για τη Δημοκρατία μας να υπάρχει ένα τέτοιο "κατασκεύασμα" των μυστικών υπηρεσιών, που ως αποκλειστικό του πολιτικό "αντικείμενο" έχει την προβοκάτσια. Είναι ντροπή για τη λογική μας να μας "δουλεύει" ένα αγράμματο δουλικό του παρελθόντος. Είναι ντροπή στην εποχή της πείνας και της οικονομικής κρίσης να μην ελέγχεται το ΚΚΕ για τα οικονομικά του και να αφήνεται η συμμορία τού πληρωμένου Εμφυλίου να εξακολουθεί να μοιράζει τις νέες λείες της χωρίς κανέναν έλεγχο. .

Η χρυσή ευκαιρία της Δημοκρατίας μας είναι η Χρυσή Αυγή.
Η άνοδός της απειλεί το ΚΚΕ και τα "αφεντικά" του.
Η μονομαχία των "άκρων" της Δημοκρατίας μπορεί να τη "σώσει".
Η άνοδος της Χρυσής Αυγής μπορεί να φαίνεται σαν ένα "στίγμα" για τη Δημοκρατία μας, αλλά με την κατάλληλη γνώση μπορεί να μετατραπεί σε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία ...Μια μεγάλη όσο και μοναδική ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το τοπίο της Μεταπολίτευσης. Γιατί είναι ευκαιρία; Γιατί με τις αντιδράσεις, που προκαλεί η άνοδός της και η πιθανή είσοδός της στη Βουλή, αποκαλύπτεται ο ολέθριος σχεδιασμός της φασιστικής Μεταπολίτευσης ...Ο σχεδιασμός εκείνος, που "καπελώνει" τη Δημοκρατία και παραδίδει την πατρίδα μας στα "χέρια" λίγων οικογενειών ...Ο σχεδιασμός εκείνος, του οποίου το σύνολο της λειτουργίας στηρίζεται στην παράνομη είσοδο του ΚΚΕ στη Βουλή. Αυτό αποκαλύπτει η σημερινή "επιτυχία" της Χρυσής Αυγής. Αποκαλύπτει το απόλυτο "μυστικό" του φασισμού της Μεταπολίτευσης.

