ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ...ΟΡΘΙΟΥ ΣΟΙΜΠΛΕ. ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕ ΑΘΩΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...

soible-orthios ...Ο Σόιμπλε ήταν ο επικεφαλής της διαπραγμάτευσης της Κυβέρνησης Κολ με την Ανατολική Γερμανία. Αυτός έταζε ατιμωρησίες στους σταλινικούς ηγέτες της, προκειμένου οι Δυτικοί να λεηλατήσουν την πατρίδα εκατομμυρίων Ανατολικογερμανών. Αυτός έδωσε το σύνθημα για το μεγαλύτερο "πλιάτσικο" στην ιστορία της Γερμανίας. Ο Σόιμπλε, υπηρετώντας απόλυτα τον στόχο του, έγινε ο άνθρωπος, ο οποίος ξεπούλησε για "ψίχουλα" την περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας στους βιομηχάνους της Δυτικής Γερμανίας ...σ' αυτούς, που είδαμε παραπάνω με μεγάλη ακρίβεια ποιοι ήταν. Ο Σόιμπλε ήταν ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος "απεκατέστησε" τις λίγες ζημιές που υπέστησαν οι Ναζί μεταπολεμικά και εξαιτίας του κομμουνισμού. Ο Σόιμπλε τούς έδωσε πίσω τις περιουσίες, που κάποτε έχασαν στην Ανατολική Γερμανία. Αφού αυτοί οι κυρίαρχοι Ναζί της Γερμανίας τον χρησιμοποίησαν, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ισχυρών Γερμανών εις βάρος όλων των αδυνάτων ομοεθνών τους, έκριναν ότι θα τους ήταν χρήσιμος ακόμα πιο πολύ. Όλες τις εξετάσεις είχε περάσει ο Σόιμπλε. Εφόσον είχαν αποφασίσει να κάνουν οικονομική επίθεση εναντίον των "κατώτερων" της Ευρώπης, θα τους εξυπηρετούσε ως "στρατηγός" της νέας τους στρατηγικής ...Θα γινόταν ο νέος Υπουργός Οικονομικών της Κεντρικής γερμανικής Κυβέρνησης. Θα γινόταν μια νέα "αλεπού" της Γερμανίας, αλλά διαφορετική από τον Ρόμελ. Το νέο μεγάλο "κόλπο" της Γερμανίας και των Ναζί ήταν έτοιμο ...Θα επαναλάμβαναν τους εαυτούς τους ...Μέσω της δήθεν ευρωπαϊκής ενοποίησης, θα κατακτούσαν την Ευρώπη. Όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Krupp και οι όμοιοί του κατήσχαν όλες τις βιομηχανίες των ανταγωνιστών τους, έτσι περίπου κάνουν και σήμερα οι επίγονοί τους. Ας ψάξει να δει κάποιος πότε και εξαιτίας ποιων εξελίξεων συνέβαιναν εξελίξεις στο θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η πορεία τής Γερμανίας και η σχέση της με τις υπόλοιπες χώρες ήταν αυτή, που προκαλούσε τις εξελίξεις στην Ευρώπη ...Ο σχεδιασμός άλλαξε και όχι οι στόχοι. Οι νέοι Ναζί της Γερμανίας απλά λόγω σχεδιασμού δεν εμφανίζονται με στρατιωτικές στολές, αλλά σαν "επενδυτές", που αγοράζουν. Γι' αυτό θέλουν "περισσότερη" Ευρώπη. Θέλουν "περισσότερη" Ευρώπη μόνον όταν μπορούν να "καταπιούν" αυτό το "περισσότερο". Αυτό, το οποίο κάνουν πλέον καθημερινά και εις βάρος όλων των λαών δεν διαφέρει από αυτό, το οποίο έκαναν οι Ναζί με τα τανκ. Καθημερινά επιτίθενται στα κράτη, πρωταγωνιστώντας σε έναν ακήρυχτο πόλεμο. Με τα ασυναγώνιστα επιτόκια της Γερμανίας αγοράζουν στην πραγματικότητα τα πάντα τζάμπα. Απλά εκμεταλλεύονται την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και κάνουν αυτό, το οποίο πάντα απαγορευόταν. Χρησιμοποιούν την κρατική δύναμη της Γερμανίας, για να επιβληθούν στον ιδιωτικό ανταγωνισμό και άρα με αθέμιτες συνθήκες. Αγοράζουν, λόγω γερμανικής οικονομίας —και άρα με μηδενικά επιτόκια— ευρωπαϊκές κερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα έγινε πρόσφατα με την Ducati. Στην πραγματικότητα τούς βγαίνει "τζάμπα", εφόσον με τα κέρδη