Ποια ανάπτυξη φέρνει 1.000.000 θέσεις εργασίας;

Ανεπανόρθωτες είναι οι ζημιές που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία αλλά και η εικόνα της Ελλάδας στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτών εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις χειρίστηκαν την κρίση και της μνημονιακής πολιτικής που κατεξευτέλισε τη χώρα μας σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο.

Μόνο ένα πικρό χαμόγελο οίκτου προκαλούν οι πρωθυπουργικοί ισχυρισμοί περί «αποκατάστασης της αξιοπιστίας της χώρας» και περί δήθεν επερχόμενης «ανάπτυξης», η οποία θα αποκαταστήσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, που συνεχίζει να καταβαραθρώνεται ραγδαία.

Δεν ξέρει πού να κρυφτεί κανείς από ντροπή όταν ακούει να του διηγούνται καθημερινές εμπειρίες απλών Ελλήνων σε ευρωπαϊκές χώρες. Φοιτητές π.χ. που πάνε να νοικιάσουν σπίτι στην Αγγλία και οι ιδιοκτήτες τούς ζητούν... διπλάσιο αριθμό ενοικίων ως εγγύηση από όσα ζητούν σε άλλους ξένους ή αρνούνται εντελώς να νοικιάσουν το σπίτι τους σε Ελληνες! Παρέες Ελλήνων που πάνε να φάνε σε εστιατόριο στην Αυστρία, παραγγέλνουν και το γκαρσόνι απαιτεί να πληρώσουν... προκαταβολικά το φαγητό!

Υπάρχει πλήρης απαξίωση και περιφρόνηση προς οτιδήποτε ελληνικό στην Ευρώπη, όσο κι αν μας πληγώνει αυτό. Μόνο στο μυαλό κυβερνητικών παραγόντων υπάρχει υποτιθέμενη αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Ελλάδας, σε καμία περίπτωση στην πραγματικότητα. Δυστυχώς, θα χρειαστούν δεκαετίας για να αποκατασταθεί αυτή η ζημιά.

Αυτό όμως είναι το λιγότερο, όσο απαξιωτικό κι αν είναι για μας. Το κατά πολύ σοβαρότερο είναι αν και πότε η Ελλάδα θα μπορέσει να συνέλθει και να επανέλθει εκεί που βρισκόταν πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Ας γίνουμε σαφέστεροι. Το 2007 η Ελλάδα είχε κάπου 370.000 ανέργους. Σήμερα κοντεύουν να φτάσουν το 1.300.000 και το 2013, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, θα ξεπεράσουν το 1.500.000. 

Το ερώτημα είναι απλό και δραματικό: Αυτή η ανάπτυξη που υπόσχεται ο πρωθυπουργός υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσει ένα εκατομμύριο και πάνω θέσεις εργασίας; Η απάντηση είναι εξίσου απλή, αλλά τραγική: Αποκλείεται! Θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες.

Το 2013 θα είναι η έκτη συνεχής χρονιά συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας και μάλιστα βίαιης μείωσης του ΑΕΠ. Δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα θα κλείσουν, προσθέτοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους στους ήδη υπάρχοντες. 

Σαν να μην έφτανε αυτό, θα αρχίσει και ο δημόσιος τομέας να παράγει δεκάδες χιλιάδες ανέργους μέσω διαθεσιμότητας ή και απολύσεων χωρίς προσχήματα, καθώς και δεκάδες χιλιάδες πρόσθετους συνταξιούχους.

Αντί δηλαδή ο κρατικός τομέας να είναι φορέας ανακούφισης αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, λόγω Μνημονίου, θα μετατραπεί σε ολέθριο καταστροφέα εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας για τα επόμενα χρόνια. Βεβαίως και το κράτος θα γλιτώνει λεφτά καθώς θα απολύει εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους του, θα εξαθλιώνει οικονομικά όσους συνεχίζουν να δουλεύουν στο Δημόσιο πληρώνοντάς τους πολύ λιγότερο, κλείνοντας σχολεία και νοσοκομεία κατακρημνίζοντας στα Τάρταρα την υγεία και τη μόρφωση του λαού μας.

Υπάρχει όμως κανένας τίμιος άνθρωπος που να χαρακτηρίζει «ανάπτυξη» αυτό το ζοφερό μέλλον που απεργάζεται για τους Ελληνες η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη;

Οσο για τον βαρύτατα χειμαζόμενο ιδιωτικό τομέα, με τι λεφτά θα αναπτυχθεί; Δειλά δειλά τώρα κυβέρνηση και τραπεζίτες ομολογούν ότι καμιά ρευστότητα δεν θα φέρει αυτή καθαυτή η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Απλώς ελπίζουν ότι θα... ξαναγυρίσουν στις τράπεζες οι καταθέσεις και αυτά τα λεφτά των καταθετών θα δανείσουν οι τραπεζίτες στις επιχειρήσεις για να αναπτυχθούν!

Υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται πως κανένα αξιόλογο ποσό δεν θα ξαναγυρίσει στις τράπεζες, γιατί απλούστατα ο κοσμάκης ξοδεύει όσα είχε στην άκρη προσπαθώντας αφενός να επιβιώσει και αφετέρου να πληρώσει το ληστρικό φορολογικό «γδάρσιμό» του από την κυβέρνηση.







ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Καλό χειμώνα, ευτυχισμένο το 1941

Πλέον είναι όλα ξεκάθαρα ακόμα και στον πιο αδαή. Μονάχα όσοι είναι τελείως ηλίθιοι δηλαδή όσοι νοιάζονται ακόμη για το ατομικό τους συμφέρον και μόνο, δεν βλέπουν πως η Ελλάδα τέλειωσε. Ο Σαμαράς ήταν το τελευταίο χαρτί, ο άσσος στο μανίκι των κατακτητών, που εισέβαλαν στη χώρα κάνοντας έναν τριετή και προοδευτικά εντεινόμενο πόλεμο με σχετικά λίγους νεκρούς, που όμως θα φτάσουν σε αρκετά εκατομμύρια κατά την διάρκεια της πολύχρονης κατοχής τους, η οποία έχει ήδη αρχίσει. Βρισκόμαστε ήδη προ των πυλών ενός χειμώνα όπως εκείνον του 1941, μόνο που ο σύγχρονος θα διαρκέσει περί τον μισό αιώνα, όπως όλα δείχνουν.

Από δω και πέρα το καθεστώς είναι ορισμένο σαφώς. Η φτωχοποίηση των Ελλήνων πολιτών οδηγεί στην ελαχιστοποίηση της φοροδοτικής τους ικανότητας και η φοροδοτική ανικανότητα με την σειρά της οδηγεί συνεχώς σε περαιτέρω φτωχοποίηση, μέσω της περικοπής μισθών και δημοσίων δαπανών αλλά και την ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας. Αυτός ο φαύλος κύκλος, συνεπικουρούμενος από την πλήρη ανυπαρξία του κοινωνικού κράτους, θα οδηγήσει σε πολύ σύντομο χρόνο σε πλήρη αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ελλάδας, με κατασχέσεις περιουσιών, με εκποιήσεις δημοσίων και ιδιωτικών γαιών και κτισμάτων, με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και ξεπούλημα σε ξένους επενδυτές, με πλήρη παράδοση των φυσικών πόρων και της δημόσιας περιουσίας της χώρας στους δανειστές. Όλα αυτά θα έχουν ως αποτελέσματα αυτοκτονίες, φονικά, διώξεις, ηρωικές εξόδους από τη ζωή κατά τις οποίες οι αυτόχειρες ή οι αντιστεκόμενοι αγωνιστές θα παίρνουν μαζί τους και εκπροσώπους του καθεστώτος ή όργανά του, και βεβαίως σε θανάτους από ασθένειες ή ατυχήματα αφού δεν υπάρχει σύστημα υγείας. Ενδεχόμενη είναι και η έναρξη γενικευμένου εμφυλίου λόγω του ότι οι ναζί δεν ελέγχονται πλέον ούτε από αυτούς που τους εξέθρεψαν και τους επέβαλαν στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνική ζωή της χώρας.

Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Αυτή είναι η νέα Ελλάδας, ενώ ο Σαμαράς παριστάνοντας Πρωθυπουργό απευθύνει διάγγελμα και μιλάει για νέες μέρες που ξημερώνουν και άλλα παρόμοια τσιτάτα πολιτικού υπνωτισμού των νωχελικών πρώην παχύδερμων και νυν αγχωμένων πελατών του, οι οποίοι βεβαίως θα πεθάνουν πένητες και αβοήθητοι εντός των επόμενων ετών, παίρνοντας στον λαιμό τους και όλους τους υπόλοιπους.

Γιάννης Μακριδάκης

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(Μιλώντας σε Ρ/Σ)

ΒΡΥΞΕΛΕΣ: ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ

Τι έγινε στις Βρυξέλλες; Η χρονική επέκταση αυτού που το 1985 ονόμασα το διαρκές Μαρτύριο του Σίσυφου. Το επανέλαβα πολλές φορές σε προφορικό και γραπτό Λόγο αλλά ακόμη δεν έγινε κατανοητό. Πολύ περισσότερο δεν έγινε Εθνική πολιτική. Ο Σίσυφος είναι η χώρα πλην της Κάστας, αυτή δεν έκανε καμία θυσία. Η πέτρα είναι το χρέος.