Το ΚΚΕ είναι το βασικό "εργαλείο" της φασιστικής Μεταπολίτευσης. Ένας μόνιμος, άκαμπτος και φασιστικός "υπερχειλιστής", ο οποίος, ακόμα και σήμερα —στην εποχή της απόλυτης "ξηρασίας"—, βοηθά τον δικομματισμό να διατηρείται με ευκολία σε διψήφια ποσοστά. Το μέγεθός του είναι το "όριο" που σώζει τους μεγάλους και καταστρέφει τους μικρούς. Ένα "μέγεθός", το οποίο είναι εξ’ αρχής "κανονισμένο" με βάση τις ανάγκες των ιμπεριαλιστών και βέβαια του δικομματισμού, που τους εξυπηρετεί. Αρκετά μικρό, ώστε να μην αντιμετωπίζεται ως πραγματική απειλή για την κοινωνία —και άρα ως πρόβλημα, το οποίο πρέπει να επιλυθεί άμεσα και μόνιμα— και αρκετά μεγάλο, για να "εξοντώνει" εν τη γενέση του ό,τι και όποιον ενοχλεί τον δικομματισμό.
Αυτός είναι ο κρυφός ρόλος του ΚΚΕ. Είναι ένα φασιστικό "εργαλείο", που με το μέγεθός του και τον αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας του εξοντώνει όλα τα "νεογνά" της Δημοκρατίας ...Εξοντώνει όλα τα "γεννήματα", τα οποία θα μπορούσαν να απειλήσουν τον φασιστικό δικομματισμό της αμερικανικής πρεσβείας. Αυτό είναι το "κόλπο" της Μεταπολίτευσης ...Το "κόλπο" της ψευδοδημοκρατίας, που δήθεν επιτρέπει στους πολίτες να ψηφίζουν ελεύθερα, ενώ στην πραγματικότητα όλα γύρω τους είναι "στημένα". Αυτό είναι το παιχνίδι που μας επέβαλαν τα υπερατλαντικά "αφεντικά" μετά την πτώση της δικής τους Χούντας. Κοινά αφεντικά έχουν όλοι οι πρωταγωνιστές της Μεταπολίτευσης. Από τους "νικημένους" Χουντικούς και τους "βασανισμένους" ΚΚΕδες μέχρι τους "θριαμβευτές" Πολυτεχνίτες "δημοκράτες" όλοι από την ίδια πρεσβεία παίρνουν εντολές.
Από εκεί και πέρα το "δούλεμα" —εδώ και τριάντα χρόνια— πάει "σύννεφο". Τα δύο μεγάλα κόμματα παριστάνουν τους "εγγυητές" της ασφάλειας της δημοκρατίας από τους "κομμουνιστές" και το ΚΚΕ τούς "εγγυάται" τη δική τους ασφάλεια από τους αντιπάλους τους ...Τους "εγγυάται" ότι δεν θα έχουν ενοχλήσεις από παρείσακτους και "αυθαίρετους" ανταγωνιστές. Ο "προστάτης" των "προστατών" του, που παριστάνουν τους "προστάτες" της δημοκρατίας. Ολόκληρη η ελληνική γραμματική πρέπει να χρησιμοποιηθεί, για να περιγράψουμε τον ρόλο του. Από εκεί και πέρα το μέγεθος αυτού του ΚΚΕ είναι εκ των προτέρων προσδιορισμένο. Είναι αρκετά μεγάλο τόσο για να μπορεί να "σπρώχνει" μαζικά τους δημοκράτες στα δύο μεγάλα κόμματα όσο και για να καταστρέφει τον ανταγωνιστικό περίγυρό τους.
Όποιος στα χρόνια της "δημοκρατίας" της Μεταπολίτευσης είχε την ατυχή ιδέα να "ξεκινήσει" μια πολιτική κίνηση από τη βάση της κοινωνίας, γνωρίζει από πρώτο "χέρι" τον ρόλο του ΚΚΕ ...Γνωρίζει ότι ο πρώτος, ο οποίος θα του επιτεθεί με όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους, είναι ένα "λυσσασμένο" ΚΚΕ. Ο μισαλλόδοξος, άπληστος, σκοτεινός και επικίνδυνος "νεάντερταλ" της πολιτικής μας ζωής είναι αυτός, ο οποίος εκτελεί τα συμβόλαια "θανάτου" του δικομματισμού ...Το σταλινικό ΚΚΕ των αγράμματων "φωτισμένων" ηγετών και των επαγγελματιών "διωκόμενων" οπαδών ...Των βολεμένων οπαδών και των επαγγελματιών ψηφοφόρων ...Το ΚΚΕ των μυστικών ντόπιων και ξένων χρηματοδοτών.
...Το ΚΚΕ, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ένα κόμμα του δοκιμαστικού "σωλήνα" της ψυχροπολεμικής εποχής ...Ένα κόμμα ψευδοστελεχών χωρίς οπαδούς ...Ένα κόμμα, το οποίο φτιάχτηκε σε υπόγεια μυστικών υπηρεσιών αρχικά με λίρες και στη συνέχεια με δολάρια και ρούβλια, τα οποία "ζυμώθηκαν" με τους πολλούς αγράμματους παραλήπτες τους ...Ένα κόμμα-"εργαλείο", το οποίο αναλαμβάνει ό,τι αποστολή βολεύει τα αφεντικά του. Όποιος νέος ιμπεριαλιστής μπορεί να το πληρώνει, το "κληρονομεί" από τον προκάτοχό του. Κάποτε το έλεγχαν οι Βρετανοί, μετά οι Αμερικανοί και αν στο μέλλον εμφανιστούν εξωγήινοι ιμπεριαλιστές, θα μπορούσαν να το διεκδικήσουν.
Απλά πράγματα. Το σημερινό ΚΚΕ το "τάιζαν" από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν οι Αμερικανοί ...Οι Αμερικανοί, οι οποίοι, προκειμένου να μονιμοποιήσουν στην Ευρώπη ψευδοδημοκρατικές ηγεσίες "δικομματικών" τύπων, υποβοηθούνταν από τους Σοβιετικούς με τα "εργαλεία" τύπου ΚΚΕ ..."Εργαλεία", τα οποία στην περίπτωση της Ελλάδας αποδείχθηκαν θανάσιμα, εφόσον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ είναι το γνωστό χαφιεδομάγαζο των προδοτών και των πρακτόρων, που βύθισαν σε έναν αναίτιο και άστοχο Εμφύλιο την πατρίδα μας, προκειμένου ν' απαλλάξουν τους ξένους ιμπεριαλιστές από τα "στοιχεία" που τους εμπόδιζαν στην εφαρμογή των σχεδιασμών τους.
Αυτό ακριβώς είναι το ΚΚΕ ...Ένα "απολίθωμα" του παρελθόντος, που, χάρη στις επιδιώξεις και το χρήμα των ιμπεριαλιστών, έφτασε μέχρι τις ημέρες μας ...Ένας μηχανισμός χαφιέδων και πρακτόρων, που επ’ αμοιβή μπορούν να κάνουν τα πάντα ...Τα δουλικά του Στάλιν, που μέχρι τις μέρες μας συντηρούνται με τα χρήματα των αφεντικών ...Τα δουλικά του Στάλιν, που υπό την αμερικανική προστασία και ανεξαρτήτως εθνικότητας έκαναν τα ίδια ακριβώς πράγματα σε όλη την αμερικανοκρατούμενη Ευρώπη της μεταπολεμικής εποχής.
Χάρη στα κομμουνιστικά κόμματα των χαφιέδων της Μόσχας επικράτησαν τα δικομματικά "δίπολα" των "σοσιαλιστών" και των "συντηρητικών" σε όλες τις χώρες της "ελεύθερης" Δύσης. Δίπολα κομμάτων, τα οποία θεωρητικά πρέσβευαν τη Δημοκρατία, αλλά πρακτικά λειτουργούσαν φασιστικά και δογματικά ως ημικρατικοί οργανισμοί, προσκολλημένα στο δημόσιο χρήμα. Δίπολα κομμάτων, τα οποία, χάρη στην υποτιθέμενη απειλή του τοπικού ΚΚ, γίνονταν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση με αυτό, προκειμένου δήθεν να το αντιμετωπίσουν ...Για το καλό της Δημοκρατίας. Όλοι γίνονταν φασίστες με στόχο τη μονοπώληση της εξουσίας με το άλλοθι της καλύτερης αντιμετώπισης του σταλινισμού.
Δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο μυστήριο στον μεταπολεμικό σχεδιασμό της Ευρώπης. Δεν είναι μυστήριο η σημερινή "επιτυχία" σταλινικών τύπου Μέρκελ. Χάρη στα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης κατόρθωσαν οι ΗΠΑ να κατακτήσουν την Ευρώπη, χωρίς να την νικήσουν στρατιωτικά. Τη μισή Ευρώπη την παρέδωσαν στον "πατερούλη" της Μόσχας και την άλλη μισή την εξασφάλισαν για τους εαυτούς τους χάρη στη βοήθεια των δουλικών του "πατερούλη". Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για εξ’ αρχής προσδιορισμένα μεγέθη. Το 8% δεν είναι τυχαίο κι ούτε αποτέλεσμα των ιδιομορφιών της ελληνικής κοινωνίας. Το 8% του ΚΚΕ είναι εξ’ αρχής προκαθορισμένο και συμφωνημένο μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον ...Ένα "φιξ" ποσοστό, το οποίο σε κάθε εκλογική διαδικασία "αναπαράγεται" στα υπόγεια του Υπουργείου Εσωτερικών και το οποίο δεν μεταβάλλεται με τίποτε.
Ακόμα και αν η αποχή των δημοκρατών αγγίξει το 100% και συμμετάσχουν στις εκλογές μόνον οι ΚΚΕδες και πάλι το ΚΚΕ θα συγκεντρώσει το 8% ...Δεν μπορεί να πάει παραπάνω ...Δεν επιτρέπεται να πάει παραπάνω ...Απαγορεύεται να πάει παραπάνω ...Μιλημένα και αποφασισμένα από την αρχή. Πολιτικοί επιστήμονες, οικονομολόγοι και κοινωνιολόγοι των μυστικών υπηρεσιών αποφάσισαν γι' αυτό το μέγεθος. Αυτοί αποφάσισαν για ένα μέγεθος, το οποίο θα καθιστούσε το φασιστικό κόμμα έναν βολικό σάκο του "μποξ", για να παριστάνουν τους επαγγελματίες "δημοκράτες" οι πραγματικοί φασίστες του δικομματισμού ...Οι "ιδιοκτήτες" της πατρίδας μας ...Οι "τρόφιμοι" της αμερικανικής πρεσβείας Παπανδρέου, οι Καραμανλήδες και οι Μητσοτάκηδες ...Οι ψεύτες, οι κουρασμένοι και οι γκαντέμηδες ...Αυτοί, που σήμερα εμφανίζονται να "αγωνιούν" για την τύχη της "δημοκρατίας" μας, βλέποντας την άνοδο της Χρυσής Αυγής ...Οι φασίστες, που, βλέποντας τα "μαγαζάκια" τους να κινδυνεύουν, βγήκαν στα κανάλια, για ν' αγωνιστούν για τη διάσωσή της ...Οι πρωταγωνιστές του δικομματισμού. Αυτοί, προσπαθώντας να "σώσουν" τον σχεδιασμό τους, "βλέπουν" απειλή στη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Μια απειλή, την οποία ποτέ δεν την "είδαν" στο σταλινικό "είδωλό" της.
Όμως, γιατί είναι απειλή γι' αυτούς η Χρυσή Αυγή; Μήπως φοβούνται τον εκφασισμό της κοινωνίας; Μήπως φοβούνται τα μέσα, τα οποία θα τεθούν στη διάθεσή της και θα απειλήσουν τη Δημοκρατία; Όχι βέβαια. Τίποτε από όλα αυτά δεν φοβούνται. Η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί με την παρουσία της να απειλήσει με κανέναν τρόπο την ώριμη πλέον δημοκρατία μας. Αυτό, το οποίο τους φοβίζει, είναι η "λογιστική" της Μεταπολίτευσης ...Η "λογιστική" εκείνη, που θέλει το "ένα" να είναι αρκετό και το "δύο" υπερβολικό. Τους φοβίζει η πιθανή παρουσία της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, γιατί εξαιτίας τους θα τεθεί υπό αμφισβήτηση η νομιμότητα του ΚΚΕ μέσα σ' αυτήν.
Μόνον ένα φασιστικό άκρο —με την αμερικανική "παστερίωση"— είναι χρήσιμο γι' αυτούς μέσα στη Βουλή ...Χρήσιμο γι' αυτούς είναι να υπάρχει μόνον το ΚΚΕ στη Βουλή. Όμως, αν μπουν και οι "απέναντι" σ' αυτήν, τότε θα υπάρχει πρόβλημα υπεράριθμων. Οι νέοι με την είσοδό τους θα απειλήσουν την παρουσία των παλαιών. Θα απειλούν οι δογματικοί φασίστες των δύο άκρων να μετατρέψουν τη Βουλή σε χάβρα ή καφενείο ή χαμαιτυπείο και αυτό το φαινόμενο θα πρέπει ν' αντιμετωπιστεί. Η Βουλή δεν "χωράει" καί τα δύο άκρα του φασισμού στο εσωτερικό της. Αναγκαστικά αυτό σημαίνει πως, αν μπει η Χρυσή Αυγή στη Βουλή, ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για έξοδο τού ΚΚΕ από αυτήν ...Ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για την αποβολή του βασικού τους συνεργάτη στο "καπέλωμα" της Δημοκρατίας.
Αυτό είναι κάτι, το οποίο απειλεί άμεσα τα συμφέροντά τους, εφόσον σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να επανασχεδιαστεί το πολιτικό σκηνικό της Μεταπολίτευσης με βάση τις ανάγκες της Δημοκρατίας και όχι των κομματαρχών. Το ΚΚΕ είναι χρήσιμο για την παντοδυναμία των κομματαρχών και όχι για την ασφάλεια της Δημοκρατίας. Το ΚΚΕ τούς είναι χρήσιμο, γιατί είναι απολύτως απαραίτητο για τον σχεδιασμό και εύκολα εκβιάσιμο, ενώ η Χρυσή Αυγή τούς είναι απολύτως περιττή και απολύτως απρόβλεπτη. Αυτή η "πρόοδος" της Χρυσής Αυγής είναι που εξασφάλισε στον Σαμαρά την πολιτική στήριξη του "κουρασμένου" Καραμανλή. Η Χρυσή Αυγή ανάγκασε τους κομματάρχες του δικομματισμού να συντονιστούν απόλυτα μεταξύ τους. Γι' αυτόν τον λόγο μάς κοινοποίησαν την "αγωνία" τους για τη Δημοκρατία. Γι' αυτόν τον λόγο οι φασίστες μίλησαν για κίνδυνο εκφασισμού της κοινωνίας ...Μίλησαν για Ναζί, βία, σκοταδισμό, Λούγκερ. Πάντσερ κλπ. ...Μέχρι και σατανιστές τούς είπαν.
Μίλησαν οι φασίστες εναντίον του φασισμού με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Βενιζέλο ...Τον Αντιπρόεδρο της χειρότερης Κυβέρνησης όλων των εποχών ...Της αυθεντικής Κυβέρνησης του δικομματισμού, που παρέδωσε τη χώρα "αλυσοδεμένη" στους δανειστές της. Αυτός ο γνήσιος "πατριώτης" και "δημοκράτης" ανέλαβε πρώτος την άμυνα υπέρ της πατρίδας και της "δημοκρατίας" μας ...Αυτός, που μπήκε στην πολιτική ως αδύνατος και φτωχός και σήμερα διαπρέπει ως πάμπλουτο κήτος ...Ο "δημοκράτης", που εκβίασε μια ολόκληρη κοινωνία ακόμα και με θάνατο μέσω του χαρατσιού της ΔΕΗ ...Ο δήθεν συνταγματολόγος, που εξασφάλισε την ατιμωρησία των "ανεύθυνων" και λαδωμένων υπουργών. Όμως, ο συνταγματολόγος ξέχασε προφανώς το γνωστό ότι ..."στου κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλάνε για σκοινί".
Εμείς δεν γνωρίζουμε πόσο αυθεντικοί ναζιστές είναι οι σημερινοί χρυσαυγίτες και οι άλλοι ...Δεν είναι δουλειά μας να γνωρίζουμε τι έχουν στο μυαλό τους όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Αυτή είναι δουλειά εκείνων, οι οποίοι θα πάρουν την ευθύνη να τους ψηφίσουν. Κατά την άποψή μας οι περισσότεροι από αυτούς είναι άσχετοι με τον πραγματικό φασισμό, που ό,τι κάνουν το κάνουν απλά και μόνον ως αντίδραση ...Άσχετοι, που έγιναν φασίστες από τη "δημοκρατικότητα" που ξεχείλιζαν οι Βενιζέλοι, οι Σαμαράδες, οι Ντορούλες και οι Τσοχατζόπουλοι. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι νέοι της φτώχειας, της απελπισίας και του περιθωρίου και πιθανότατα να μην έχουν ούτε τη μόρφωση να γνωρίζουν τα περί φασισμού, αλλά ούτε και την εμπειρία — λόγω του νεαρού της ηλικίας τους. Αυτά όμως —και άλλα πολλά χρήσιμα "φορτία"— τα οποία αυτοί δεν διαθέτουν, θα έπρεπε να τα έχει ο Βενιζέλος. Γιατί είμαστε σίγουροι γι' αυτό; Γιατί εμείς, που έχουμε γνώσεις, γνωρίζουμε ποιοι ήταν αυθεντικοί ναζιστές στην Ελλάδα.
Ρωτάμε λοιπόν τον ευνοημένο του Μέγκα και προστατευόμενο του "συγκροτήματος" αρχηγό του ΠΑΣΟΚ: Εκτός από τους χρυσαυγίτες —πολλοί εκ των οποίων καθαρά για λόγους βλακείας χαιρετούν ναζιστικά— ποιοι ήταν εκείνοι οι "Έλληνες", οι οποίοι πραγματικά υπηρέτησαν τους πραγματικούς ναζιστές, όταν πραγματικά υπήρχε αυτή η δυνατότητα; Ο ευεργέτης του Λαμπράκης και το "συγκρότημά" του είχαν σχέση με τους Ναζί; Αυτοί δεν ήταν οι εκφράσεις του πλέον αυθεντικού ναζιστικού δοσιλογισμού της ελληνικής ιστορίας; Ο ιδρυτής του "συγκροτήματος" δεν ήταν εκείνος, ο οποίος δικάστηκε για δοσιλογισμό και γλίτωσε το εκτελεστικό απόσπασμα για λόγους τους οποίους μόνο οι ξένες μυστικές υπηρεσίες γνωρίζουν;
...Το γνωστό "συγκρότημα" της "καμεράτας" δεν ήταν εκείνο, το οποίο αναγκάστηκε και άλλαξε τα ονόματα των "φύλλων" του, γιατί απλούστατα τα είχε παραχωρήσει στους Ναζί για την "ενημέρωση" των Ελλήνων της κατοχής; Ο "δημοκράτης" Βενιζέλος, που τόσο ανησυχεί για την ασφάλεια της δημοκρατίας μας από τον ναζιστικό κίνδυνο, έχει "καταγγείλει" τους παραπάνω; Έχει "καταγγείλει" τον ναζισμό των ευεργετών του; Έχει "καταγγείλει" τον ναζισμό των "διαφημιστών" του; Γνωρίζει την ιστορία του κτιρίου της Λαδά; Πραγματικοί Ναζί έχουν καθίσει στα γραφεία εκείνα όπου αρέσκεται ο ίδιος να περιφέρεται.
Σε αυτά μπορεί να μας απαντήσει ο Βενιζέλος πριν επιχειρήσει να μας τρομοκρατήσει με τον φασισμό της Χρυσής Αυγής; Αν είναι επικίνδυνοι κάποιοι φτωχοί νεαροί, οι οποίοι απλά χαιρετούν ναζιστικά, πόσο επικίνδυνοι για τη δημοκρατία μας ήταν κάποιοι εκδότες, οι οποίοι πλούτισαν ναζιστικά; Οι ίδιοι εκδότες, οι οποίοι κάποτε συνεργάστηκαν με τους Ναζί, στη συνέχεια πούλησαν την Κύπρο και σήμερα είναι υπέρ των δανειστών μας, προκειμένου να συνεχίσουν να πλουτίζουν. Όλους αυτούς τους γνωρίζει ο Βενιζέλος; Γνωρίζει ποιους εξυπηρέτησαν οι υπογραφές του και τα "κουρέματά" του;
Όμως, ακόμα κι αν παραβλέψουμε την ειδική "σχέση" μεταξύ του Βενιζέλου και των ναζιστών ευεργετών του, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε κάποια άλλα πολύ σημαντικότερα, που αφορούν την ίδια τη δημοκρατία μας. Εφόσον η Χρυσή Αυγή ανοίγει τη συζήτηση για το τι είναι νόμιμο και τι όχι να συμμετέχει στη δημοκρατική μας λειτουργία, δεν πρέπει αυτήν η συζήτηση να γενικευτεί; Ο δήθεν έγκριτος συνταγματολόγος δεν γνωρίζει ότι με βάση τον διεθνή νόμο ο ναζισμός δεν είναι πλέον "μόνος" του στο φασιστικό "περιθώριο" του πολιτικού φάσματος;