των ίδιων των εταιρειών κάνουν απόσβεση των δανείων που συνάψανε, προκειμένου να τις αποκτήσουν. Όμως, αυτό το οποίο περιγράψαμε είναι απόλυτα παράνομο και ανήθικο, γιατί είναι αθέμιτος ανταγωνισμός. Όταν ιδιωτικές εταιρείες "νικούν" ανταγωνίστριες εταιρείες με τις δυνατότητες των οικονομιών αλλά και τις μυστικές υπηρεσίες των κρατών τους, υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός. Με τη δύναμη του κράτους της Γερμανίας "νικούν" οι ιδιώτες Γερμανοί επιχειρηματίες τους αβοήθητους ιδιώτες Ιταλούς επιχειρηματίες στο παράδειγμά μας. Έχουν γίνει προκλητικά επιθετικοί ...σε σημείο να γίνονται μισητοί. Όπως για παράδειγμα είναι μισητός ο εγγονός του Ναζί Πόρσε, ο οποίος σήμερα, ως ιδιοκτήτης της Φόλκς Βάγκεν, πιέζει την Άλφα Ρομέο για εξαγορά. ...Την πιέζει ως γνήσιος Ναζί κακοποιός και πέρα από κάθε δεοντολογία της αγοράς και της οικονομίας. Πιέζει τη διοίκησή της με απειλές και εκβιασμούς, που είναι ανήθικοι ακόμα και όταν ασκούνται στα πεζοδρόμια από αλήτες. Ούτε οι νταβατζήδες του δρόμου δεν διεκδικούν εξαγορές με τον τρόπο που το κάνει ο Φέρντιναρντ Πιχ. Μιλάμε για πράγματα, τα οποία έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Αν αυτά τα κάνουν οι ιδιώτες Γερμανοί εις βάρος των περιουσιών ιδιωτών επιχειρηματιών, φαντάζεται κάποιος τι κάνουν απέναντι σε πολιτικούς και στελέχη, οι οποίοι διαχειρίζονται κρατικές επιχειρήσεις ...Τι κάνουν εκεί όπου τους "παίρνει" καί να διαφθείρουν καί να "απειλούν". Φαντάζεται κάποιος πώς συμπεριφερόταν ο Πρόεδρος της Ντόιτσε Τέλεκομ απέναντι στους αρμόδιους υπουργούς και στη διοίκηση του ΟΤΕ, όταν τον "πολιορκούσε" ...Όταν τον "πολιορκούσε" με τη βοήθεια των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και των δωσίλογων τύπου Χριστοφοράκου και Κόκαλη. Επικεφαλής όλων αυτών των "ανταγωνιστικών" και επικίνδυνων επιχειρηματιών είναι ο Σόιμπλε, ως Υπουργός των Οικονομικών της "ασυναγώνιστης" Γερμανίας. Ο άνθρωπος κάνει ό,τι έκανε πάντα ...Δικηγόρος του "διαβόλου" είναι και όχι οικονομολόγος ...Δεν έχει σχέση με τα οικονομικά ...Ακόμα και ως Υπουργός Οικονομικών δεν ασχολείται με τα οικονομικά ...Δεν τον έχουμε ακούσει ποτέ να μιλάει για οικονομικά. Τον έχουμε ακούσει να μιλάει γι' αυτούς, που αφορούν τα οικονομικά. Αυτός λαμβάνει τις έτοιμες εκθέσεις και τους στόχους των Γερμανών γραφειοκρατών και προσπαθεί να τις "περάσει" ως πολιτική ...Προσπαθεί να τις επιβάλει ως πολιτική εις βάρος όλων εκείνων, οι οποίοι θίγονται από τους γερμανικούς "στόχους". Στην πραγματικότητα δεν είναι Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ...Είναι Υπουργός Πολέμου με πρόφαση το Οικονομικό. Με αυτόν τον πόλεμο ασχολείται καθημερινά. Γι' αυτόν τον λόγο βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τα ΜΜΕ της Γερμανίας. Από αυτόν ξεκινάνε όλες οι "επιθέσεις", που κατά καιρούς έχουν δεχθεί οι Ευρωπαίοι από τις διάφορες Bild και τα Focus. Αυτός συντονίζεις τις "προβοκάτσιες" των ΜΜΕ και τις προσαρμόζει κατόπιν στους σχεδιασμούς τους. Μέσω των ΜΜΕ ανοίγει τη "συζήτηση" αυθαίρετα με τους όρους που θέλει και την ολοκληρώνει όπως εξ αρχής είχε αποφασίσει. Όλη την ημέρα στις εγκαταστάσεις των ΜΜΕ βρίσκεται και προπαγανδίζει τις επιλογές της γερμανικής Κυβέρνησης ...Κάνει αυτό, το οποίο έκανε πάντα ...