Δυστυχώς ούτε η μεταπολιτευτική δεξιά, ούτε η αριστερά ήξεραν, ούτε ξέρουν την Ελληνική Μυθολογία για να κατανοήσουν τους συμβολισμούς και τις προειδοποιήσεις μου. Η δεύτερη μάλιστα θεωρεί Εθνικισμό το να την γνωρίζεις. Δεν μιλώ για βαθύτερες αναλύσεις. Εκεί ήταν πάντοτε όχι απλά μετεξεταστέοι αλλά στάσιμοι. Θαμπώθηκαν και οι δύο από τα κάλλη, τις προσφορές της Κίρκης, γράφω στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία». Τελικά στην αρχαιότητα ακόμη και οι μύθοι κινούνταν στην σφαίρα του Λόγου. Τώρα είμαστε στην σφαίρα των παραμυθιών, των δεξιοαριστερών ψαλτών, παραμυθατζήδων, του σκότους. Δεν ήταν μόνο ο Σημίτης και ο Γιωργάκης και δεν ήταν μόνο στην πολιτική σφαίρα.

Το οριστικό σπάσιμο των δεσμών του Σίσυφου θα γίνει όταν ως λαός, ως Κοινωνία, ως Οικονομία και κυρίως ως Πολιτική περάσουμε στο ΦΩΣ.

Δεν χρειάζονται φλυαρίες για να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός του δανεισμού. Η πέτρα του χρέους και ο Σίσυφος, δέστε το χαρακτηριστικό σκίτσο στο βιβλίο, απεικονίζουν το σύγχρονο μαρτύριο που επέβαλε και κληρονόμησε στην χώρα, στις νέες γενιές η διευθύνουσα, διευθύνουσα τρόπος του λέγειν, κάστα.

Ακόμη δεν άκουσα μια αληθινά ειλικρινή συγνώμη από συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους. Ούτε καν αυτό.

Πολύ περισσότερο, ουσιαστικότερα πράγματα και αλλαγή κατεύθυνσης. Ρότας που λένε οι ναυτικοί, Σχεδίου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ

 ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ 
                     (Μιλώντας στο Περιστέρι)


 
                      

        Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ

Η Ιστορία ξαναξεκινά από τις ιδέες που δικαιώθηκαν. Ούτε από το παλιό που μεταμορφώνεται όπως οι λύκοι, ούτε από ξαφνικούς πραματευτάδες.

Οι ιδέες που συγκρούσθηκαν με την παρακμή τόσο ως Λόγος όσο και ως πράξη, ως παράδειγμα μπορούν μα γονιμοποιήσουν, να κυοφορήσουν νέα μορφωτικά, δημιουργικά, παραγωγικά, νέα πολιτικά κινήματα. Το κάνουν ήδη.

Πολλοί νέοι άνθρωποι, νέοι μάστορες όπως τους ονομάζω, νέες γυναίκες μου λένε: Διαβάσαμε το βιβλίο «Αγροφιλία», το «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη», σας ακούσαμε σε μια ομιλία σας και δημιουργήσαμε την Επιχείρηση μας. Πολιτική Ένταξη σημαίνει ένταξη σε ένα χώρο ιδανικών, αξιών, απελευθερωτικού σχεδίου.

Νέα πολιτική ένταξη χωρίς νέα παιδεία, νέες δημιουργικές ιδέες είναι πρόσκληση συμμετοχής σε μια νέα ληστρική μαφιόζικη ομάδα όχι σε πολιτική ομάδα. Αυτές τις εκφυλιστικές μορφές των σωτήρων απατεώνων πλήρωσε η χώρα, αυτές πληρώνει και αυτές επαναπροτείνονται από τα υπολείμματα του αριστεροδεξιού παλιού.

Οι παθολογίες δεν εντοπίζονται μόνο στο Κράτος. Είναι και στην Κοινωνία. Οι τυχαίες συμπολιτεύσεις, και αντιπολιτεύσεις προϊόντα μίας μπλοκαρισμένης δημοκρατίας, ανακυκλώνουν το παλιό, επαναπροτείνουν το παρελθόν, την ψεύτικη συνείδηση. Δεν έχουν σχέση με το αυθεντικό Εθνικό και Κοινωνικό γίγνεσθαι. Χρειάζεται μια νέα ιστορικού τύπου οπτική για το μέλλον μας, για τον ρόλο της χώρας, για τον βίο μας, μια νέα πολιτική παράδοση.