Ακόμα δηλαδή κι αν υποθέσουμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική —πράγμα το οποίο δεν το παραδέχονται οι ίδιοι—, δεν είναι μόνη της. Υπάρχουν κι άλλοι εξίσου φασίστες με τη "βούλα" και του ευρωπαϊκού νόμου. Τουλάχιστον οι χρυσαυγίτες είχαν τη "ντροπή" να μην κατέβουν στον πολιτικό "στίβο" ως ΝΚΕ ...Ως Ναζιστικό Κόμμα Ελλάδας. Στον αντίποδα αυτών των ερασιτεχνών και φτωχών φασιστών υπάρχουν οι ΚΚΕδες ...Αυτοί, οι οποίοι δεν έχουν καμία τέτοια "ντροπή" και δηλώνουν σταλινικοί ΚΚΕδες και άρα φασίστες ...Αυτοί, οι οποίοι είναι επαγγελματίες και καλά βολεμένοι μέσα στη "δημοκρατία" μας ...Αυτοί, οι οποίοι έχουν την απαίτηση να "κονομάνε" ακόμα κι όταν βρίζουν τη δημοκρατία και τους δημοκράτες, όπως ο ξεδιάντροπος Μπογιόπουλος.
Εφόσον λοιπόν κάποιοι όψιμοι δημοκράτες —και πολυεκατομμυριούχοι— τρέχουν να "καταγγείλουν" τη Χρυσή Αυγή, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτή δεν είναι μόνη της στο "περιθώριο" της δημοκρατίας. Έχει "παρέα" τον σταλινικό κομμουνισμό. "Παρέα" έχει τους πλέον αμετανόητους των φασιστών ...Αυτούς, που αποδεδειγμένα πλέον —με βάση την ιστορική επιστήμη— πρόδωσαν τις πατρίδες τους σε όποιο κράτος κι αν δραστηριοποιήθηκαν ...Αυτούς, που στην Ελλάδα ποτέ δεν έφτιαξαν δημοκρατικό κόμμα ούτε στο τυπικό του μέρος ...Αυτούς, που δεν ένοιωσαν καν την ανάγκη να εφεύρουν τουλάχιστον ένα νέο όνομα για το ΚΚΕ, προκειμένου να συμμετάσχουν στις "μισητές" γι' αυτούς δημοκρατικές διαδικασίες ...Αυτούς, που συμμετέχουν στις εκλογές "κατ’ εξαίρεση" ως φασίστες, οι οποίοι απλά υπέγραψαν ένα μπακαλόχαρτο ότι δεν θα διεκδικήσουν ποτέ την εξουσία.
Εφόσον λοιπόν ο "ταβερνιάρης" της νομικής επιστήμης αποφάσισε να "καταγγείλει" τους φασίστες για προσπάθεια "άλωσης" της Βουλής, γιατί εκδηλώνει "προτιμήσεις"; Συνταγματολόγος και άρα γνώστης των νόμων δεν είναι; Για ποιον λόγο υπάρχει αυτή η επιλεκτική "ευαισθησία" του; Η εξίσωση των φασιστικών ιδεολογιών δεν θα έπρεπε να τον αναγκάσει να "καταγγείλει" μαζί με τους "χρυσαυγίτες" και την "πάπισσα" του Περισσού; Πριν ξεκινήσει να καταγγείλει τους φασίστες που ΘΑ μπουν στη Βουλή, γιατί δεν καταγγέλλει αυτούς που ΗΔΗ είναι μέσα.
Σχεδόν τριάντα χρόνια βουλευτής είναι, δεν κατάλαβε ότι το ΚΚΕ βρίσκεται παράνομα μέσα στη Βουλή; Τριάντα χρόνια βουλευτής είναι, δεν κατάλαβε τι ακριβώς έχει υπογράψει το ΚΚΕ, που δίνει μια "παράσταση" αθλιότητας στη Βουλή της Δημοκρατίας; Αν δεν το κατάλαβε ο ίδιος, γιατί δεν ρωτάει τον "δημοκράτη" και συνάδερφό του χοντρό και Αντιπρόεδρο Πάγκαλο; Κάτι θα ξέρει από φασισμό ο Πάγκαλος, εφόσον, πριν διαπρέψει ως "δημοκράτης", υπήρξε εγγονός Ναζιστή και επιφανής ΚΚΕς. Ποιος θα μπορούσε να τον ενημερώσει καλύτερα από αυτόν, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα, γιατί έχει υπάρξει τα πάντα; ...Τρία σε ένα είναι ο άνθρωπος και αυτό δικαιολογεί εν μέρη και τον όγκο του ...Πώς λέμε "πολύπριζο"; ...Ο Πάγκαλος είναι "πολυφασίστας".
Τα ίδια, που αναφέρουμε για τον Βενιζέλο, αφορούν και τον "έτερο "Καππαδόκη" του δικομματισμού ...Τον Αντώνη "Βιολάρη" της Μεταπολίτευσης ...Τον εγγονό του Μπενάκη, που έχει εξειδίκευση να παριστάνει τον Βασιλάκη τον Καΐλα ...Αυτόν, που όχι μόνον ανησυχεί για τον ναζισμό, αλλά που είναι έτοιμος να τον πολεμήσει και να του βγάλει τις "μάσκες" ...Ο "γενναίος" πλην άεργος γόνος, που ισχυρίζεται ότι και η οικογένειά του πολέμησε τον ναζισμό. Να θυμίσουμε στον εγγονό του Μπενάκη ότι το κύκλωμα του παππού του ήταν οι βασικοί συνεργάτες των Ναζί στην κατοχή. Στο κύκλωμα εκείνο ανήκε ο Λαμπράκης και το ΔΟΛ ...Μια ωραία ναζιστική "ατμόσφαιρα" είναι ο Καΐλας με τον συνταγματολόγο ...Ερασιτέχνες ναζιστές είναι οι χρυσαυγίτες μπροστά τους.
Σ' ό,τι αφορά την "πολυτραγουδισμένη" αυτοκτονία της Πηνελόπης Μπενάκη-Δέλτα την ημέρα της εισόδου των Ναζί στην Αθήνα, θα τον συμβουλεύαμε να μην την υπενθυμίζει, γιατί απλά εκθέτει τη μακαρίτισσα. Η γυναίκα εκείνη είχε ψυχολογικά προβλήματα ...Πολλά ψυχολογικά προβλήματα, που, αν δεν ήταν μια πάμπλουτη μεγαλοαστή και ήταν μια απλή φτωχή γυναίκα, θα την αποκαλούσαμε αλλιώς. Η αυτοκτονία της εκείνη την ημέρα ήταν απλά η "πετυχημένη" εκδοχή μιας αλυσίδας "αποτυχημένων" αποπειρών. Καλό είναι, δηλαδή, κάποιοι να προσέχουν τι λένε, γιατί δεν απευθύνονται σε "χρυσόψαρα". Καλό είναι να μην μας δείχνουν το "σκοινί", γιατί είναι πολλοί οι Έλληνες εκείνοι, που ακόμα κλαίνε "κρεμασμένους".
Το θέμα είναι ότι αυτά, τα οποία δεν κατάλαβαν οι εκατομμυριούχοι "δημοκράτες" της Μεταπολίτευσης, άρχισαν να τα καταλαβαίνουν οι απλοί πολίτες. Οι απλοί πολίτες άρχισαν πλέον να υποψιάζονται τι συμβαίνει και το αποτέλεσμα είναι αυτό, το οποίο βλέπουμε στις καθημερινές πλέον πράξεις κοινωνικής αντίστασης. Οι απλοί πολίτες είναι πλέον απόλυτα εχθρικοί με τους σταλινικούς του Περισσού. Πιο εχθρικοί απ' όσο είναι απέναντι στους χρυσαυγίτες. Πολλοί από αυτούς μάλιστα θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή, όχι επειδή είναι φασίστες, αλλά επειδή θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσουν πρόβλημα στον προδοτικό δικομματισμό.
Την "επιτυχία" δηλαδή της Χρυσής Αυγής θα πρέπει να την αναζητήσουμε στην αποτυχία του δικομματισμού και όχι στον "θρίαμβο" του φασισμού. Ο ταβερνιάρης της Ιπποκράτους και ο τεννίστας της Συγγρού έχουν δώσει πιο πολλές ψήφους στη Χρυσή Αυγή απ' όσες της έχει δώσει ο Μιχαλολιάκος. Οι πολίτες, έστω και καθυστερημένα, άρχισαν να "ξυπνούν". Δείχνουν να έχουν προ πολλού ξεπεράσει την προπαγάνδα της Μεταπολίτευσης, που παρουσίαζε τους σταλινικούς κάτι σαν τις άχρηστες αλλά "ιερές αγελάδες" της δημοκρατίας μας ...Την προπαγάνδα των δήθεν ηρώων τύπου Δαμανάκη, Ανδρουλάκη και το κακό συναπάντημα.
Επιτέλους άρχισαν ν' αντιλαμβάνονται τον προβοκατόρικο ρόλο των σταλινικών και να τους θεωρούν ανεπιθύμητους στους αγώνες τους. Τόσο ανεπιθύμητους, που απαιτείται μια ολόκληρη "Πανεπιστημίου" να τους χωρίζει, όταν εκδηλώνουν τις αντιδράσεις τους ...Στο Σύνταγμα ο λαός και στην Ομόνοια οι σταλινικοί. Γι' αυτόν τον λόγο —και μέσα στη σύγχυση της εποχής— άρχισαν οι "παραφωνίες". Σε μια εποχή όπου ο δικομματισμός πνέει τα λοίσθια και δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα της επιβίωσης, δεν μπορεί να προστατεύσει το ΚΚΕ από τις "δημοσιογραφικές" επιθέσεις που δέχεται.
Αναγκαστικά, εφόσον η εποχή των αυτοδυναμιών έχει παρέλθει και αναζητώντας όλοι τον "χάρτη" των πιθανών μετεκλογικών συνεργασιών, συνθέτουν όλα τα πιθανά κι απίθανα κομμάτια του παζλ της εξουσίας. Σε αυτήν την αναζήτηση για την εικόνα της επόμενης ημέρας βρίσκεται η απειλή για το ΚΚΕ, γιατί εκεί ακριβώς εκτίθεται, εφόσον θα πρέπει να απαντήσει σε ερωτήσεις, τις οποίες μέχρι τώρα δεν του έθετε κανένας. Σε μια εποχή όπου ο θανάσιμα τραυματισμένος δικομματισμός έχει ανάγκη την εύνοια των δημοσιογράφων των διαπλεκομένων, δεν μπορεί να τους περιορίσει στην άσκηση του "λειτουργήματός" τους. Δεν μπορεί να τους περιορίσει στην προσπάθειά τους να προβλέψουν το πολιτικό "τοπίο" της επόμενης ημέρας.
Από τη στιγμή που το ΚΚΕ διαθέτει ένα σοβαρό ποσοστό του εκλογικού σώματος, ήταν αδύνατο να αφεθεί εκτός μετεκλογικών κυβερνητικών σεναρίων. Άρα ήταν αδύνατον να μην ερωτηθεί για τις προθέσεις του. Το αποτέλεσμα είναι τραγελαφικό. Γιατί είναι τραγελαφικό; Γιατί απλούστατα το ΚΚΕ δεν είχε ποτέ προθέσεις. Απαγορεύεται να έχει προθέσεις. Αυτό σήμερα δεν γίνεται σεβαστό από τους δημοσιογράφους και ο καθένας από αυτούς ξεφεύγει χωρίς κανένα φόβο από τα μέχρι τώρα καθορισμένα όρια της politically correct συμπεριφοράς της Μεταπολίτευσης. Έφτασαν στο σημείο κάποιοι δημοσιογράφοι να κάνουν "πλάκα" στην κοντή του Περισσού ...Άρχισαν να τη "δουλεύουν" στα ίσα. Αυτό είναι τραγικό, γιατί μέσα από την "πλάκα" αποκαλύπτονται κρυφές αδυναμίες του συστήματος, που μέχρι τώρα δεν αποκαλύπτονταν. Δεν σέβονται το "παιχνίδι" της Μεταπολίτευσης και το απειλούν στο σύνολό του.
Αποκαλύπτουν αυτά, τα οποία μέχρι τώρα το σύστημα έκρυβε με μεγάλη επιμέλεια ...Αποκαλύπτουν τον ρόλο του ΚΚΕ στην πολιτική λειτουργία της Μεταπολίτευσης. ...Αποκαλύπτουν το ανώφελο της ύπαρξης του "ευνούχου" της πολιτικής σκηνής ...Του "ευνούχου", που κακώς συμμετείχε σε ένα "όργιο" δημοκρατίας, εφόσον ποτέ δεν είχε ως πραγματικό του στόχο το κυβερνητικό "σέξ" ...Του "ευνούχου", που ως αντικείμενό του είχε να προστατεύει τους μόνιμους "εραστές" του δικομματισμού, καταστρέφοντας όλους τους επίδοξους ανταγωνιστές τους ...Το λυσσασμένο για χρήμα "φασιστόσκυλο", που κατά παραγγελία ορμάει σε όποιον απειλεί την κυριαρχία των μεγάλων του δικομματισμού.
Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Αναγκάζουν την αγράμματη και άεργη Αλέκα να "πατάει" στα "απάτητα" και να εξευτελίζεται. Την αναγκάζουν να σκέπτεται ...και αυτό δεν είναι το δυνατό της "σημείο". Ποιο είναι το παιχνίδι, που αποκαλύπτει με την άγνοιά της; Το παιχνίδι του "ξεδοντιασμένου" φασίστα, ο οποίος μπήκε στη "νομιμότητα", για να ψευδοαπειλεί τη Δημοκρατία, έχοντας ως βασικό στόχο να στηρίζει τον δικομματισμό ...Ο ευνούχος, που έχει "υπογράψει" ένα μπακαλόχαρτο, το οποίο βεβαιώνει τα αφεντικά τού δικομματισμού ότι δεν θα διεκδικήσει ποτέ την εξουσία τής δημοκρατίας ...Ο ευνούχος, που, ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες του, θα διεκδικεί μόνον τα λεφτά της δημοκρατίας; Σε ποιο ποσοστό; Στο προκαθορισμένο ποσοστό, που είπαμε εξαρχής. 8% επί του ποσοστού που μοιράζεται σε όλους τους κλέφτες. 8% σε χρηματοδοτήσεις, επιδοτήσεις, προνόμια, κρατικές θέσεις κλπ..
Αυτό το ποσοστό το γνώριζαν πάντα οι παροικούντες την "Ιερουσαλήμ" και γι' αυτόν τον λόγο δεν "εκπλήσσονταν" ποτέ τα εκλογικά αποτελέσματα του κόμματος του Περισσού. Γνώριζαν εκ των προτέρων τα αποτελέσματα και ποτέ δεν τα ανέλυαν παραπάνω. Οι ΚΚΕδες ήταν "απειλή" για τη δημοκρατία μόνον για λίγες ημέρες πριν τις εκλογές και άρα πριν αναλάβουν τη διαχείρισή της οι γίγαντες του δικομματισμού. Μετά τις εκλογές ήταν τα γνωστά "εργαλεία" του συνδικαλιστικού "καπελώματος". Μετά τις εκλογές το ΚΚΕ γύριζε στους δρόμους και στα πεζοδρόμια, για να "καπελώνει" την εργατική τάξη. Γι' αυτόν τον λόγο δεν το ανάγκαζαν ποτέ να εκφράσει άποψη περί κυβερνητικής. Δεν το ανάγκαζαν ποτέ να πάρει θέση για την επόμενη ημέρα των εκλογών, όπου, μέσω συνεργασιών, θα εξασφάλιζε κυβερνητικά καθήκοντα.
Αυτό, δηλαδή, το οποίο σήμερα κάποιοι δεν σέβονται και εκθέτουν την "πάπισσα" ...Οι πολιτικά "ανάγωγοι", που την ρωτάνε με ποιον θα μπορούσε να συνεργαστεί το κόμμα της μετεκλογικά ...Οι "ανάγωγοι", που, κάθε φορά που η Παπαρήγα αρνείται να δηλώσει πρόθεση συνεργασίας, την πιέζουν να εξηγήσει τον στόχο με τον οποίον κατεβαίνει το κόμμα της στις εκλογές και αν πραγματικά θέλει κάποτε να κυβερνήσει ...Οι "ανάγωγοι", που την φέρνουν σε δύσκολη θέση και την αναγκάζουν να εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Πώς; Αναγκάζοντάς την να λέει βλακείες, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Βλακεία είναι να λέει σήμερα ότι το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει, όχι επειδή απαγορεύεται ή επειδή το έχει υπογράψει, αλλά γιατί δεν "εμπιστεύεται" την "αντιπολίτευση" του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Μιλάμε για το άκρον άωτον της βλακείας. Το ΚΚΕ δεν θέλει να ασκήσει κυβερνητική εξουσία, όχι επειδή είναι φασιστικό —και το έχει "αναγνωρίσει" και το ίδιο με την υπογραφή του—, αλλά γιατί δεν γνωρίζουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να του ασκήσουν ικανοποιητική αντιπολίτευση. Το ΚΚΕ δεν θέλει να ασκήσει κυβερνητική εξουσία, γιατί το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν ξέρουν να προκαλούν κοινωνικές αντιδράσεις και να δρομολογούν απεργίες. Μιλάμε για παγκόσμιο ρεκόρ. Το ΚΚΕ δεν θέλει την εξουσία, γιατί δεν εμπιστεύεται την ικανότητα των υπολοίπων να το ελέγχουν. Το ΚΚΕ δεν θέλει να ανέβει στον "θρόνο" της εξουσίας, γιατί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν ξέρουν να πετάνε "λεμόνια" στην εξουσία. Δεν ξέρουν να "σημαδεύουν" με ακρίβεια τα κεφάλια των εξουσιαστών, όπως γνωρίζει το ΚΚΕ να κάνει εδώ και μισό αιώνα. Πώς λοιπόν μπορεί να εγκλωβιστεί το ΚΚΕ σε ένα κυβερνητικό "σχήμα" και να πάει "τζάμπα" το ταλέντο του στο "σημάδι";
Είναι ντροπή για την Ελλάδα, τους Έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό να υπάρχει μια Παπαρήγα στην πολιτική σκηνή και να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ηγέτες τους. Είναι ντροπή για τη Δημοκρατία μας να υπάρχει ένα τέτοιο "κατασκεύασμα" των μυστικών υπηρεσιών, που ως αποκλειστικό του πολιτικό "αντικείμενο" έχει την προβοκάτσια. Είναι ντροπή για τη λογική μας να μας "δουλεύει" ένα αγράμματο δουλικό του παρελθόντος. Είναι ντροπή στην εποχή της πείνας και της οικονομικής κρίσης να μην ελέγχεται το ΚΚΕ για τα οικονομικά του και να αφήνεται η συμμορία τού πληρωμένου Εμφυλίου να εξακολουθεί να μοιράζει τις νέες λείες της χωρίς κανέναν έλεγχο.
Ένα είναι σίγουρο. Εξαιτίας της Χρυσής Αυγής στις προσεχείς εκλογές τουλάχιστον δεν θα πλήξουμε. Αν μη τι άλλο θα είναι "ευχάριστες" ...Θα έχουν πλάκα. Γιατί; Γιατί δεν θα μπορούν οι "μεγάλοι" και οι "λακέδες" τους να παίξουν τα παιχνίδια τους. Δεν θα μπορούν να κάνουν τις "μοιρασιές" τους, εξυπηρετώντας τα σχέδια των γνωστών πρεσβειών. Για όσο διάστημα η Χρυσή Αυγή θα ελπίζει να μπει στη Βουλή θα μετρούνται και θα ξαναμετρούνται σχολαστικά όλες οι ψήφοι. Οι περίεργες "μοιρασιές" των κυριάρχων και των δούλων τους με τα "σφραγισμένα" ποσοστά ίσως να μην βγαίνουν. Οι ανεξήγητες "αλλαγές" στη "διαδρομή" μεταξύ των εκλογικών κέντρων και του Υπουργείου Εξωτερικών αναγκαστικά θα περιοριστούν. Για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση μπαίνουν κι άλλα "χέρια" σε μια μοιρασιά όπου δεν περισσεύουν πολλά "κουκιά". Όταν μαζί με τη Χρυσή Αυγή θα αγωνιούν για την εκλογική τους επιτυχία ο Καμμένος ή ο Τσίπρας, τότε η απλή προσθαφαίρεση θα αναχθεί σε "επιστήμη" μέσα στα εκλογικά τμήματα.
Επιπλέον. θα γίνουμε μάρτυρες κι άλλων φαινομένων ...Φαινομένων γελοιότητας, τα οποία όμως, αν δεν ελεγχθούν, θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνα. Μέχρι τώρα οι "μεγάλοι" είχαν μάθει να βουλώνουν τις "τρύπες" της "πελατείας" τους με απευθείας "εισαγωγές" ψηφοφόρων. Όταν δεν τους έβγαιναν τα "κουκιά", εισήγαγαν τέτοια. Είχαν μάθει παραμονές των εκλογών να "ελληνοποιούν" με τον τόνο κάτι περίεργους του τύπου "Giorgo oraio", "Patsok kalo" ή "Antoni poly Tsexy". Σήμερα αυτή η πρακτική δεν είναι και τόσο εύκολα εφαρμόσιμη. Όταν αυτοί οι εμφανώς "σκουρόχρωμοι" ψηφοφόροι θα πάνε να ψηφίσουν, θα έχει πολύ πλάκα. Κάποιοι χρυσαυγίτες μέσα στα εκλογικά τμήματα θα "στραβώσουν" και θα αρχίσουν να ψάχνουν καταλόγους και δημοτολόγια. Κάποιοι άλλοι θα φοβηθούν και δεν θα επιχειρήσουν καν να μπουν στα εκλογικά τμήματα. Οι απ’ έξω θα τους σπρώχνουν να μπουν μέσα και οι από μέσα θα τους σπρώχνουν να βγουν έξω ...΄Ε ρε γλέντια ...όπως θα έλεγε και ο εθνικός ήρωας κάποιων.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Εκλογές - τομή στη ζωή όλων...