Υπερασπίζεται ό,τι συμφέρει την "ντοπαρισμένη" Γερμανία. Κάποτε προπαγάνδιζε το "δίκαιο" των ντοπαρισμένων αθλητών της Γερμανίας έναντι των "τεμπέληδων" και των "κατώτερων" αθλητών. Μετά προπαγάνδιζε το "δίκαιο" της "ντοπαρισμένης" Δυτικής Γερμανίας έναντι της "τεμπέλικης" Ανατολικής Γερμανίας των "άχρηστων" κομμουνιστών. Σήμερα κάνει το ίδιο για την "ντοπαρισμένη" γερμανική οικονομία έναντι των "τεμπέληδων" του Νότου ...Αυτή είναι η εξειδίκευση το Σόιμπλε και όχι η οικονομία ...Δεν ασχολείται καν με την οικονομία ...Ηθικολογεί εις βάρος των θυμάτων της γερμανικής ανηθικότητας ...Βρίζει πρώτος στο όνομα της Γερμανίας πριν αρχίσουν να βρίζουν οι άλλοι τη Γερμανία ...Κατηγορεί τους μη ανταγωνιστικούς πριν αυτοί αρχίσουν να ψάχνουν τα περί αθέμιτων ανταγωνισμού Αυτό ακριβώς είναι η γερμανική οικονομία. Πρώτη στην Ευρώπη, εξαιτίας του αθέμιτου ανταγωνισμού. Στην κυριολεξία "ντοπαρισμένη" ..."Ντοπαρισμένη" με αμερικανικά δολάρια. Όταν η Γερμανία δανειζόταν τεράστια ποσά, για ν' αποκτήσει την ανταγωνιστικότητά της, διέφθειρε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, προκειμένου να γίνονται αυτά οι σπάταλοι πελάτες της και να βάζουν "λουκέτα" στις δικές τους επιχειρήσεις. Με τον τρόπο αυτόν οι Γερμανοί έστησαν μια τεράστια "πυραμίδα", η οποία, μέσω της διαφθοράς όλων των υπολοίπων κρατών, έφερε τη Γερμανία στην κορυφή τής ευρωπαϊκής οικονομίας. Τώρα προσπαθούν οι Γερμανοί να "προσφέρουν" στα θύματά τους τα μυστικά της "ανταγωνιστικότητας", τη στιγμή που γνωρίζουν ότι στις "πυραμίδες" το μυστικό δεν είναι στη γνώση, αλλά στη σειρά με την οποία "μπήκε" κάποιος στο "παιχνίδι" ...Μας δουλεύουν τα κτήνη. Αυτήν την "ντοπαρισμένη" οικονομία υπερασπίζεται ο Σόιμπλε ...Την υπερασπίζεται με τον γνωστό προτεσταντικό τρόπο ...Τον τρόπο της ηθικολογίας ...Την εξηγεί με τον γνωστό γερμανικό τρόπο ...Τον τρόπο του ρατσισμού των "ανωτέρων", που η "φύση" τούς έκανε ασυναγώνιστους. Πριν προλάβουν οι λαοί να κατηγορήσουν τη Γερμανία για ανηθικότητα μέσα στην ΕΕ, τρέχουν οι Γερμανοί να κατηγορήσουν τους πάντες για ανηθικότητα. Πριν προλάβουν οι λαοί να καταγγείλουν τον νεοναζισμό τής σημερινής Γερμανίας, τρέχουν οι Γερμανοί να κατηγορήσουν τους πάντες για τεμπελιά και ανικανότητα ...Αυτής της στρατηγικής είναι επικεφαλής ο Σόιμπλε. Αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος όχι μόνον δεν τιμωρήθηκε από καμία Δικαιοσύνη, επειδή ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα σπορ έστειλε στον τάφο και στα ψυχιατρεία πολλούς νέους αθλητές, αλλά έχει "προαχθεί" και ανέλαβε να στείλει στον "τάφο" ολόκληρους λαούς. Αυτό το τροχοφόρο σκουπίδι όχι μόνον δεν απεβίωσε, εξαιτίας της υπόθεσης Τρόιχαντ, αλλά παριστάνει τον "ευεργέτη" μιας Ανατολικής Γερμανίας, η οποία σήμερα δυστυχεί και υποφέρει, εξαιτίας του ξεπουλήματος που υπέστη. Όμως, αυτό το οποίο δεν έκανε η γερμανική Δικαιοσύνη, το έκανε η μοίρα. Ο Σόιμπλε, ο οποίος ήθελε να "τιμωρήσει" τους Έλληνες και όλους τους Ευρωπαίους του Νότου, γιατί έζησαν πέρα από τις δυνατότητές τους, τιμωρείται από τη μοίρα, επειδή έζησε πέρα από τις δυνατότητές του. Για το κτήνος, που λέγεται Σόιμπλε, είναι πέρα από τις δυνατότητές του να ζει ως φυσιολογικός άνθρωπος. Πολύ πριν ο Σόιμπλε λοιπόν βάλει σε "μνημόνιο" τους λαούς, τον έβαλε τον ίδιο σε "μνημόνιο" η μοίρα. Η «μυστική» Γερμανία του Σόιμπλε http://eamb-ydrohoos.blogspot.gr