Η δική μου διανοητική συμβολή αυτή η Εξάβιβλος, προϊόν της τεσσαρακονταετούς σύγκρουσης με το μεταπολιτευτικό δεξιοαριστερό τέρας, αποτελεί μια μεγάλη συμβολή στην ανάκτηση της φωνής μας. Δύναμη Ενέργειας, μορφωτικό και πολιτικό κεφάλαιο για την διαδρομή μας στον νέο ιστορικό κύκλο.

Η ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΣΥΛΛΑΒΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ “ΔΕΞΙΟΙ” ΚΑΙ “ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ” ΧΙΜΠΑΤΖΗΔΕΣ ΚΑΙ ΧΙΜΠΑΤΖΟΥΔΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(Μιλώντας στο Ηράκλειο σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Οικονομικό Επιμελητήριο)

Η ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΣΥΛΛΑΒΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ

“ΔΕΞΙΟΙ” ΚΑΙ “ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ” ΧΙΜΠΑΤΖΗΔΕΣ ΚΑΙ ΧΙΜΠΑΤΖΟΥΔΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ

Θα αναφερθώ σε Δώδεκα Σημεία – Δώδεκα Βήματα μια και είχαμε δώδεκα Θεούς και δώδεκα Αποστόλους. Θέλω να δώσω μια Πυξίδα. Έναν οδικό χάρτη που προεκτείνει την Μνήμη ως Σχέδιο, ως Πρόταση για το Σήμερα. Κάνει δηλαδή Πολιτική.

Από τις δεκαετίες του 80’, του 2000’ όπου όλοι «Δεξιοί» και «Αριστεροί» ήταν φανατικά Μνημονιακοί. Στο βάραθρο που οδήγησαν όλοι μαζί την χώρα. Την ανικανότητα τους να την βάλουν σε μια τροχιά επανασχεδιασμού και ανόρθωσις. Τα βήματα της ανόρθωσις και της αναγέννησης.

Ένα βήμα είναι αυτό της Ανάπτυξης. Ένα άλλο σημαντικό βήμα είναι αυτό των Επενδύσεων.

Όσο και καλή διάθεση να έχει κανείς, δεν πείθεται ότι αυτοί οι άνθρωποι που βρέθηκαν μέσα από διαφόρων τύπων διαδρομές να είναι εγκατεστημένοι στους θεσμούς της Συμπολίτευσης και της Αντιπολίτευσης, έχουν μια οικειότητα με αυτά τα ζητήματα. Έχουν μια Αναπτυξιακή, Επενδυτική Παιδεία και επόμενα πολιτική εξυπνάδα που είναι το κυρίαρχο, να τα διαχειρισθούν.

Το να επαναλαμβάνεις μονότονα, ως δεξιός και αριστερός Κακόφωνος ψάλτης, την λέξη Ανάπτυξη δεν είναι χαρακτηριστικό της Εκκλησίας, πολύ περισσότερο της Πόλις και της Εκκλησίας του Δήμου.

Επί χρόνια κάνουν Λιτανείες για τις επενδύσεις που έρχονται, που θα έρθουν, για να έρθουν, από την Αμερική, την Αραβία και δεν έρχονται. Θα έρθουν Σεΐχηδες, ήρθε ο Κλίντον, έρχεται ο Φούχτελ. Εικόνα μπανανίας. Αυτό ήταν το μεταπολιτευτικό επίτευγμα τους, το ουσιαστικό όραμα τους.

Ποιος από την αποκαλούμενη δεξιά και αριστερά – τους είδατε προχθές στην Βουλή – σας δίνει την εικόνα ανθρώπου που μπορεί να χειριστεί ζητήματα ανάπτυξης και Επενδύσεων, είναι εντός θέματος.

Η Χώρα θέλει Δέκα μεγάλα Αναπτυξιακά Σχέδια στα οποία θα κληθούν να Επενδύσουν τόσο Έλληνες όσο και Ξένοι. Θα αναφερθώ σε ένα ή δυο από αυτά.

Όταν ως Κυβέρνηση ακόμη και ως αντιπολίτευση έχεις την ικανότητα να προβάλεις μια δυναμική χώρα για τα επόμενα δέκα χρόνια, θα έρθουν να επενδύσουν. Από το 1985 έβαλα το ζήτημα των Λιμανιών, των Συνδιασμένων μεταφορών, τον ρόλο της Ελλάδας. Δέστε τα βιβλία μου. Μετά τον Σημίτη, τον Γιωργάκη έχουμε τον Σαμαρά και τον Τσίπρα που συλλαβίζουν. Άκουγα προχθές συλλαβισμούς που προκαλούν θλίψη για τα τραίνα και τα πλοία. Υποβαθμίζουν, απονευρώνουν, αποδυναμώνουν, ευτελίζουν την σφαίρα του Κράτους, την Δημόσια σφαίρα, την ένοια και το κύρος της Πολιτικής και της Διακυβέρνησης. Προσβάλουν την Ελλάδα.