Του Γιώργου Δελαστίκ
Ζωτικής σημασίας για το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων Ελλήνων θα είναι το αποτέλεσμα των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της μεθεπόμενης Κυριακής. Ο κυρίαρχος λαός καλείται να αποφασίσει αν επιθυμεί τη συνέχιση της εφαρμοζόμενης πολιτικής του...
μνημονίου, που τον εξοντώνει οικονομικά, ή αν τάσσεται υπέρ της ανατροπής της. Το τίμημα θα είναι βαρύτατο σε οποιαδήποτε επιλογή. Το δικαίωμα της επιλογής όμως ανήκει αποκλειστικά και κυρίαρχα στον ελληνικό λαό, ο οποίος άλλωστε θα υποστεί....
τις συνέπειες της απόφασής του. Το σημαντικότερο πάντως είναι ότι τώρα το εκλογικό σώμα δεν δικαιούται να επικαλεστεί οιαδήποτε δικαιολογία άγνοιας. Τα κόμματα έχουν χωριστεί καθαρά σε μνημονιακά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Ντόρα) και αντιμνημονιακά (όλα τα υπόλοιπα).

Εχει υποστεί στο πετσί του ο ελληνικός λαός την πολιτική του μνημονίου. Κανείς δεν δικαιούται να ισχυριστεί ότι ξεγελάστηκε ως προς την ουσία, τους στόχους και τις συνέπειές της. Ξέρει ότι αυτή η πολιτική τον φτωχαίνει ραγδαία. Τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΕΕ και το ΔΝΤ του λένε ότι αν θέλει να συνεχίσει να έχει ως νόμισμα το ευρώ, δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποδεχτεί να συνεχίσει να φτωχαίνει για πολλά χρόνια.

Οι μισθοί έχασαν 15% κατά μέσο όρο το 2011. Φέτος υπολογίζεται ότι οι μισθοί θα χάσουν τουλάχιστον 20% επιπλέον. Μέσα σε δύο χρόνια, δηλαδή, οι εργαζόμενοι θα έχουν απολέσει το ένα τρίτο του εισοδήματός τους! Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας δείχνουν μια δραματική τάση. Μέσα στο τελευταίο δίμηνο, και μόνο, έχουν υπογραφεί 58 επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας που προβλέπουν μειώσεις μισθών από 15% έως 35%. Επίσης, περίπου 18.000 άτομα έχουν υπογράψει ατομικές συμβάσεις εργασίας με περικοπές από 20% έως και 38%. Μέσα στο δίμηνο πάντα, περίπου 15.000 εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν να στραφούν από την πλήρη στη μερική απασχόληση, χάνοντας σχεδόν τον μισό μισθό τους.

Καλπάζει η ανεργία. Από 15,1% που ήταν τον Ιανουάριο του 2011, εκτοξεύθηκε στο 21,8% τον Ιανουάριο του 2012. Οι άνεργοι έφτασαν το 1.100.000 άτομα. Τριπλασιάστηκαν (!) σε τρία χρόνια και σύντομα αναμένεται να ξεπεράσουν το ενάμισι εκατομμύριο. Τραγική η κατάσταση στους πολύ νέους έως 24 ετών. Το ποσοστό ανεργίας σε αυτή την ηλικιακή ομάδα ξεπέρασε το... 50,8% (!!!) βάσει των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ από 37,1% που ήταν τον Ιανουάριο του 2011. Η Ελλάδα στραγγαλίζει τους νέους της κατ' εντολήν του Μνημονίου.

Λιγότεροι οι εργαζόμενοι πλέον στην Ελλάδα από όσους δεν δουλεύουν! Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά - και προέρχονται από την ΕΛΣΤΑΤ. Τον Ιανουάριο οι απασχολούμενοι Ελληνες ήταν 3,9 εκατομμύρια. Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός (αυτοί δηλαδή που δεν εργάζονται και δεν αναζητούν εργασία γιατί είναι μαθητές, φοιτητές, νοικοκυρές, συνταξιούχοι κ.λπ.) ανερχόταν σε 3,3 εκατομμύρια άτομα. Αν στους τελευταίους προστεθούν και το 1,1 εκατομμύριο άνεργοι, έχουμε 3,9 εκ. που δουλεύουν και 4,4 εκατομμύρια που δεν δουλεύουν.

Μείωση του ΑΕΠ κατά 4,7% -δηλαδή βαθύτατη ύφεση- προβλέπει και για φέτος στη χώρα μας έκθεση του ΔΝΤ. Υφεση για τέταρτη συνεχή χρονιά. Μόνο σε εποχές πολέμων παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα. Ποτέ σε καιρό ειρήνης. Ανείπωτα βάσανα χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ελλειμμα 7,2% του ΑΕΠ θα έχουμε φέτος κατά το ΔΝΤ - και να σκεφθεί κανείς ότι στην αρχή η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου μας έλεγε ότι στο τέλος του 2011 το έλλειμμα θα είχε πέσει κάτω από το 3%!