Γ. Δελαστίκ: Κυβέρνηση πολιτικών αποβρασμάτων

του Γ. Δελαστίκ Ούτε στην Κρήτη δεν μπορεί πια να σταθεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ούτε στο πιο ακραίο προπύργιο του ΠΑΣΟΚ, όπως αποδείχθηκε από την περιοδεία του στο νησί. Με θύελλα διαμαρτυριών, φραστικών επιθέσεων και εκτοξευθέντων μικροαντικειμένων πάσης φύσεως τον υποδέχτηκαν οι Κρητικοί, προκαλώντας ματαιώσεις συναντήσεών του και οχύρωσή του στο ξενοδοχείο στο Ηράκλειο, προκειμένου να αποφύγει τον εξευτελισμό της φάπας, ενώ χρειάστηκε ειδικό σχέδιο με …πρόβες(!) της αστυνομίας για να τον χώσουν στο ξενοδοχείο πριν τον προλάβει ο κόσμος. Όχι φυσικά ότι συγκινεί τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ το μίσος του λαού, ακόμη και των ψηφοφόρων του …ΠΑΣΟΚ(!) εναντίον του προσώπου του. Ο Βενιζέλος ξανάγινε υπουργός. Αυτό είναι το θεμελιώδες και όλα τα υπόλοιπα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες γι’ αυτόν. Δεν βλέπετε τι αγώνα κάνει ο άλλος φωστήρας του ΠΑΣΟΚ, ο επί τριακονταετία υπουργός Θεόδωρος Πάγκαλος, προκειμένου να προσληφθεί στην κυβέρνηση Σαμαρά; Ξέρασε όλη η Ελλάδα πάνω του ακούγοντας τα όσα είπε προκειμένου να συγκινήσει τον ακροδεξιό ένοικο του Μαξίμου που ξέρει ότι θα πέσει θύμα έξωσης μόλις γίνουν εκλογές και γι’ αυτό προσπαθεί να τις αποφύγει με κάθε τρόπο. Αυτογελοιοποιήθηκε για χιλιοστή φορά ο Πάγκαλος, αλλά ακόμη τίποτα. Και τι δεν είπε! «Κομμουνιστικό όργανο ήταν η ΕΡΤ. Κομμούνιζε από το πρωί ως το βράδυ. Μέχρι αηδίας», δήλωσε εμβριθώς στον ραδιοσταθμό Βήμα FM! Όλη η Ελλάδα θεωρούσε την ΕΡΤ του Σαμαρά εμετική σαν την ΥΕΝΕΔ επί χούντας και ο Πάγκαλος τη θεωρούσε …«κομμουνιστικό όργανο»! Φανταστείτε με τι φασιστικά αποβράσματα έχουμε μπλέξει! Έκανε κι άλλες φιλότιμες προσπάθειες ο Πάγκαλος για να πετύχει την πρόσληψή του ως υπουργού γιατί τα τεστ που πρέπει να περάσει κάποιος για να καθήσει σε υπουργικό θώκο είναι πολύ δύσκολα σε ό,τι αφορά στο πολιτικό θράσος. Κολώνει όμως ο Πάγκαλος ποτέ στο θέμα του ξετσίπωτου κυνισμού; Ουδέποτε. «Υποστηρικτές όλων των τραμπούκων και όλων των κακοποιών(!)» είναι αυτοί στον ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε ο Πάγκαλος. «Έχουν μαζέψει όλα τα κατακάθια της κοινωνίας» πρόσθεσε και προχώρησε στην πρόβλεψη ότι «το καλοκαίρι θα κάνουν τραμπουκισμούς, αλητείες, αταξίες», αποδεικνύοντας έτσι ότι θέλει να φάει τη θέση του Δένδια στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Για να συγκινήσει τον «άκαρδο» Σαμαρά, ο Πάγκαλος δεν δίστασε να εμφανίσει τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ως …αναρχοκομμουνιστές(!) που «δεν θέλουν να κυβερνήσουν κοινοβουλευτικά τη χώρα, αλλά να συντηρήσουν μέσα από το χάος που θα δημιουργήσουν την επαναστατική τους προοπτική»!!! Είδατε τι θαύματα κάνει η προτέρα μαρξιστική παιδεία του Πάγκαλου, του Γεωργαλά (του προπαγανδιστή της χούντας των συνταγματαρχών) και των ομοίων τους; Πάντως, εικόνισμα πρέπει να του κάνει του Πάγκαλου ο Τσίπρας! Δυο-τρεις τέτοιες συνεντεύξεις να δώσει ακόμα ο Πάγκαλος και την αυτοδυναμία την έχει στην τσέπη ο Αλέξης! Όσο όμως παραμένουν ακόμη στην εξουσία ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διαλύσουν τη χώρα και να την μετατρέψουν σε ένα απέραντο ανθρωποσφαγείο εργαζομένων. Μόνο αυτή την εβδομάδα αποφάσισαν να υποβαθμίσουν σε δασκάλους δημοτικού σχολείου 5.000 καθηγητές γυμνασίων και λυκείων. Να καταργήσουν 2.500 οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών, καταργώντας 46 από τις 110 ειδικότητες που υπήρχαν στα δημόσια επαγγελματικά λύκεια και να απολύσουν 2.000 καθηγητές με το τέχνασμα της διαθεσιμότητας. Στόχος να κατευθυνθούν δεκάδες χιλιάδες μαθητές σε ιδιωτικά ΙΕΚ για να τους γδάρουν οικονομικά οι ιδιοκτήτες! Προωθούν επίσης ακάθεκτοι την κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας, με κύριο όπλο το τέρας του ΕΟΠΠΥ που δημιούργησαν ακριβώς γι’ αυτόν το σκοπό. Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του ΕΟΠΠΥ στη Βουλή, ο οργανισμός αυτός δημιουργεί νέα χρέη με τον ιλιγγιώδη ρυθμό των σχεδόν …4 εκατομμυρίων ευρώ την ημέρα! Καθώς οι απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων οδηγούν στην κατάρρευση των εσόδων του, η κυβέρνηση ετοιμάζεται όχι να αλλάξει τη μνημονιακή πολιτική, αλλά να επιβάλει …νέους φόρους για την υγεία! Την ίδια ώρα ετοιμάζεται να κλείσει ως τα τέλη αυτού του μήνα και 13 νοσοκομεία, ενώ θα κλείσει δεκάδες νοσοκομεία και κέντρα υγείας στις αρχές του 2014! Τίποτα δεν θα αφήσει όρθιο για την κυβέρνηση που θα την διαδεχθεί. Το μόνο που ενδιαφέρει αυτούς τους πολιτικούς απατεώνες που μας κυβερνούν είναι πώς θα γλιτώσουν το τομάρι τους και δεν θα μπορέσει να τους βάλει φυλακή η επόμενη κυβέρνηση για τα οικονομικά εγκλήματα που ενδεχομένως θα έχουν διαπράξει. Έτσι η κυβέρνηση έφερε στο πολυνομοσχέδιο διάταξη με την οποία απαλλάσσει κάθε ποινικής και αστικής ευθύνης τα μέλη της διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), την οποία διοίκηση θέλουν να «κρεμάσουν» οι τραπεζίτες για προκλητική, όπως ισχυρίζονται, προτίμηση να εκχωρηθεί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο σε συγκεκριμένη ιδιωτική τράπεζα. Από τις αστικές και ποινικές ευθύνες έχει απαλλαγεί η διοίκηση και του ΤΑΙΠΕΔ, του ταμείου εκποίησης δηλαδή της δημόσιας περιουσίας έναντι πινακίου φακής. Την εποχή αυτή είναι βέβαιο ότι θα πλουτίσουν κάποιοι, όπως ακριβώς έγινε με τους μαυραγορίτες κατά τη διάρκεια της παλιάς γερμανικής κατοχής, της ναζιστικής. Έτσι και τώρα η νέα γερμανική κατοχή θα αναδείξει τους νέους μαυραγορίτες, το ίδιο αδίστακτους όπως οι παλιοί και προερχόμενους πάλι από τη δοσίλογη Δεξιά. Θα τους αφήσουμε πάλι να πλουτίσουν στην υγεία των κορόιδων; Αν ναι, είμαστε άξιοι της τύχης μας.