Η Κοινωνία έχει κουραστεί από αυτό το κακιστοκρατικό θέατρο, κατανεμημένο σε ρόλους εικονικής συμπολίτευσης και εικονικής αντιπολίτευσης.

Έχει κουραστεί από έναν κόσμο του παρελθόντος, της στασιμότητας, της κραυγαλέας ανεπάρκειας. Μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη και όχι μόνον. Η κραυγαλέα ανεπάρκεια τους μεταβάλει την πολιτική σε κραυγές μέχρι και μαγκιά, όταν η πολιτική είναι Ευγένεια, Ανάλυση, είναι Λόγος.

Είναι στα ζητήματα του Λόγου, ενός αυθεντικού λόγου, ενός Ελληνικού Λόγου, εξ ου και το «Ελληνική Πολιτική Παιδεία», η αφετηρία, οι πηγές, τα εφόδια της ανάπτυξης της χώρας, της οικονομίας, της παραγωγής, της Λύτρωσης της από το μαρτύριο του Σίσυφου, από το χρέος.

Δεξιοί και Αριστεροί Επαρχιώτες, Χιμπατζήδες και Χιμπατζούδες δεν μπορούν να παράγουν.

O κοινός στόχος γεννάει την έκπληξη

Χρήστος Γιανναράς

Tο ποτήρι μπορεί να είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Kαι οι εκβιαστικές απαιτήσεις των δανειστών μας, η βαναυσότητα των διλημμάτων που μας θέτει η τρόικα, επιδέχονται δυο θεωρήσεις, δυο ενδεχόμενες πολιτικές: Tην εκδοχή της συμφοράς, δηλαδή της ποινής, και την εκδοχή της ευκαιρίας. Ποτέ μέσα στην Iστορία δεν κερδίζεται ανάσταση χωρίς πικρή γεύση θανάτου, ανάκαμψη δίχως να προηγηθεί απόγνωση.

H κυβέρνηση παλεύει, με νύχια και με δόντια, να πειθαρχήσει στις απαιτήσεις της τρόικας σώζοντας αλώβητο το πελατειακό κράτος. Eπιλέγει την εκδοχή της ποινής, που τη φορτώνει ολόκληρη στο κοινωνικό σώμα σαν αδυσώπητη συμφορά. Tο καθεστώς της κομματοκρατίας άθικτο, οι εξωφρενικές προνομίες των κομματανθρώπων ταμπού: Pωτήστε, πόσοι «ειδικοί σύμβουλοι» του πρωθυπουργού σχολάζουν απράγμονες στο Mέγαρο Σταθάτου και με τι μισθούς, «έναντι» υπηρεσιών που προσφέρθηκαν ή ελπίζεται να προσφερθούν στο μέλλον. Πόσες «ειδικές γραμματείες» υπουργείων έχουν πρόσφατα δημιουργηθεί, πόσες εκατοντάδες εταιρειών του Δημοσίου συνεχίζουν να υπάρχουν μόνο για να χρυσοπληρώνονται κομματάνθρωποι. Πόσο μειώθηκαν οι απολαβές των βουλευτών και των υπαλλήλων της Bουλής, τι συνεχίζουν να στοιχίζουν στο πτωχευμένο κράτος τα «λειτουργικά έξοδα» των κομμάτων.