Παραμύθι η πτώση τιμών. Το ΔΝΤ προβλέπει αρνητικό πληθωρισμό μόλις... -0,5% φέτος και -0,3% το 2013. Πρόκειται για απερίγραπτη οικονομική γελοιότητα. Οι μισθοί δηλαδή θα έχουν πέσει 40% ή και περισσότερο και οι τιμές προσδοκάται ότι θα πέσουν λιγότερο από... 1%! Ποιον κοροϊδεύουν; Αυτό σημαίνει απλούστατα ότι οι Ελληνες θα γίνουν κατά 40% φτωχότεροι, τίποτε άλλο.

Μείωση μισθών 15% απαιτεί η ΕΕ στην τελευταία έκθεσή της - επιπλέον των μειώσεων που έχουν γίνει μέχρι τώρα! Σαφέστατη η διατύπωση: «Οπως συμφωνήθηκε στο πλαίσιο του δεύτερου προγράμματος, τα μέτρα που θα απαιτηθούν για τη διόρθωση του κόστους εργασίας θα πρέπει... να έχουν ως στόχο τη μείωση του ονομαστικού κόστους εργασίας στον ιδιωτικό τομέα κατά 15% την περίοδο 2012-2014», αναφέρει η Κομισιόν επί λέξει. Απορίες δεν υπάρχουν.

Tι ψηφίζουμε; Mε σιχασιά το μη χείρον

Tου Χρηστου Γιανναρα

O κ. Eυάγγελος Bενιζέλος διετέλεσε υπουργός Eθνικής Aμυνας από τις 7.10.2009 ώς τις 16.6.2011. Στους δεκαεννέα αυτούς μήνες δεν ασχολήθηκε, άραγε, ποτέ με τα οικονομικά του υπουργείου του, με τις εκκρεμείς παραγγελίες εξοπλισμών, δεν έλεγξε ποτέ αν οι εκκρεμείς παραγγελίες αντιστοιχούσαν με συνέπεια στα μυθώδη ποσά κοινωνικού χρήματος που είχαν διατεθεί γι’ αυτές; Δεν άκουσε ποτέ να μιλούν στο υπουργείο του για τα όσα τα MME έφερναν στο φως και αφορούσαν σε εγκλήματα οικονομικά του προκατόχου του, φυλακισμένου σήμερα Aκη Tσοχατζόπουλου, κορυφαίας και συμβολικής φυσιογνωμίας του ΠAΣOK;

Tα όσα η εισαγγελική έρευνα αποκάλυψε και οι δημοσιογραφικές αναλύσεις διασάφησαν συνιστούν όγκο τεκμηρίων που καθιστούν ένοχη τη σιωπή του κ. Bενιζέλου, συντρίβουν την αξιοπιστία του. Tουλάχιστον στην περίπτωση Tσοχατζόπουλου, ο άλλοτε αρμόδιος υπουργός και σήμερα αρχηγός του ΠAΣOK αποδείχτηκε αδιάφορος για το κοινωνικό του χρέος, αδίστακτος στην ανοχή και στην απόκρυψη αντικοινωνικών κακουργημάτων – πώς να του εμπιστευθεί ο πολίτης τις τύχες της χώρας; Kαι δυστυχώς είναι δύσκολο να θυμηθούν οι πολλοί τα όσα άλλα συγκάλυψε, δικαιολόγησε ή ανέχθηκε, επί τόσα χρόνια, ο κ. Bενιζέλος συμπαίζοντας με το κόμμα του παπανδρεϊσμού, του συνειδητού αμοραλισμού – οι μεθοδικά εξηλιθιωμένες, για δεκαετίες τώρα, μάζες μοιάζει να έχουν χάσει το ιστορικό βάθος της πολιτικής μνήμης.


Ωστόσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΠAΣOK σε εξευτελιστική κατάρρευση, πολιτικά πια ανύπαρκτο. Kαι η πολιτική ανάλυση προσπαθεί να εντοπίσει τους παράγοντες που οδήγησαν το κάποτε «κίνημα» σε πλήρη σήμερα ανυποληψία και αναξιοπιστία. Λογαριάζουν καίριο παράγοντα την οικονομική πολιτική που υπηρέτησε η κυβέρνηση του θλιβερού ολίγιστου των Παπανδρέου: ένα «σοσιαλιστικής» επωνυμίας κόμμα δέχθηκε να πρακτορεύσει τις ντιρεχτίβες μιας οικονομικής στρατηγικής απάνθρωπων ακροτήτων, αυτονομημένης από το κοινωνικό γεγονός, από κάθε σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης.


Oμως το ΠAΣOK δεν ήταν απλώς ένα κόμμα, ήταν σύμπτωμα περιστασιακό μεν αλλά πραγματικά «πανελλήνιο»: ένα είδος έκρηξης, που έφερε στην επιφάνεια χρόνιες παθογένειες της ελλαδικής συλλογικότητας. Kυρίως την έκλειψη και απουσία άξονα κοινωνικής συνοχής των Eλληνώνυμων του βαλκανικού νότου, έκλειψη «νοήματος» της ελληνικότητας στο συγκεκριμένο παρόν, στις σημερινές ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες. Γι’ αυτό και ήταν έκκρηξη πλημμυρίδας ενός ατομοκεντρικού πρωτογονισμού, που ανέδειξε σαν μοναδική δικαίωση ζωής και καταξίωση του ατόμου τη μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας. Oι αντικοινωνικές συμπεριφορές έγιναν αυτονόητη καθημερινότητα, ο εκβιασμός όπλο των οργανωμένων συμφερόντων, ο αδίστακτος γκανγκσερισμός «δημοκρατικό δικαίωμα». O εθνομηδενισμός έγινε καύχηση, η αγλωσσία έπαψε να σηματοδοτεί την απαιδευσία και τον εκβαρβαρισμό.


Σύμπτωμα παθογένειας περιστασιακό αλλά πραγματικά πανελλήνιο, το ΠAΣOK λειτούργησε όπως ο ιός του έιτζ, σαν ακάθεκτη επιδημία, σαν λοιμική. Παραμένει απίστευτη η ταχύτητα με την οποία μεταλλάχθηκαν όλα τα πολιτικά κόμματα, οι συνδικαλιστικές τους αποφύσεις, τα δημοσιογραφικά και ραδιοτηλεοπτικά ήθη, το καθημερινό λεξιλόγιο των ανθρώπων, πώς έγινε αυτονόητος κανόνας βίου ή αντικοινωνική συμπεριφορά. Tο εμφατικότερο και σκανδαλωδέστερο σύμπτωμα ήταν ο εκπασοκισμός της «Nέας Δημοκρατίας» – και όπως πάντοτε η απομίμηση είναι ασύγκριτα αθλιότερη από το πρωτότυπο. Mε τον εκπασοκισμό της N.Δ. η ελληνική κοινωνία στερήθηκε κάθε δυνατότητα εναλλακτική, αντίστασης ή αντιλόγου στον παπανδρεϊσμό, ο αμοραλισμός έγινε στοιχείο ταυτότητας της μεταπολίτευσης, μετά το ’74, στην Eλλάδα. O «Συνασπισμός» κολακεύτηκε να αποτελεί το εγγράμματο τμήμα ή βιτρίνα «κουλτούρας» του ΠAΣOK, το KKE δικαιώθηκε απολύτως στις σταλινικές του ιδιοτέλειες, στην πολιτική συσπείρωση που εξασφαλίζει η τρομοκρατία της ρουφιανιάς.


Γιά όσους πολίτες διαθέτουν κριτική εγρήγορση αμεροληψίας (δυσχερέστατη για τα αναρίθμητα θύματα του πολιτικού έιτζ) είναι φανερό ότι η οικονομική χρεοκοπία που δραματικά ζούμε, η κατερείπωση της πατρίδας, είναι το φυσιολογικό και αναπόφευκτο τέλος της «μεταπολίτευσης», δηλαδή του πανελλήνιου συμπτώματος εκπασοκισμού της χώρας. Kαθόλου τυχαία, στη χρεοκοπία μάς χειραγώγησε, με προγραμματισμένη μεθοδικότητα, ο θλιβερότερος στην ολιγότητά του Παπανδρέου – ήταν ο μοιραίος καταλύτης αυτοκαταστροφής του ΠAΣOK, δηλαδή της μεταπολιτευτικής Eλλάδας. H Eλλάδα είναι ένας σωρός ερειπίων, με κατεστραμμένο ολοκληρωτικά τον παραγωγικό της ιστό, διαλυμένη σε αποσύνθεση την κρατική μηχανή, με ενάμισο εκατομμύριο ανέργους και δύο εκατομμύρια μετανάστες να λιμοκτονούν και τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας σε βαριά κατάθλιψη ή πανικό.


Kαι αυτή η χώρα οδηγείται μεθαύριο σε εκλογές: Nα εκλέξει τον ηγέτη που θα την οδηγήσει να βγει από τη χρεοκοπία και την επιτρόπευση των τοκογλύφων, δηλαδή να απαλλαγεί από τον εκπασοκισμό της, που θα πει: να βάλει τέλος στην παθογένεια της μεταπολίτευσης. Kαι ένας τέτοιος ηγέτης σαφώς δεν υπάρχει. Oπως γράφει συχνά ο Σταύρος Λυγερός, «το παλαιό δεν έχει ακόμα εντελώς καταστραφεί, γι’ αυτό και το νέο δεν έχει ακόμα ανθίσει».


Tο ένστικτο αυτοάμυνας μάς απαγορεύει να ψηφίσουμε τον κ. Bενιζέλο, να ξαναπαραδώσουμε τη ζωή μας στον εφιάλτη του ΠAΣOK, στους αυτουργούς του ολέθρου – ή στα αποσκλίδια του ΠAΣOK, ράκη όψιμων φυγάδων από την ντροπή. Tα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τη N.Δ., με το επιπλέον υστέρημα ότι ο κ. Σαμαράς υποψιάζεται λιγότερο και από τον κ. Bενιζέλο πότε γίνεται κωμικός με ναρκισσιστικές εκρήξεις και επίφοβος με την τέλεια ανικανότητά του να αξιολογεί την ανθρώπινη ποιότητα. Παρ’ όλα αυτά, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον κ. Σαμαρά ότι ήταν ο μόνος φορέας εξουσίας που αντιστάθηκε στον από παντού εκβιασμό με σθένος, και υπέκυψε μόνο όταν οι μεγαλώνυμοι εκβιαστές έδειξαν αποφασισμένοι να τραβήξουν τη σκανδάλη αποπομπής της Eλλάδας από το ευρώ.


Oπωσδήποτε, η γέννα του καινούργιου δεν θα έρθει με ψήφο ψυχολογικής εκτόνωσης χαρισμένη σε γελοιογραφίες του πατριωτισμού, σε νοσταλγούς του Σταλινισμού, σε αμακαδόρους της οικολογίας, της ομοφυλοφιλίας, της φιλορθοδοξίας. Aποκλείεται.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΚΚΑΣΟΡ









ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΚΚΑΣΟΡ
(Μιλώντας σε Ρ/Σ)


Έχει ενδιαφέρον η σύγκριση της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΚΑΣΟΡ τόσο επιστημονικά όσο και άμεσα πολιτικά. Η πρώτη ομάδα αναφέρεται στον Ναζισμό, στον Χίτλερ. Το δεύτερο μόρφωμα στον Κεμαλισμό, τον Κεμάλ, τον δάσκαλο του Χίτλερ. Δύο ιδεολογίες του θανάτου όπως τις ονομάζω. Μία από τις εκφυλιστικές εκδηλώσεις αυτού του μορφώματος είναι η Κεμαλολαγνία. Μιλώ στο βιβλίο μου «από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» για αυτόν τον εκφυλισμό.
Οι Κεμαλικές Φασιστικές γιάφκες όμως στην χώρα είναι πολλές, είτε παρουσιάζονται ως δεξιές, είτε ως αριστερές. Όταν είσαι φιλοκεμαλικός είσαι φασίστας, δεν είσαι αριστερός, ούτε φιλελεύθερος.
Η άλλη σύγκριση γίνεται στο πεδίο της δημοκρατικότητας. Τι σχέση έχει με την δημοκρατία η Χρυσή Αυγή, αλλά και τι σχέση έχει με την δημοκρατία το ΚΚΚΑΣΟΡ. Καμία. Ούτε εμπνέονται από τα δημοκρατικά ιδεώδη, ούτε διακρίνονται από δημοκρατικές πρακτικές. Η Χρυσή Αυγή με τους παραδοσιακούς τρόπους, το ΚΚΚΑΣΟΡ με σύγχρονους. Στο ίδιο βιβλίο μιλώ για αυτόν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Την Τερατογονία.
Παρ’ όλο που η παρουσίαση τέσσερα χρόνια πριν σε τηλεοπτικό μέσο, στο Mega, ενός ατόμου που έφερε το ίδιο με το δικό μου όνομα και επίθετο, σαν να ήμουν Εγώ ο ίδιος, ήταν σύνθεση παλιών Γκεμπελικών και σύγχρονων πρακτικών. Αυτή η φασιστική ενέργεια ήταν έργο Επίσημων και παρατηλεοπτικών – παραδημοσιογραφικών – παρακρατικοί ονομάζονταν την δεκαετία του 50’ – μηχανισμών του ΚΚΚΑΣΟΡ. Δεν τους καθιστούσε ασφαλείς η εξορία μου. Χρειάζονταν την δαιμονοποίηση, αλλοίωση της ταυτότητας του εξόριστου, την ηθική, μορφωτική, ιδεολογική, πολιτική δολοφονία του. Φοβόνταν την απελευθέρωση, την επιστροφή του.
Η Ελλάδα όμως πρέπει να έχει την ματιά της προς το μέλλον. Όχι προς αυτά τα άθαφτα φαντάσματα του παρελθόντος.
Έχει ανάγκη αληθινά νέων δημοκρατικών δυνάμεων που θα οικοδομήσουν μια νέα Ελληνική Δημοκρατία. Ούτε Ναζιστές, ούτε Κεμαλικούς, ούτε Ολιγαρχικούς.
Οι Δημοκράτες επιστρέφουν είπα πριν από καιρό.






Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Η ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Πράξη Θρασύτητας – Ανηθικότητας και Ξεδιαντροπιάς η απόφαση για την χρηματοδότηση τους.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Η ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ
Πράξη Θρασύτητας – Ανηθικότητας και Ξεδιαντροπιάς η απόφαση για την χρηματοδότηση τους.

Όσο και καλή πρόθεση και να έχει κανείς, δεν διακρίνει ακόμη και στις λεγόμενες αντιπολιτεύσεις, λόγους και πολύ περισσότερο πράξεις, μικρές ή μεγάλες που σηματοδοτούν, προδιαγράφουν έναν αναγεννητικό κύκλο.
Παρατηρεί πράξεις αυτοσυντήρησης αποτυχημένων γραφειοκρατιών των κομμάτων μη κομμάτων παρά πράξεις μετάνοιας, αυτοκριτικής και περισσότερο απελευθέρωσης. Όπως η υψηλού επιπέδου θρασύτητας, ανηθικότητας και ξεδιαντροπιάς ομόφωνη συμπολιτευόμενη απόφαση για την χρηματοδότηση τους.
Η μόνη που δεν έσφιξε την ζώνη της αυτήν την περίοδο είναι η πλέον ανίκανη και διεφθαρμένη πολιτική τάξη της Ευρώπης. Κάστα παρά πολιτική τάξη. Μόνο με τους αντίστοιχους Βαλκάνιους μπορεί να συγκριθεί.
Στο πολιτικό τοπίο της χώρας δεν θα υπήρχαν αυτές οι αποτυχημένες πράσινες, μπλε και κόκκινες νομενκλατούρες αν δεν υπήρχε μια προσχεδιασμένη συντήρηση τους δια μέσου της τηλεκρατίας και της δημόσιας χρηματοδότησης τους. Δεν θα υπήρχε βεβαίως και η εξορία μου από την υπαρκτή μεταπολιτευτική δημοκρατία, που δεν ήταν δημοκρατία. Μια, αληθινά αναγεννητική σήμερα, πολιτική δύναμη θα έβαζε το ζήτημα του κόστους της πολιτικής στην χώρα. Όχι η δημοκρατία δεν κοστίζει. Κοστίζει η αντιδημοκρατία.
Η χώρα δεν θα βγει από αυτόν τον λαβύρινθο, τον χρεωβόρο λαβύρινθο αν δεν αναπτυχθεί στους ανθρώπους, εδικά στις νέες γενιές μια νέα δημόσια επεξεργασμένη πολιτική παιδεία. Αν δεν αναδειχθούν δια της Παιδείας, της Πολιτικής Παιδείας, σε ΠΟΛΙΤΕΣ.
Μόνο Λαοί Ενηλικιωμένοι πολιτικά μπορούν να διεκδικήσουν μια άλλη θέση στην Παγκόσμια γεωγραφία, οικονομία και πολιτική.
Το ελπιδοφόρο στοιχείο της περιόδου που διανύουμε είναι η τάση ανάκτησης μιας ιδιότητας που πρώτοι οι Έλληνες πρότειναν, προσέφεραν στην ανθρωπότητα, αυτήν του Πολίτη.
















Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

ΠΟΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΕΞΙΟΣ Ή ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ;

Καμμία. Δεν έχει απολύτως καμμία αξία.

Διότι, έτσι κι αλλιώς, ο απλός πολίτης, δεξιός ή αριστερός αδιάφορο, δεν έχει κανέναν θεσμικό πολιτικό ρόλο. Δεν έχει καμμία θεσπισμένη εξουσία και συμμετοχή στο πως παίρνονται οι αποφάσεις.



Το μόνο που έχει ο απλός πολίτης, δεξιός ή αριστερός αδιάφορο, είναι μια ρημάδα ψήφος στα τέσσερα χρόνια.   Που την ρίχνει σε κείνον τον πολιτικό που του υποσχέθηκε τα δεξιά ή τα αριστερά μέτρα της αρεσκείας του. Κα αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Οταν δηλαδή δεν έχουμε πολιτική διαφθορά και συναλλαγή πολίτη-πολιτικού.


Στην καλύτερη λοιπόν περίπτωση, σε ένα ολιγαρχικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα σαν το δικό μας, ο απλός πολίτης δεν έχει παρά μια ψήφο. Την ρίχνει και ξαναγυρίζει, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, στον καναπέ και στην κανονική πολιτική του ειδικότητα: χειριστής τηλεκοντρόλ οικογενείας.


Δεν πρόκειται να τον ρωτήσει κανείς και για τίποτε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Θα παρθούν βέβαια σημαντικές αποφάσεις από τους “αντιπροσώπους του λαού” που εξέλεξε με την ψήφο του αυτά τα τέσσερα χρόνια. Αποφάσεις που αφορούν τον ίδιο, την οικογένειά του, τα παιδιά του, την εργασία του, την περιουσία του, τους γέροντες γονείς του, την χώρα, την άμυνά της, το διεθνές της πρόσωπο, και χιλιάδες άλλες.


Αλλά για όλες αυτές τις σοβαρές αποφάσεις που θα παρθούν για λογαριασμό του, ο απλός πολίτης, αριστερός ή δεξιός αδιάφορο, δεν πρόκειται να ερωτηθεί. Από κανέναν. Το πολύ πολύ να τον θυμηθεί καμμιά εταιρία δημοσκοπήσεων για λογαριασμού κάποιου κόμματος. Η οδοντόκρεμας. Δεν έχει και μεγάλη διαφορά.


Οι ιδέες, δεξιές ή αριστερές, έχουν φυσικά αξία. Μεγάλη μάλιστα. Ο φορέας όμως αυτών των ιδεών, ο απλός πολίτης, δεξιός ή αριστερός αδιάφορο, δεν έχει κανέναν τρόπο σε ένα ολιγαρχικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα σαν το δικό μας, και μάλιστα τραπεζικό πολίτευμα, να τις δει να γίνονται τμήμα μιας ευρύτερης πολιτικής συζήτησης, να γίνονται προτάσεις ή ακόμα περισσότερο αποφάσεις για το μέλλον του. Σε μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία σαν την δική μας απουσιάζει ο κήρυκας που θα ρωτήσει στην γενική συνέλευση των πολιτών: “τις αγορεύειν βούλεται;”


Γιατί; Μα γιατί ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δημοκρατία. Είναι ολιγαρχία. Και σε μια ολιγαρχία ο πολίτης είναι σημαντικός μόνο για μια στιγμή στα τέσσερα χρόνια. Οσο διαρκεί η υποκλοπή της ψήφου του. Μετά είναι και πάλι ασήμαντος. Και αυτός και οι, δεξιές ή αριστερές αδιάφορο, ιδέες του.


Ακόμα κιαν πέσει θύμα εκλογικής εξαπάτησης (πχ “λεφτά υπάρχουν”), την οποία εξαπάτηση εκλογέα ο ποινικός κώδικας τιμωρεί βέβαια, δεν έχει καμμία πιθανότητα ο απλός πολίτης, δεξιός ή αριστερός αδιάφορο, να βρει το δίκιο του. Εχετε ακούσει πολλούς πολιτικούς να καταδικάστηκαν για “εξαπάτηση εκλογέα” που προβλέπει ο ποινικός κώδικας, από το 1843 που έχουμε κοινοβουλευτισμό; Δεν έχετε ακούσει.


Τα μνημόνια, οι δανειακές, οι εφαρμοστικοί και τα χαράτσια είναι συμφορές που μας βρίσκουν για έναν και μόνο λόγο: διότι σε ένα κοινοβουλευτικό καθεστώς, δεν έχει καμμία πρακτική αξία το να είσαι δεξιός ή αριστερός πολίτης. Διότι δεν υπάρχει διαδικασία, σώμα ή θεσμός, που να μπορεί ο απλός πολίτης, δεξιός ή αριστερός αδιάφορο, να καταθέσει προς συζήτηση τις δεξιές ή αριστερές του προτάσεις. Κι έτσι δεν έχει και μεγάλο νόημα να έχει και τέτοιες προτάσεις, πέρα από το να τις συζητά με τον περίγυρό του


Τα μνημόνια, οι δανειακές, οι εφαρμοστικοί και τα χαράτσια είναι συμφορές που μας βρίσκουν για έναν και μόνο λόγο: Δεν έχουμε δημοκρατία, ολιγαρχία έχουμε.


Και οι ολιγαρχικοί επαγγελματίες πολιτικοί που μας κυβερνάνε γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι και τον δεξιό και τον αριστερό πολίτη.


Εκτός κιαν είναι τραπεζίτης, μεγαλο-εργολάβος, στέλεχος πολυ-εθνικής ή υπάλληλος της πρεσβείας. Ξέρετε ποιας πρεσβείας.