ΟΙ ΜΠΛΕ ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΟΙ ΚΙΤΡΙΝΟ ΜΩΒ ΔΕΞΙΟ – ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΙ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΟΙ ΜΠΛΕ ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΟΙ ΚΙΤΡΙΝΟ ΜΩΒ ΔΕΞΙΟ – ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΙ Ένα κομματικό σύστημα αποτελούμενο από κόμματα μη κόμματα, από τα δεξιό – αριστερά κατάλοιπα της μεταπολίτευσης μπορεί να προσφέρει παρόμοιες κυβερνητικές συνθέσεις. Την ανακύκλωση της κακιστοκρατίας στην δεξιά ή την αριστερή εκδοχή της. Παρόμοια κυβερνητικά μπουκέτα έχουν να προσφέρουν και οι ονομαζόμενες αντιπολιτεύσεις. Όχι κάτι διαφορετικό. Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ που αποσιωπάται, σκεπάζεται με την συστηματική, υποστηρικτική συμβολή των καθεστωτικών δομών. Έχω αναφερθεί στα αίτια αυτής της λειψανδρίας, της στειρότητας. Είναι ιστορική ευκαιρία η Ελλάδα να αρχίσει να σκέφτεται. Σ’ αυτό ως γνωστόν επικεντρώνω την δική μου δράση. Οι οικογενειακές γιάφκες, οι εκφυλισμένες σταλινικές γιάφκες, οι Κεμαλο – Χιτλερικές γιάφκες, πολλών άλλων ειδών γιάφκες και τα ανέκδοτα του Χάρβαρντ δεν μπορούν να παράγουν πολιτικό προσωπικό, πολιτικό κεφάλαιο για μια χώρα. Οι μπλε, οι πράσινοι, οι κόκκινοι, οι κίτρινο μώβ βασιλιάδες της μεταπολίτευσης είναι γυμνοί. Απλά τους παρουσιάζουν ντυμένους στην φτωχή δορυφορική επαρχιώτικη πολιτική πασαρέλα που την ονομάζουν εδώ και καιρό πολιτική ζωή. Είναι η Δεξιό – Αριστερή πασαρέλα που οδήγησε την χώρα στα Μνημόνια. Να το επαναλάβω Μνημονιακοί ήταν όλοι τους. Αυτό κατανοούν αυτοί που σκέφτονται, όσοι είναι ή θέλουν να γίνουν πολίτες δηλαδή.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΙΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΕΙΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΙΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΕΙΣ Ο νέος ιστορικός κύκλος θέλει διαφανείς, καθαρές και αυθεντικές ταυτότητες. Η Ελλάδα δεν αντέχει τις χειραγωγήσεις και τις ιδεολογίες που είναι ξένες με το Ελληνικό γίγνεσθαι και την Ελληνική Ταυτότητα. Η νέα πολιτική οφείλει να καθαρίσει αυτό το γκρίζο και ανήθικο τοπίο. Τόσο ο φιλοκεμαλισμός όσο και ο φιλοναζισμός είναι ξένοι με την Ελληνικότητα. Δεν μπορείς να είσαι Αντιρατσιστής και Φιλοκεμαλικός ή Αντικεμαλικός και Φιλοναζιστής ή ανεκτικός προς αυτές τις δύο ιδεολογίες. Σημαίνει ότι δεν δρας σε μια σφαίρα διαφάνειας, Αγοράς, της Πόλης όπως λέω. Σημαίνει ότι σε χειραγωγούν, είσαι ενεργούμενο γκρίζων μηχανισμών εντός και εκτός Ελλάδος. Αυτές οι φυλές είναι ορατές στο δημόσιο τοπίο. Η Χρυσή Αυγή είναι προϊόν, δημιούργημα του αποτυχημένου δεξιοαριστερού μεταπολιτευτικού, «πολιτικού» λεγόμενου κόσμου. Του βαθέως συστήματος. Δεν θα υπήρχε η Χρυσή Αυγή αν δεν υπήρχαν αυτοί. Την χρησιμοποιούν σήμερα για να νομιμοποιηθούν μετά την πλήρη ηθική, πολιτική απονομιμοποιησή τους. Θέλουν να καθορίζονται ως δημοκράτες σε σχέση με την Χρυσή Αυγή. Δεκαετίες πριν το έκαναν σε σχέση με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Εκσυγχρονιστής ο Σημίτης, Αντιεκσυγχρονιστής ο Χριστόδουλος. Είναι όμως δημοκράτες σε σχέση με την Ελληνική Δημοκρατική Διαλεκτική, την Δημοκρατία στην Ελλάδα; Η πραγματικότητα λέει όχι. Είναι αντιρατσιστές και ανθρωπιστές σε σχέση με τον Κεμαλισμό, τα θύματα του; Όχι είναι απάνθρωποι. Η μια πλευρά θέλει να χρησιμοποιεί την άλλη ως πλυντήριο της αντιδημοκρατικότητας της. Είναι μια μέθοδος αυτοσυντήρησης τους. Αποσιωπούν επίσης ή μάλλον θέλουν να περάσει στην λήθη το γεγονός ότι η Κεμαλολαγνία αποτέλεσε και αποτελεί ιδεολογία του επίσημου αριστεροδεξιού αθροίσματος της πολιτικής και των θεσμών του δορυφορικού Κράτους. Μιλώ στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία» για αυτό. Εκπαιδευτικοί θεσμοί, θεσμοί της εξωτερικής πολιτικής, Κόμματα της Αριστεροδεξιάς αποτέλεσαν και αποτελούν γιάφκες αυτού που ονομάζω Αριστεροδεξιό Κεμαλοφασισμό. Επίσης εφημερίδες. Από τις δεξιές φιλοαντλαντικές έως τους ζηλωτές της «Αυγής». Την Κεμαλική φύση του ΚΚΚΑΣΟΡ την έκανα τίτλο βιβλίο. Επί δεκαετίες έχω μια ηθική, ανθρωπιστική και πολιτική σύγκρουση με το Κεμαλορατσιστικό φαινόμενο. Έχουν ψευδαισθήσεις όσοι πιστεύουν ότι θα αποφύγουν την Δημόσια απολογία τους, την καταδίκη τους επειδή προστατεύονται ή επειδή καταφεύγουν σε προστάτες εσωτερικούς και εξωτερικούς ή επειδή κρύβονται. Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Δευτέρα 27 Μαΐου 2013 Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΕΛΛΗΝΕΣ....Ποιος και γιατί να ενδιαφερθεί άλλωστε για μία διαβρωμένη κοινωνία, η οποία παρακολουθεί αποχαυνωμένη τους παντογνώστες υπαλλήλους και λοιπούς «παρατρεχάμενους» των διατεταγμένων ΜΜΕ που, έναντι αμοιβής, δόξας ή αυτοπροβολής, της εξηγούν επιστημονικά γιατί πρέπει να υποφέρει ή ποιόν να ενοχοποιεί; Παράλληλα βέβαια, «ο λαός εκτονώνεται» είτε στα κοινωνικά δίκτυα, είτε συζητώντας τα μεγαλύτερα δεινά των άλλων – αφού γνωρίζουμε όλοι ότι, η φτώχεια είναι συγκριτικό μέγεθος, οπότε γίνεται πολύ πιο εύκολα αποδεκτή, όταν ο γείτονας είναι περισσότερο εξαθλιωμένος ή λιμοκτονεί. Επίσης γνωρίζουμε πως η εξάρτηση υποδηλώνει ουσιαστικά μία βαθύτερη, κρυμμένη επιθυμία, οι τύψεις επιβαρύνουν τα βασανισμένα θύματα και όχι τους αυταρχικούς θήτες, ενώ η δήθεν αυτοκριτική των ηττημένων, «απαλύνει» την πίκρα της ήττας και της αποτυχίας.