O εξωφρενικός δανεισμός (εν ψυχρώ κοινωνικό έγκλημα της κομματοκρατίας) έχει οδηγήσει τη χώρα σε απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, στον έσχατο εξευτελισμό να επιτροπεύεται η άσκηση της εξουσίας. Kαι κάτω από αυτές τις συνθήκες, η υπό επιτροπείαν κυβέρνηση επιλέγει την υποταγή των κοινών αναγκών στην προτεραιότητα διάσωσης του πελατειακού κράτους. Eπιλέγει να παραμένει το κράτος φέουδο συντεχνιακών συμφερόντων, συνδικαλισμένης ανικανότητας, παρασιτισμού και φυγοπονίας, κράτος θεσμοποιημένης κοινωνικής αδικίας, αναιδέστατης αναξιοκρατίας. Έτσι μεταβάλλει η κυβέρνηση την εξόφληση των δανείων σε σισύφειο εγχείρημα, δηλαδή σε εξόφθαλμη ματαιοπονία. Tο υπάρχον πολιτικό σύστημα αρνείται πεισματικά να δει τη συντελεσμένη καταστροφή σαν ευκαιρία αναγεννητικού κοινωνικού μετασχηματισμού, κατάλυσης του πελατειακού κράτους.
H τρόικα φυσικά και δεν ενδιαφέρεται να μας απαλλάξει από την ντροπή και την αθλιότητα της κομματοκρατίας –εξάλλου τηρεί και τα προσχήματα της μη-παρέμβασης σε όσες τυπικές-φορμαλιστικές (εντελώς ψευδιασθητικές) «ελευθερίες» μας επιτρέπουν να συντηρούμε. Όμως τα όσα εκβιαστικά απαιτούν κρατώντας μας ομήρους των δόσεων του αέναου δανεισμού μας, επιδέχονται, ναι, δύο τρόπους, δύο πολιτικές πρακτικές αντιμετώπισης: Nα δεχθούμε τον πνιγμό του εκβιασμού και της ομηρίας σαν ποινή και συμφορά ή να τον δεχθούμε σαν ευκαιρία ριζοσπαστικών τομών κρατικής ανασυγκρότησης, ανατροπής του πελατειακού κράτους.
Zητάει η τρόικα να περιμαζευτεί ο χαοτικός, δυσλειτουργικός δημόσιος τομέας στη χώρα μας, να απολυθούν πολλές χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων. H κυβερνητική προάσπιση του πελατειακού κράτους εμφανίζει την απαίτηση μόνο σαν ποινή και τη μεταβιβάζει στο κοινωνικό σώμα σαν συμφορά: Eντέλλεται απολύσεις με «κούρεμα», δηλαδή αδιάκριτες, χωρίς έλεγχο ποιος χρειάζεται και ποιος περιττεύει, χωρίς αξιολόγηση ικανοτήτων και προσφοράς (προκαλώντας βάναυση κοινωνική αδικία), αλλά και χωρίς στάθμιση των αναγκών κάθε συγκεκριμένης κρατικής υπηρεσίας (προδίδοντας παγερή αδιαφορία για τη λειτουργικότητα του κράτους). Προτιμάει η κυβέρνηση το αδιάκριτο «κούρεμα», διότι τον παραλογισμό του μέτρου τον φορτώνει στην τρόικα.
O άλλος τρόπος, η διαφορετική πολιτική πρακτική, θα ήταν να αξιοποιηθεί ο στυγνός εκβιασμός της τρόικας ως γόνιμη πρόκληση για καθολική κοινωνική συνέγερση στο τόλμημα «επανίδρυσης του κράτους». O πολίτης ξέρει ότι το πελατειακό κράτος (έστω κι αν το χρησιμοποιεί και ο ίδιος με ιδιοτέλεια) είναι συνώνυμο της υπανάπτυξης, της κοινωνικής αδικίας, του φασιστικού τραμπουκισμού των συνδικαλιστών του. Aν πιστοποιούσε ανιδιοτέλεια στον ηγέτη του, μάλλον θα στρατευόταν, με κάθε θυσία, στο εγχείρημα να στηθεί εξ υπαρχής κράτος στην υπηρεσία των πολιτών, κράτος άτεγκτης αξιοκρατίας, με πρώτο στόχο την ποιότητα της ζωής. Kαι μια καθολική συνέγερση σε τέτοιο εγχείρημα θα συνεπέφερε σχεδιασμούς και μεθοδικές πρακτικές για την απορρόφηση σε παραγωγικές πρωτοβουλίες των χιλιάδων, που σήμερα ανέλπιδα υποχρεώνονται να στερηθούν την ισόβια σίτιση από τον κρατικό κορβανά χωρίς τίποτα να αλλάζει στο «σύστημα».
Kάτι ανάλογο θα μπορούσε να κατορθωθεί και με αφορμή την απαίτηση της τρόικας για απελευθέρωση των «κλειστών» επαγγελμάτων: H τρόικα ενδιαφέρεται να επιβάλει την «ελευθερία», χωρίς έλεγχο και φραγμό, της ατομοκεντρικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας. Mια ανιδιοτελής (και προπάντων οξυμένης νοημοσύνης) πολιτική ηγεσία θα αξιοποιούσε τη δογματική απαίτηση για να διαλύσει «καρτέλ» συμφερόντων, να αναιρέσει ανισότητες ευκαιριών, να αποκαταστήσει κοινωνικό έλεγχο, δηλαδή όρους δικαιοσύνης στην άσκηση επαγγελμάτων, όρους γόνιμου ανταγωνισμού.
Kόπτεται η τρόικα και ηθικολογούν γαυριώντες και φρυαττόμενοι οι πολιτικοί λακέδες των δανειστών μας: να εξαλειφθεί η φοροδιαφυγή στη χώρα μας. Aλλά η κυβέρνηση για να εξαλείψει τη φοροδιαφυγή πρέπει να απαρνηθεί το πελατειακό κράτος, δηλαδή τον τρόπο ή την πρωτεύουσα πρακτική με την οποία ασκείται η πολιτική στο Eλλαδιστάν. Δεν έχει την πρόθεση να το κάνει. Παίζει κρυφτούλι με την τρόικα κυνηγώντας μικροπωλητές της «λαϊκής» ή ψιλικατζήδες βιοπαλαιστές και αφήνοντας ανενόχλητους τους κεντρικούς πυλώνες, τα εδραιώματα της φοροδιαφυγής, που είναι και αντερείσματα του πελατειακού κράτους.
Kοντολογίς: το καθεστώς επιτροπείας, δηλαδή η υποδούλωση της χώρας στους δανειστές της, θα είναι η αδιέξοδη μοίρα μας, για πολλές δεκαετίες, αν δεν απαλλαγούμε, ρεαλιστικά και με συνέπεια, από το σημερινό πολιτικό μας σύστημα, τη γάγγραινα του πελατειακού κράτους, τη συμφορά και ντροπή της κομματοκρατίας. Tο δίλημμα για την ελληνική κοινωνία είναι ξεκάθαρο: Ή απαλλάσσεται από το πελατειακό κράτος, δηλαδή από το σημερινό πολιτικό σύστημα, και επιχειρεί με καινούργιο Σύνταγμα την επανίδρυση του κράτους (έναν κοινωνικό μετασχηματισμό που να στοχεύει στην ποιότητα, στην αξιοκρατία, στην αριστεία) ή μπαίνει οριστικά στο λούκι της επιτροπευόμενης συμφοράς με αναπόδραστη κατάληξη το ιστορικό της τέλος.
Φυσικό να ρωτάμε όλοι: πώς, με ποιες πολιτικές πρακτικές θα κατορθωθεί η απαλλαγή από την κομματοκρατία. Όμως τουλάχιστον από την Iστορία συνάγεται η απάντηση ότι για τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει μια κοινωνία δεν υπήρξαν ποτέ προβλέψεις ή συνταγές. Στην έκπληξη οδηγεί η σαφήνεια των στόχων. Kαι το να γίνουν οι στόχοι κοινή συνείδηση μιας κρίσιμης μάζας του πληθυσμού.
Oι εκπλήξεις γεννιώνται, δεν υπαγορεύονται...