Θραξ Αναρμόδιος

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Ἐκλογές ἐν ὄψει

Σαράντος Ι. Καργάκος
Η συνθηματική αυτή φράση σε παραλλαγή μπορεί να δηλώνει εμφάνιση εχθρού ή φάρου ελπίδας. Με τις ερχόμενες εκλογές μπορούμε και να σωθούμε και να χαθούμε. Δεν θα υποδείξω στους ώριμους κατά τη σκέψη αναγνώστες της «Εστίας» τι να ψηφίσουν. Κάτι τέτοιο θα ήταν προσβλητικό και για μένα ατιμωτικό. Απλώς, όπως πάντα συνιστώ: φεύγετε την αναγνωρισιμότητα. Μην αφήνετε τα «μήντια» να διαλέγουν για σας πριν από σας.
Τότε τι νόημα έχει το κείμενο αυτό; Είναι απλό: θέλω να υπενθυμίσω κάτι που εδίδασκα παλιά. Όταν κάποτε ρωτήθηκε ο μεγάλος ιστορικός Ιούλιος Μισελέ, ποιο είναι το πρώτο κεφάλαιο της πολιτικής, αποκρίθηκε: -Η παιδεία. –Ποιο το δεύτερο; -Η παιδεία. –Και ποιο το τρίτο; - Η παιδεία. Όλα, σύμφωνα και με τον Πλάτωνα, αρχίζουν και τελειώνουν με την παιδεία. Διότι, αν αληθεύει το λεγόμενο ότι ο άνθρωπος είναι η παιδεία του, τότε πρέπει να ισχύει και το ακόλουθο: Η ποιότητα ενός κράτους καθορίζεται από την ποιότητα της παιδείας των πολιτών του. Δεν μπορούμε να απαιτούμε καλύτερο κράτος από τους πολίτες του.
Αν το πολίτευμα της δημοκρατίας ευδοκίμησε μόνον στην αρχαία Αθήνα, τούτο οφείλεται όχι τόσο στο γεγονός ότι οι Αθηναίοι είχαν μέση μόρφωση ανώτερη από κάθε άλλο λαό της εποχής τους αλλά κυρίως γιατί είχαν όραμα ανθρώπου. Η «καλοκαγαθία» ήταν ο στόχος της αθηναϊκής αγωγής. Αν, λοιπόν, η Ελλάς θα σωθεί, τούτο δεν θα εξαρτηθεί από τις επόμενες δόσεις του δανείου. Δάνεια κατά την τελευταία τριακονταετία πήραμε πολλά. Τα φάγαμε και, τελικά, αυτά μας ... φάγανε! Η Ελλάς θα σωθεί από την παιδεία της, αρκεί η παιδεία αυτή να δείχνει το «Μονοπάτι του Σωστού Ανθρώπου», όπως έλεγαν οι ινδιάνοι προτού τους αφανίσουν οι «πολιτισμένοι», που ονομάσθηκαν Αμερικάνοι.
Όπως είπα πρόσφατα στην παρουσίαση ενός βιβλίου, ένα σωστό σχολείο δεν μπορεί να αγνοεί την αξία μιας τεχνοκρατικής παιδείας. Πρέπει να είσαι κάτοικος της «Πόλης των Τυφλών» για να το αρνείσαι αυτό. Αλλ’ η τεχνοκρατία δεν πρέπει να υποσκελίζει την παιδεία. Πρέπει να είναι ancilla, θεραπαινίδα της παιδείας. Αλλιώς τον ανθρώπινο θα υποκαταστήσει ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος. Η παιδεία πρέπει να έχει σαν στόχο τον Άνθρωπο, χωρίς να αγνοεί τους αριθμούς. Άλλωστε, ο πρώτος μεγάλος παιδαγωγός της αρχαιότητας, ο Πυθαγόρας τους αριθμούς όρισε ως αρχή των πάντων, όχι για να κάνει τους μαθητές του ικανούς για να ανοίξουν μπακάλικο, αλλά για να μπορούν με την παράλληλη διδασκαλία της μουσικής και της ηθικής εγκρατείας να πετύχουν την ευλογημένη αρμονία και να κάνουν τον κόσμο (ο όρος είναι του Πυθαγόρα) πραγματικό κόσμο, που σημαίνει στολίδι, ομορφιά.
Θα έλεγα, λοιπόν, στον μέλλοντα πρωθυπουργό να γίνει, κατά το πρότυπο του Περικλή, ένας καλός του λαού παιδαγωγός. Και για να το πετύχει αυτό, θα του συνιστούσα να κάνει οδηγητικό άξονα της πολιτικής του τους στίχους του Παλαμά, που απευθύνονται στον Έλληνα Κυβερνήτη –οψέποτε παρουσιασθεί αυτός-, προκειμένου να στεργιωθεί «το σαλεμένο της πολιτείας σπίτι». Ας τους θυμηθούμε:
«Του κάκου ιδρώνεις, έμπα σ' άλλη στράτα.
Το νου μας πρώτα στύλωσε και χτίσε,
και πρώτ' απ' όλα αλφαβητάρι κράτα.
Δάσκαλος γίνε, αλήθεια αν ήρωας είσαι...»
Η Ελλάδα πήρε την κάτω βόλτα, όταν έπαψε να προσφέρει παιδεία εις ηρωισμόν και άρχισε να προσφέρει παιδεία εις μηδενισμόν και αμοραλισμόν. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω, για να πάμε εμπρός. Πρέπει να ξαναδώσουμε παιδεία εις ηρωισμόν και όχι παιδεία φυγής προς το εξωτερικό. Η παρεχόμενη παιδεία έκανε τα παιδιά ανίκανα να ζήσουν στον τόπο τους ή να ζήσουν τον τόπο ή για τον τόπο τους.
Επί 50 και πλέον χρόνια δάσκαλος (ποτέ δεν έπαυσα να διδάσκω) δεν ήθελα τους νέους «δαμασίφρονες», δηλαδή με δαμασμένο χαρακτήρα. Δεν ήθελα παιδιά φρόνιμα. Ήθελα και θέλω παιδιά με γενναίο φρόνημα. Ήθελα και θέλω να τολμούν και να μπορούν να με ξεπερνούν. Γι’ αυτό ένα βιβλίο μου παλιό, το έχω αφιερώσει στους μαθητές μου που στάθηκαν οι καλύτεροι δάσκαλοί μου. ήθελα και θέλω οι μαθητές να αυτενεργούν, να μην κολλάνε στο ένα και μοναδικό βιβλίο που παράγει πνευματικό ραγιαδισμό, πνευματικό υποσιτισμό, αλλά να προσφεύγουν και σ’ άλλα βιβλία. Πάντα εδίδασκα: «Από δύο πέτρες βγαίνει τ’ αλεύρι».
Ας βάλουμε τέρμα στην «παπαγαλία» που σκοτώνει την αυτοβουλία και νεκρώνει την τάση για μάθηση, για περισσότερη μάθηση. Οι παλιοί μας δάσκαλοι απαγόρευαν την «παπαγαλία». Αρχή τους ήταν: «Πεσ’ τα με δικά σου λόγια». Όταν μαθαίνεις να μιλάς με δικά σου λόγια, μαθαίνεις να σκέπτεσαι και με δική σου σκέψη. Μαθαίνεις πώς να μαθαίνεις. Επί 35 χρόνια γράφω και φωνάζω: όχι στην «παπαγαλία», όχι στη δικτατορία του ενός και συνήθως κακογραμμένου ή ύποπτα «συσκευασμένου» βιβλίου. Αν η νέα πολιτική ηγεσία του μέχρι τώρα υπουργείου κακοπαιδείας δεν δώσει στη μάθηση ελευθερία, τότε μας περιμένει νέος «συνωστισμός» σε κάποιο γκρεμό. Ας ελπίσουμε ότι θα βάλουμε μυαλό.

κ. Βενιζέλο, η ιστορία δεν γράφεται από λαπάδες…


γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης
δικηγόρος
Αποστασιοποιείται ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το αμαρτωλό παρελθόν. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζει καθώς μας ενημερώνει ότι εκείνος ήταν αντίθετος με πολλά πράγματα από εκείνα που έκανε ο Γιωργάκης ο Στοχασισοπότης.
Θα σταθώ μόνον σε ένα: ήταν αντίθετος, είπε, με την προσφυγή στο ΔΝΤ.

Για φαντάσου κυρ Βάγγο μου να πήγαινες λέει στη Βουλή την 06.05.2010 και να καταψήφιζες το Μνημόνιο Ι. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα σήμερα στην πατρίδα. Κιότεψες, όμως, αν αληθεύει ότι ήσουν αντίθετος. Και γιατί να σε πιστέψω τώρα κυρ Βάγγο; Έχω παρατηρήσει ότι οι ευτραφείς άνθρωποι είναι κατά κανόνα ευλύγιστοι. Αν είναι και πολιτικοί, η ευλυγισία σπάει όλα τα κοντέρ. Με πολλή άνεση, λοιπόν, και χωρίς αιδώ μας είπες ότι ήσουν αντίθετος με την προσφυγή στο ΔΝΤ.Αφού ήσουν αντίθετος, αλλά ψήφισες υπέρ της προσφυγής είσαι δύο και τρεις και χιλιάδες φορές κατάπτυστος κυρ Βάγγο. Όμως η εξουσία είναι γλυκειά. Έκανες κουμάντο στα στρατά μεταθέτοντας και προάγοντας τους δικούς σου κατά πως επιτάσσει το πολιτικό σκηνικό που έχετε στήσει όλοι σε τούτο τον τόπο. Και περίμενες υπομονετικά να φθαρεί ο μεγάλος Στοχαστής για να προεδρεύσεις επί τέλους ενός κόμματος, το οποίο, ευτυχώς, έχει γίνει απόκομμα, και να επιδιώξεις να κυβερνήσεις αυτόν τον τόπο διαχειριζόμενος αυτό που δεν επιθυμούσες. Πρέπει να είσαι και σχιζοφρενής, όπως και ο άλλος μονομάχος. Ταιριάζετε απόλυτα.
Αλλά δεν φταις εσύ τόσο πολύ κυρ Βάγγο. Φταίνε πρωτίστως οι δημοσιογράφοι που έχοντας πουλήσει την πέννα τους και τη γλώσσα τους δεν σε μαστιγώνουν με ερωτήσεις, αλλά αντιθέτως σε χαϊδεύουν βάσει άνωθεν εντολών.
Απορώ και με σένα. Τι θέλεις να προσφέρεις στην πατρίδα, αφού είναι πασιφανές ότι είσαι ετερόφωτος; Αν οι καναλάρχες δεν έριχναν άπλετο φως στο τεράστιου εμβαδού δέμας σου, θα έπρεπε να κάνεις κάτι σημαντικό για να βγεις από την αφάνεια

Ο ΕΛΕΕΙΝΟΣ Παπούλιας, και το νίψιμο των χειρών του!!!


γράφει ο Γρηγόρης Ρουμπάνης 
Δηλώνει αμέτοχος των πολιτικών εξελίξεων, αλλά και αδύναμος να τις στρέψει στη φυσιολογική τους κύτη. Δεν είναι κάποιος εξωθεσμικός παράγων ή ο Αρχι-επίσκοπος, αλλά ο ίδιος ο θεματοφύλακας της δημοκρατίας και των λειτουργιών της, ο Πρόεδρός της Κάρολος Παπούλιας.
Το διαπίστωσε ένας εκ των συνομιλητών του, το τελευταίο διάστημα, όταν τον ρώτησε, γιατί δεν αναλαμβάνει κάποια πρωτοβουλία, την ώρα που βλέπει τη Βουλή να έχει αλλάξει σύνθεση τόσο θεαματικά, με καμιά εξηνταριά βουλευτές να έχουν μεταπηδήσει σε άλλο κομματικό στρατόπεδο, και την κυβέρνηση να μην μπορεί να περάσει όχι μόνο ούτε νομοσχέδιο αλλά ούτε και τροπολογία χωρίς να γίνει θέαμα στα «δελτία των 8». Και, όπως ήταν φυσικό, του έθεσε το θέμα των εκλογών, οι οποίες θα έδιναν τη μόνη δημοκρατική λύση, αλλά αναβάλλονται από μήνα σε μήνα με διάφορα πραγματικά ή φανταστικά επιχειρήματα.
Ο Πρόεδρος τον κοίταξε με το γνωστό σοβαρό του ύφος και του ζήτησε αφοπλιστικά να μην τον ανακατεύουν σε θέματα, για τα οποία δεν φέρει ευθύνη. Στο πεδίο των πρωτοβουλιών, όπως είπε, κινούνται οι πολιτικές δυνάμεις και αυτός είναι υποχρεωμένος να επικυρώνει τις πράξεις τους, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Έδειξε μάλιστα ότι δεν σκέφτεται καν το ενδεχόμενο να παραιτηθεί, για να προκαλέσει την προσφυγή στις κάλπες.