Μόνο ντροπή μπορεί να νοιώσει κανείς, μεγάλη ντροπή διαβάζοντας ότι, η Ευρώπη θέλει να κρατήσει την ανίκανη Ελλάδα με κάθε τρόπο στο ευρώ, για να αποφύγει ο πλανήτης την τεράστια χρηματοπιστωτική έκρηξη, την οποία θα προκαλούσε τυχόν έξοδος της – γεγονός που ίσως μεταφράζεται στο ότι, προετοιμάζεται κατάλληλα για να τη διώξει, αφού προηγουμένως την εξευτελίσει διεθνώς και τη λεηλατήσει. Ντροπή επίσης, επειδή το επόμενο τμήμα του δανείου (8,1 δις €) θα πληρωθεί με δόσεις – ενδεχομένως δε με καθυστέρηση τριών μηνών, αφού η χώρα μας δεν εκπλήρωσε τις υπογεγραμμένες υποχρεώσεις της (ως συνήθως, αυτές που σχετίζονται με τους δημοσίους υπαλλήλους). Αυτονόητο λοιπόν το ότι, θα παίρνει τόσα χρήματα, όσα είναι απαραίτητα για την πληρωμή των δανειστών της – πάντοτε υπό την προϋπόθεση πως θα υπογράφει προηγουμένως τη σταδιακή καταδίκη και τον αργό θάνατο της: τα νομοσχέδια της ντροπής δηλαδή, εμπλουτισμένα με όλο και περισσότερους φόρους υποτέλειας. Φυσικά, για τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας της, δεν εισέπραξε ποτέ απολύτως τίποτα – ούτε και πρόκειται να εισπράξει (άρθρο μας). Κανένας δεν ενδιαφέρεται για έναν λαό, ο οποίος σκύβει συνεχώς το κεφάλι και ανέχεται τα πάντα, προκαλώντας την αποστροφή ακόμη και των βασανιστών του – για έναν σκλάβο που, αντί να μάχεται για την ελευθερία του, παρακαλεί γονατιστός για την επιβίωση του. Ποιος και γιατί να ενδιαφερθεί άλλωστε για μία διαβρωμένη κοινωνία, η οποία παρακολουθεί αποχαυνωμένη τους παντογνώστες υπαλλήλους και λοιπούς «παρατρεχάμενους» των διατεταγμένων ΜΜΕ που, έναντι αμοιβής, δόξας ή αυτοπροβολής, της εξηγούν επιστημονικά γιατί πρέπει να υποφέρει ή ποιόν να ενοχοποιεί; Παράλληλα βέβαια, «ο λαός εκτονώνεται» είτε στα κοινωνικά δίκτυα, είτε συζητώντας τα μεγαλύτερα δεινά των άλλων – αφού γνωρίζουμε όλοι ότι, η φτώχεια είναι συγκριτικό μέγεθος, οπότε γίνεται πολύ πιο εύκολα αποδεκτή, όταν ο γείτονας είναι περισσότερο εξαθλιωμένος ή λιμοκτονεί. Επίσης γνωρίζουμε πως η εξάρτηση υποδηλώνει ουσιαστικά μία βαθύτερη, κρυμμένη επιθυμία, οι τύψεις επιβαρύνουν τα βασανισμένα θύματα και όχι τους αυταρχικούς θήτες, ενώ η δήθεν αυτοκριτική των ηττημένων, «απαλύνει» την πίκρα της ήττας και της αποτυχίας. Πιθανότατα, εάν δεν είχαν κορυφωθεί οι ταραχές στην Αίγυπτο, όπου οι πολίτες της δεν εξεγείρονται προφανώς για τη Δημοκρατία, αλλά επειδή κάθε δεύτερος πεινάει (η επισιτιστική κρίση μαίνεται), η Ελλάδα να υποχρεωνόταν σε ακόμη μεγαλύτερες «υποκλίσεις» – με την κυβέρνηση, αλλά και με την αντιπολίτευση, σύσσωμες, με κάθε θυσία, στο πλευρό των δημοσίων υπαλλήλων. Προφανώς όχι από καλοσύνη, αλλά λόγω του ότι είναι η πιο συνεκτική ομάδα ψηφοφόρων - αδιαφορώντας πλήρως για όλους αυτούς, από τους οποίους «τρέφεται» το δημόσιο, αν και σήμερα με τις σάρκες τους πλέον: για τον ιδιωτικό τομέα. Χωρίς η κυβέρνηση καν να υπολογίζει, ως οφείλει, τον αριθμό των ΔΥ ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, όπου στα 233 δις € του ΑΕΠ μας το 2008 το ποσοστό των 750.000 ΔΥ ήταν 32% (ενώ στα σημερινά 184 δις €, με το ίδιο ποσοστό, θα έπρεπε να είναι περίπου 600.000), «μεταφέρει» το σύνολο των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα – στον οποίο η ανεργία, εάν δεν υπολογίσουμε το δημόσιο τομέα, συμπεριλαμβάνοντας φυσικά τους χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες που χρεοκόπησαν και δεν καταγράφονται στατιστικά, πλησιάζει επίσημα το 40%. Το γεγονός αυτό μπορεί να το παρομοιάσει κανείς με μία επιχείρηση η οποία, παρά τη ραγδαία πτώση του τζίρου και της κερδοφορίας της, επιμένει να απασχολεί τον ίδιο αριθμό εργαζομένων – ακόμη χειρότερα, με μία ανόητη εταιρεία, η οποία απολύει εκείνους που αυξάνουν το τζίρο και τα κέρδη της, κρατώντας με κάθε θυσία αυτούς που στηρίζουν το θρόνο και τη βασιλική αυλή! Η ελληνική κυβέρνηση βέβαια δεν σκέφτεται καθόλου πως θα αυξήσει το τζίρο και τα κέρδη της χώρας της – αλλά αποκλειστικά και μόνο τις μεθοδεύσεις, με τις οποίες θα μειώσει τον αριθμό των εργαζομένων και τις αμοιβές τους, στα όρια της πείνας και της εξαθλίωσης. Με άλλα λόγια, πως θα πετάξει όσο περισσότερους μπορεί από το καράβι, στοιβάζοντας τους υπόλοιπους στα αμπάρια και αδιαφορώντας για τη «λιμοκτονία» τους. Της αρκεί προφανώς να κυβερνάει το πλοίο, ακόμη και αν μετατρέπεται, αργά αλλά σταθερά, σε ένα άθλιο «σαπιοκάραβο» – αφού συνεχίζει να «διασπείρει» ψευδείς ελπίδες, με μοναδικό σκοπό την παραμονή της στην εξουσία. Επανερχόμενοι στο θέμα μας, η ανεργία στο δημόσιο τομέα έχει αυξηθεί κατά 0%, ενώ στον ιδιωτικό τομέα κατά 30% – έχοντας φτάσει ίσως στο ανώτατο δυνατό όριο «αποδοχής» της. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι, θα επιθυμούσε κανείς την απόλυση οποιουδήποτε, στρέφοντας τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης – τη μέθοδο δηλαδή που εφαρμόζει το ΔΝΤ, σε όσες χώρες εισβάλλει. Είναι όμως εντελώς άδικο να επιβαρύνεται και να καταδικάζεται εκείνος ο τομέας, ο οποίος ήταν ο υγιέστερος στη χώρα μας, απλά και μόνο για να παραμένουν στο απυρόβλητο τα προνόμια του δημοσίου, για «ψηφοθηρικούς» σκοπούς. Πόσο μάλλον όταν η λύση για την ευημερία και των δύο τομέων δεν είναι άλλη, από την αύξηση του ΑΕΠ – από την ανάπτυξη δηλαδή, την οποία μας στέρησε το ΔΝΤ σκόπιμα, για να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις λεηλασίας τόσο του δημόσιου, όσο και του ιδιωτικού πλούτου της πατρίδας μας. Μία ανάπτυξη που θα έπρεπε άμεσα να επιδιώξουμε, με τις δικές μας μικρομεσαίες επιχειρήσεις και με τα δικά μας μέσα – μειώνοντας την εξάρτηση μας από τους διεθνείς τοκογλύφους. Άλλωστε, είναι παράλογο να περιμένουμε πως «οι ξένοι» θα τολμήσουν να επενδύσουν σε μία χώρα, χωρίς σταθερό φορολογικό και επιχειρηματικό πλαίσιο, το δημόσιο της οποίας εμποδίζει ή εκμεταλλεύεται όσο μπορεί την ιδιωτική πρωτοβουλία – ειδικά όταν οι ίδιοι οι Πολίτες της αποφεύγουν πια τις επενδύσεις, όπως «ο διάβολος το λιβάνι». Με βάση όλα τα παραπάνω, αλλά και με αυτά που διαπιστώνονται στα χρόνια της κρίσης, δεν μπορεί παρά να θέσει κανείς στον εαυτό του τα εξής ρητορικά ερωτήματα: (α) Ήταν αλήθεια τα τετρακόσια σκοτεινά χρόνια σκλαβιάς από μία υποανάπτυκτη, πρωτόγονη χώρα, ικανά να σβήσουν από το γενετικό κώδικα των Ελλήνων τα 7.000 χρόνια του ασύγκριτου πολιτισμού τους, ο οποίος θα επηρεάζει για πάντα ολόκληρη την ανθρωπότητα; (β) Ήταν τα τριάντα χρόνια μίας πλαστής ευημερίας, βασισμένης στον εισαγόμενο από τις Η.Π.Α. άκρατο δανεισμό και τυχοδιωκτισμό, ικανά να κάνουν δειλό και σκλάβο μαζί έναν λαό, ο οποίος θυσίαζε για αιώνες ολόκληρους τα πάντα, στο βωμό της υπεράσπισης της ελευθερίας, καθώς επίσης της εθνικής κυριαρχίας του; (γ) Ικανοποιεί τους Έλληνες, ειδικά αυτούς που έχουν συνταγματική υποχρέωση να προστατεύουν την πατρίδα τους, εγγυώμενοι την άμυνα, την εθνική κυριαρχία και την ασφάλεια της, απλά να τρέφονται περιστασιακά και να κοιμούνται, ανεχόμενοι τις προσβολές και αδιαφορώντας για τα πραγματικά καθήκοντα τους; (δ) Ήταν σε θέση το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε», προϊόν της πολιτικής διαπλοκής και διαφθοράς, να εκμηδενίσει εντελώς το σεβασμό του ατόμου προς τον εαυτό του, προς το συνάνθρωπο του, προς την πατρίδα, προς τους Θεσμούς και τους νόμους; (ε) Πως μπορεί ένας περιορισμένος αριθμός πλήρως διεφθαρμένων και απίστευτα ιδιοτελών, ανόητων εξουσιομανών, με άβουλα πιόνια ορισμένους επαίσχυντους Εφιάλτες, να τυραννάει τη συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών μίας χώρας, χωρίς να φοβάται την παραμικρή αντίδραση εκ μέρους τους; (στ) Πώς να χαρακτηρίσεις τους Πολίτες ενός κάποτε υπερήφανου κράτους που κυβερνάται σήμερα από τα κόμματα που το χρεοκόπησαν, με «στελέχη» απελπιστικής νοημοσύνης; Πολίτες που δεν κατανοούν ότι, η αντιπολίτευση είναι σημαντικότερη για τη σωστή διακυβέρνηση μίας χώρας, έχοντας μεγαλύτερες ευθύνες για το κατάντημα της πατρίδας της, ακόμη και από την ίδια την κυβέρνηση; (ζ) Ποιος είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός για εκείνους τους συνδικαλιστές, οι οποίοι διαμαρτύρονται και απεργούν μόνο όταν απειλούνται τα δικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας εντελώς για όλους τους υπόλοιπους; Πότε αντέδρασαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, για παράδειγμα, σε σχέση με τα δεκάδες νομοσχέδια, τα οποία «αποδομούν» μεθοδικά το κοινωνικό κράτος; Πότε διαδήλωσαν οι Πολίτες μαζικά, για συλλογικά, μη συντεχνιακά, κοινά προβλήματα, όπως η απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας και η λεηλασία της πατρίδας τους; (η) Μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει «άβουλο κοπάδι» τους εκπροσώπους των Πολιτών στο κοινοβούλιο, επειδή ψηφίζουν καθημερινά νομοσχέδια εναντίον της πατρίδας τους, χωρίς ταυτόχρονα να ενοχοποιήσει ακόμη περισσότερο τον «όχλο» που τους επέλεξε, συνεχίζοντας μαζοχιστικά να τους ανέχεται; (θ) Πως «εμφυτεύονται» ανυπόστατες ενοχές στην αντίληψη ενός λαού, πως χειραγωγείται τόσο απλά, πως καλλιεργείται η μιζέρια και πως αλλοτριώνεται τόσο εύκολα μία κοινωνία; Πως παραμένουν τόσο πολλοί άνθρωποι αδρανείς στους καναπέδες τους, παρακολουθώντας να καταστρέφονται τα πάντα γύρω τους; Εάν αδιαφορούν για τον εαυτό τους, με ποιο δικαίωμα καταδικάζουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους; (ι) Πιστεύουν ίσως ότι, δεν πρόκειται για τη δική τους ζωή, αλλά για κάποιο «θέατρο του παραλόγου», το οποίο δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά στη σφαίρα της φαντασίας τους; Ή μήπως θεωρούν ανόητα πως αυτά που διαδραματίζονται, δεν πρόκειται να αγγίξουν τους ίδιους, αλλά μόνο τους γύρω τους; «Άλυτος γρίφος η ψυχή του ανθρώπου, άβυσσος η νοημοσύνη μίας κοινωνίας, εγκληματικές οι ανοχές και οι αντοχές της», θα έλεγε κανείς, αδυνατώντας να ερμηνεύσει αυτά που συμβαίνουν, χρησιμοποιώντας την κοινή λογική – η οποία, ελπίζουμε προσωρινά, έχει εγκαταλείψει εντελώς την Ελλάδα. Βασίλης Βιλιάρδος (copyright) Αθήνα, 08. Ιουλίου 2013