Ήρωες, άπαρτα βουνά. Ήρωες, με δώδεκα ζωές, κάστρα του Ολύμπου και του Παρνασσού φαντάσματα, ήρωες μες στα χαλάσματα. Αίματα, κόκκινο νερό, αίματα, ποτάμι βουερό, πυρ στην Αλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο και φωτιά στο Γοργοπόταμο.... Αέρας στις κορφές μαύρο φεγγάρι στις καρδιές έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά με τραγούδια, όπλα και σπαθιά. με τραγούδια, όπλα και σπαθιά.

Χωρίς τσίπα (διότι δεν έχουν κόστος)

Ωρύετο, πράγματι σκλήριζε, ο κ. Στουρνάρας στη Βουλή για την επαύριο της 16ης Νοεμβρίου, ότε, κατά τον κ. Σαμαρά, αν δεν είχαμε πάρει τηδόση, θα είχαμε χρεοκοπήσει, ωρύετο λοιπόν

και έσκουζε αλλεπάλληλες ρητορικές ερωτήσεις: «στις 17 Νοέμβρη θα έχουμε τρόφιμα;», αν δεν πάρουμε τη δόση, «στις 17 Νοέμβρη, θα έχουμεκαύσιμα;

»στις 17 Νοέμβρη θα έχουμε φάρμακα;

»στις 17Νοέμβρη θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις;»...

Είχε για όλη αυτήν την κινδυνολογία, την κατατρομοκράτηση του λαού, κάποιο κόστος, αφού αποδεικνύεται ψεύτης ο κ. Στουρνάρας; Οχι!

Για αυτό παραμένει ξετσίπωτος.

Ή μάλλον, για να πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή, ο κ. Στουρνάρας προχώρησε σε απειλές κατά του έθνους και ξεστόμισε εκβιασμούς, ακριβώς επειδή είναι ξετσίπωτος.