Το περιεχόμενο αυτής της συζήτησης έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που έχει αντιληφθεί ο μέσος πολίτης: τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται και ενεργεί ο Κάρολος Παπούλιας, καθώς και τα όρια που έχει θέσει ο ίδιος στον ρόλο του. Έναν ρόλο θεατή. Από την κερκίδα των επισήμων. Την ώρα που στον στίβο παρελαύνουν οι στρατιές των αγανακτισμένων και απελπισμένων, όπως και αν εκφράζουν την αγανάκτηση και την απελπισία τους αυτοί οι άνθρωποι, ακόμα και τον πιο τραγικό. Είναι η τρίτη φορά σε διάστημα μικρό- τερο των δώδεκα μηνών, που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αρκείται στον ρόλο αυτό. Του ανώτατου άρχοντα, ο οποίος νίπτει τας χείρας του.
  • Η πρώτη φορά ήταν το καλοκαίρι του 2011, όταν το κίνημα των αγανακτισμένων έπαιρνε τις γνωστές διαστάσεις στην πλατεία Συντάγματος και τις άλλες μεγάλες πλατείες των πόλεων της Ελλάδας. Αντί να προκαλέσει εκλογές, δεδομένης και της πολιτικής αναταραχής που ακολούθησε το κίνημα αυτό, αρκέστηκε να ορκίσει μια ανασχηματισμένη κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, με αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
  • Η δεύτερη φορά ήταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους, όταν δέχτηκε να ορκίσει μια τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο, η οποία δεν προέκυψε από διερευνητικές εντολές, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Απλώς αρκέστηκε στη συμφωνία των κομμάτων που την αποφάσισαν, χωρίς να προηγηθεί η συνταγματική διαδικασία, η οποία στην περίπτωση που αποτύγχανε, θα έπρεπε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.
  • Η τρίτη φορά είναι τώρα, που ο χρόνος προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία μετατίθεται από μήνα σε μήνα και από εβδομάδα σε εβδομάδα, μέχρι να ολοκληρωθεί επιτυχώς το (κατά τα άλλα επιτυχές, σύμφωνα με την κυβέρνηση) κούρεμα των ελληνικών ομολόγων.
Μπορούσε άραγε ο Κάρολος Παπούλιας να κάνει την υπέρβαση; Μπορούσε, σύμφωνα με επιφανείς συνταγματολόγους, όταν ήρθε στα χέρια του η πρώτη δανειακή σύμβαση και με την οποία προβλεπόταν ο περιορισμός της κυριαρχίας του κράτους σε όφελος των δανειστών. Ως θεματοφύλακας του πολιτεύματος και της εθνικής ανεξαρτησίας, είχε τη δυνατότητα να στείλει τον Γιώργο Παπανδρέου κατευθείαν στο σπίτι του, ακόμα και μετά τις εξαγγελίες που έκανε από το Καστελόριζο. Όπως και την κυβέρνηση Παπαδήμου μερικούς μήνες αργότερα, όταν ψήφιζε τη νέα δανειακή σύμβαση. Το άρθρο 42, παράγραφοι 1 και 2 ορίζει σαφώς, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «έχει το δικαίωμα της αναπομπής» νόμου που έχει ήδη ψηφιστεί από τη Βουλή, η οποία αναπομπή πρέπει να συνοδεύεται από έκθεση με τους λόγους για τους οποίους διαφωνεί.
Την ίδια δυνατότητα είχε και όταν άρχισε να αντιλαμβάνεται την έντονη δυσαρέσκεια των πολιτών, ως πρώτος πολίτης αυτός. Και ιδίως την αντελήφθη κλονιζόμενος στη Θεσσαλονίκη, κατά τη (μη) παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου προφανώς είναι απολύτως ικανοποιημένος, καθώς στις δηλώσεις του έκανε λόγο και για την ανάγκη προστασίας της εθνικής αξιοπρέπειας. Από ποιους έναντι ποίων, δεν διευκρίνισε.
Ερωτηματικό παραμένει γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 37, παραγράφους 2,3 και 4 του Συντάγματος, δεν άνοιξε τον κύκλο των διερευνητικών εντολών στους αρχηγούς των κομμάτων, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου εκδήλωσε την επιθυμία του να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία. Το γιατί έπρεπε να κλείσει βιαστικά, μέσα στους τέσσερις τοίχους του Προεδρικού Μεγάρου, η διαβούλευση για νέο πρωθυπουργό (από τον Φίλιππο Πετσάλνικο και την Έλσα Παπαδημητρίου μέχρι τον Λουκά Παπαδήμο) απάντηση θα λάβει ίσως ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν θα ανοίξουν τα αρχεία ξένων υπουργείων Εξωτερικών. Μα και τώρα που διαπιστώνει ότι ούτε η κυβέρνηση μπορεί να λειτουργήσει ούτε το Κοινοβούλιο, ακόμα και για ρουσφετολογικές τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, θα μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή δια της παραιτήσεώς του. Και να αφήσει το όνομά του στην Ιστορία, έστω την ύστατη ώρα.
Εξάλλου πέραν των άρθρων που υπενθυμίζει το παρόν δημοσίευμα και των αναλύσεων που έχουν αναπτύξει οι πλέον έγκριτοι συνταγματολόγοι, υπάρχει και το ακροτελεύτιο 120 άρθρο του Συντάγματος του 1975, το οποίο στις παραγράφους 2,3 και 4 ορίζει τα εξής:
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Το δυστύχημα στις μέρες μας είναι ότι και η δημοκρατία και ο πατριωτισμός βλήθηκε και βάλλεται από κυβερνητικά και μη κυβερνητικά οχυρώματα. Κατά ριπάς. Και ο πρώτος των Ελλήνων σιωπά. Λίγες δεκάδες μέτρα από την πλατεία Συντάγματος.

H ψυχολογική διάσταση του Ζεϊμπέκικου (για τη μνήμη του Δημήτρη Μητροπάνου) αναζητώντας σε στη Σαλονίκη, ξημερώματα…

H ψυχολογική διάσταση του Ζεϊμπέκικου (για τη μνήμη του Δημήτρη Μητροπάνου) αναζητώντας σε στη Σαλονίκη, ξημερώματα…

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Δημήτρης Μητροπάνος: "Η πιο άρχηστη γενιά ήταν αυτή του Πολυτεχνείου"

Παραθέτουμε στη συνέχεια κάποια αποσπάσματα από τη συνέντευξη του μεγάλου μας τραγουδιστή στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»:

Το παλιό λαϊκό είναι διαχρονικό. Ενα ρεπερτόριο όμως όπως του Καζαντζίδη, π.χ., ξαναγίνεται κι επίκαιρο;..



«Ο Καζαντζίδης τραγούδαγε μοναδικά τη φτώχεια και την προσφυγιά. Οταν οι εποχές άλλαξαν, μοιραία αυτά τα τραγούδια δεν ακούγονταν. Τώρα που ξανάνοιξε το ίδιο κεφάλαιο, αφορούν πάλι πολύ κόσμο».


Θα ξαναζήσουμε τη μετανάστευση;


«Την ξαναζούμε. Ολα τα νέα παιδιά θέλουν να φύγουν έξω. Κανένα δεν σκέφτεται να κάτσει εδώ. Και γιατί να κάτσει; Για να μείνει αμόρφωτο κι άνεργο; Εμένα και τα δυο μου τα παιδιά μού είπαν ότι θα φύγουν στο εξωτερικό. Στενοχωριέμαι, αλλά μήπως δεν το καταλαβαίνω; Δεν ζούμε μια κρίση που θα περάσει».


Δεν έχετε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση;


«Η κυβέρνηση μάλλον δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει ή τουλάχιστον έτσι φέρεται. Λένε "θα δημιουργήσουμε". Ρε σεις, δεν έχουν οι άνθρωποι να φάνε, τι θα δημιουργήσετε; Πήρατε από το μισθωτό και το συνταξιούχο, τους τσακίσατε. Τώρα τι; Θα τους θάψετε και θα πάρετε φόρο θαψίματος; Απ' την άλλη μεριά είναι πρόκληση οι επιχειρηματίες να χρωστάνε δισεκατομμύρια, να μην ξέρουν τι είναι το ΙΚΑ και όχι μόνο να μην τολμάει κανένας να τους πειράξει, αλλά ούτε να αναφέρεται το όνομά τους. Μετά βγαίνει η κυβέρνηση και σου λέει "εμείς θα σώσουμε την Ελλάδα". Αστε το, ρε παιδιά, αρκετά τη σώσατε. Ασ' το, ρε Γιωργάκη, τράβα σπιτάκι σου».


Είναι μόνο οικονομική η κρίση;


«Απ' την ώρα που ξεκίνησε μια οικονομική κρίση δεν θα μείνει τίποτε όρθιο. Ολα θα τσακιστούν κι ό,τι καλό υπάρχει θα φύγει έξω. Εδώ θα μείνουμε τα γερόντια και θα ξανανοίξουν τα καφενεία για να καθόμαστε, να παίζουμε πρέφα και να κλαίμε τη μοίρα μας. Και οι άλλοι θα κοκορεύονται ότι κυβερνούν εμάς. Τους γέρους».


Για τη δική σας γενιά, του Πολυτεχνείου, τι γνώμη έχετε;


«Οτι ήταν η πιο άχρηστη γενιά. Αυτή κυβέρνησε τόσα χρόνια. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μάθαμε να κλίνουμε το ρήμα "βολεύομαι" σε όλους τους χρόνους. Και τώρα βγαίνει ο καθένας και λέει το μακρύ του και το κοντό του. Βγαίνει η Ν.Δ. και λέει "μας τιμώρησε ο λαός και δεν μας ψήφισε". Τι λέτε ρε; Θεωρείτε τιμωρία ότι δεν βγήκατε μια φορά και τώρα ελπίζετε να ξαναβγείτε για να κάψετε κι ό,τι απέμεινε; Δεν ντρέπεστε, ρε, κι εσείς κι οι άλλοι που ζητάτε απ' τον κόσμο να σας ψηφίσει; Αλλά καλά να πάθουμε κι εμείς, αφού τους ψηφίζουμε».


Και η Αριστερά;


«Πιο χάλια δεν νομίζω να ήταν ποτέ. Ποια είναι η πρόταση της Αριστεράς για να πει ο κοσμάκης "έχω κάπου να ακουμπήσω" ; Κι ύστερα στο ΚΚΕ μείναν οι 80άρηδες. Γιατί για να σου επιτρέψει το ΚΚΕ να εκλεγείς πρέπει να 'χεις περάσει τα 50. Ελεος».


Πάντως αποκατέστησαν τον Ζαχαριάδη και μερικώς τον Βελουχιώτη.


«Γελοία πράγματα! Ο κόσμος καίγεται και ξαφνικά αυτό ήταν το πρόβλημά μας; Μα, γι' αυτούς έχει αποφασίσει μόνος του ο κόσμος που 'χει διαβάσει. Δεν περιμέναμε να 'ρθει πίσω πίσω το ΚΚΕ να μας τα πει».


Την κίνηση στο Σύνταγμα πώς τη βλέπετε;


«Ποια από τις δύο; Γιατί έγιναν δύο Συντάγματα: ένα που κατέβηκε ο κόσμος κι ένα που κατεβαίνουν τα ΜΑΤ και τον μαυρίζουν στο ξύλο. Αυτό δεν είναι δείγμα ότι η κυβέρνηση φοβήθηκε και γι' αυτό, μόλις μαζεύονται 5-10, τους πλακώνουν στο ξύλο για να μην προλάβουν να γίνουν περισσότεροι; Τέτοιο άγριο ξύλο, χωρίς λόγο, δεν το έχω ξαναδεί! Δηλαδή, απαγορεύεται να απεργούμε και να διαδηλώνουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ό,τι αποφασίσει ο Γιωργάκης; Ε όχι, ρε φίλε, δεν θα το κάνουμε. Και μη μας πει μετά ότι θα πτωχεύσουμε. Γιατί, δεν είμαστε σε πτώχευση και τώρα που υπογράφει και δίνει τα πάντα;».


Υπάρχει όμως η απειλή της επιστροφής στη δραχμή.


«Κι επειδή; Θα είμαστε πιο φτωχοί, αλλά δεν θα 'χουμε τον κάθε κερατά να μας λέει τι να κάνουμε. Κι άλλη φορά πτωχεύσαμε και πεινάσαμε. Κι όσο σκατολαός κι αν είμαστε, όταν χρειάζεται, και δουλεύουμε και πατριώτες είμαστε».


Σωτηρία υπάρχει;


«Μα, ποιος θα μας σώσει; Θα πάει ο Σαμαράς να το κουβεντιάσει; Πήγε κι ο Βενιζέλος και του 'παν "άντε από δω". Και ποιοι του το 'παν; Κάτι τσογλάνια, τρίτης διαλογής γραμματείς. Κι όμως οι δικοί μας κάθονται προσοχή. Μόλις δουν ξένο, κάθονται κλαρίνο, χωρίς να σκεφτούν τι θέλει και ποιος είναι. Γραμματέας είναι, ρε, κι έρχεται να μας γελοιοποιήσει. Γιατί εμείς το "Οχι" το είπαμε μια φορά το 1940 και τελείωσε. Βγήκε στην αρχή ο Γιώργος και μας είπε "λεφτά υπάρχουν". Είχε συμφωνήσει να κόψει τη σχέση με τη Ρωσία, είχε δώσει κι άλλες υποσχέσεις κι έτσι τον έβγαλαν. Κι εκείνος προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός τα πούλησε όλα. Αλλά ο χρόνος θα τα ξεκαθαρίσει όλα. Σαν προδότης θα μείνει στην Ιστορία».


Τουλάχιστον θα υπάρξει αλληλεγγύη;


«Αλληλεγγύη ποιος να δείξει; Οι πλούσιοι; Ο κόσμος που θα μπορούσε να δείξει αλληλεγγύη ανήκει από τη μεσαία τάξη και κάτω, αυτήν που την τσακίζουν καθημερινά, μέχρι που μια μέρα θα βγει στο δρόμο κι όποιον πάρει ο Χάρος».


Ο χώρος σας πώς προχωράει σ' αυτές τις συνθήκες;


«Οταν δεν υπάρχει οικονομία, δεν προχωράει τίποτα. Αν πάει ο μισθός από 1.500, 500 ευρώ, τι να προχωρήσει; Η ντομάτα, όμως, το ψωμί και το γάλα ανεβαίνουν. Πώς γίνεται; Δεν καταλαβαίνω πώς ανεβαίνουν αυτά ενώ πέφτουν οι μισθοί. Μ' όλα αυτά, το τελευταίο που θα σκεφτεί ο κόσμος είναι να πάει σινεμά ή θέατρο».