Παίζουμε το φινάλε !!!.....Δεν μπορεί να μην είναι το οριστικό τέλος του έργου όταν οι υιοί και οι θυγατέρες, απαίδευτα, αδαή ως προς τη ζωή, θλιβερά ανθρωπάκια, κατεστραμμένα από τους γονείς τους που κατέστρεψαν και τη χώρα, πιάνονται κι αυτά χέρι χέρι, όχι για να χορέψουν τισγκολελέτα στο διάλειμμα της εσώκλειστης θητείας τους στα κολέγια της αποβλάκωσης όπως θα τους άρμοζε, αλλά για να κυβερνήσουν και να αποτελειώσουν τη μπίζνα που λέγεται Ελλάδα.

Του Γιάννη Μακριδάκη

Έχω πολύ έντονα την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στην τελική σκηνή του έργου.

Οι υπαίτιοι της καταστροφής της Ελλάδας, πιασμένοι χέρι χέρι για πρώτη φορά, την οδηγούν προς την τελική κατάρρευση, προς την οριστική εκποίηση, κάνοντας πως τσακώνονται κιόλας μεταξύ τους για το ποιος έφταιξε περισσότερο τότε, στο ξεκίνημά τους.

Δεν μπορεί να μην είναι τελευταία σκηνή όταν οι δυο χρόνιοι άσπονδοι εχθροί αλλά κατά βάθος δυο όψεις του ίδιου νομίσματος της αναξιοπρέπειας, βρίσκονται πλέον…από κοινού κυβερνήτες.

Δεν μπορεί να μην είναι το τέλος όταν την Υγεία, τους ιατρούς, τους νοσοκόμους, όλους τους ανθρώπους του πόνου και της αφοσίωσης στον πονεμένο, τούς εκπροσωπεί ένας παλιάτσος του ναζισμού.

Δεν μπορεί να μην είναι τελική σκηνή όταν τον Πολιτισμό, τους συγγραφείς, τους σκηνοθέτες, τους ηθοποιούς, τους ανθρώπους της Τέχνης και του Λόγου, τους ποιητές, τους εκπροσωπεί ένας γλίτσας, ένας σάλιαγκας.

Δεν μπορεί να μην είναι το οριστικό τέλος του έργου όταν οι υιοί και οι θυγατέρες, απαίδευτα, αδαή ως προς τη ζωή, θλιβερά ανθρωπάκια, κατεστραμμένα από τους γονείς τους που κατέστρεψαν και τη χώρα, πιάνονται κι αυτά χέρι χέρι, όχι για να χορέψουν τισγκολελέτα στο διάλειμμα της εσώκλειστης θητείας τους στα κολέγια της αποβλάκωσης όπως θα τους άρμοζε, αλλά για να κυβερνήσουν και να αποτελειώσουν τη μπίζνα που λέγεται Ελλάδα.

Δεν μπορεί να μην είναι το φινάλε όταν όσοι ήταν να συμμετάσχουν στο έργο εδώ και τόσα χρόνια, συμμετείχαν, όσοι ήταν να περάσουν, πέρασαν, και τώρα έμειναν μονάχα οι βασικοί πρωταγωνιστές, να βγουν στο σανίδι όλοι μαζί,  να κάνουν την βαθιά υπόκλιση, να τουρλώσουν τα οπίσθια και να παραδώσουν τη χώρα μαζί με τους πολίτες της, για να πάρουν το τελικό χειροκρότημα από τους δανειστές αφέντες τους, χορηγούς της παράστασης.

Είμαι απολύτως βέβαιος ότι είμαστε στο φινάλε.

Αυτό που δεν ξέρω είναι πόση ακριβώς διάρκεια θα έχει αυτή η τελευταία πράξη του έργου. Αλλά δεν έχει καμιά σημασία αυτό νομίζω. Σημασία έχει ότι δεν διαφαίνεται καμία ένδειξη ανατροπής έστω και λίγο πριν την αυλαία. Διότι τα δυο κόμματα που επί δεκαετίες κατέστρεψαν αυτή την πατρίδα και τώρα μαζί την εκποιούν, αποτελούν την ήδη ολοσχερώς κατεστραμμένη πλειονότητα των νεοελλήνων υποκριτών, πελατών του πολιτικού συστήματος που ζούσαν εις βάρος της πατρίδας τους, των εαυτών τους, των παιδιών τους των ίδιων.