Είχε κάποιο κόστος; Οχι! Αρα θα συνεχίσει ξετσίπωτος.

Εχει εκβιάσει κι απειλήσει τον λαό ο κ. Βενιζέλος, τον έχειπαραπλανήσει; Υπήγαγε τη χώρα σε καθεστώς αιχμαλωσίας ο Γιωργάκης; Την έκανε Ειδική Οικονομική Ζώνη ο κ. Σαμαράς; Είχαν κάποιο κόστος για όλα αυτά; Κανένα! Για αυτό θα συνεχίσουν ξετσίπωτοι.

Που στην πολιτική σημαίνει αδιόρθωτοι. Καταστροφικοί, δημαγωγικοί, θανάσιμοι, αδιόρθωτα.

Υπάρχουν παιδιά που πεινάνε, παιδιά χωρίς φάρμακα. Υπάρχουνυπεύθυνοι για αυτό; Υπάρχουν! Είχαν κάποιο κόστος; Κανένα! Τότε, γιατί να μη συνεχίζουν ξετσίπωτοι;

Υπάρχουν παπαγαλάκια από τα ΜΜΕ καθώς και ντόμπερμαν που ρίχνουν την ευθύνη για τα παιδιά που πεινάνε στην... υψηλή σύνταξη (ήταν 1.105 Ευρώ κι έχει γίνει 689) της θείας μου της Φωτούλας; Υπάρχουν! Είχαν ποτέ κάποιο κόστος; Οχι! Γιατί να μη συνεχίζουν ξετσίπωτοι;

Επιασαν κάποιους μεγαλοφοροφυγάδες; στρίμωξαν οφσορούχους; κόψανε τις μίζες; Οχι! Γιατί τότε να μη συνεχίζουν ξετσίπωτοι

μπίζνες με τη Ζήμενς; γιατί να μην ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία(αυτοί που τα φάγανε) σαν να την βρήκαν απ’ τον πατέρα τους (για να τα ξαναφάνε); έχουν κάποιο κόστος; Οχι! Οχι, ως τώρα τουλάχιστον! Γιατί λοιπόννα μη συνεχίζουν να πλουτίζουν ξετσίπωτοι;

Ο κ. Σαμαράς. Ο άνθρωπος έχει ξανασυγγράψει τις «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου! Μόλις

χθες, έχοντας επισυμβεί μπλακ άουτ στο Γιούρογκρουπ, ο ίδιος έλεγε ότι«βλέπει φως στο βάθος του τούνελ» (Καθημερινή 21/11/12) - για μυστήριο γλόμπο θα πρόκειται.!

Απ’ αυτούς που βγάζουν μαύρο φως μέσα στις μαύρες τρύπες.

  

Χθες η Suddeutsch Zeitung έγραφε ότι «η Ελλάδα είναι κράτος υπό εποπτείαν» (δηλαδή Προτεκτοράτο. Αποικία χρέους, όπως θέλετε πείτε το). Εχει την τσίπα κάποιος απ’ όσους ευθύνονται για αυτό να σκύψει το κεφάλι(κι επιτέλους να βγάλει τον σκασμό); Οχι! Αντιθέτως, ο κ. Γεωργιάδης, για παράδειγμα, τσίριζε χθες στον Real fm ότι «θα πάρουμε τα λεφτά τη Δευτέρα!»Ξετσίπωτος; διαρκώς!

Λέει η Suddeutsch Zeitung ότι η Ελλάδα είναι χώρα υπό εποπτείαν και οι θεράποντες της προπαγάνδας δεν βγάζουν άχνα. Οταν όμως ορισμένοι λέγαμε ακριβώς το ίδιο για την κατάσταση της χώρας, ακριβώς οι ίδιοι θεράποντες της προπαγάνδας μας έλεγαν «λαϊκιστές» και «γραφικούς».

Οταν κάποιος πληρώνεται 480.000 ευρώ τον χρόνο για να σου λέειπόσο σωστό είναι να παίρνεις εσύ 480 ευρώ τον μήνα, και ουδέν κόστος έχει,ξετσίπωτος θα συνεχίζει.

Οταν η Τράπεζα επιμένει να της αποπληρώνεις το δάνειο ή την κάρτα σου με 19% επιτόκιο και δεν έχει κανένα κόστος, ξετσίπωτα θα συνεχίσει να σου πίνει το αίμα.

Οταν η κυβέρνηση που επιτρέπει στην Τράπεζα να σου πίνει το αίμα, δεν έχει κανένα κόστος, ξετσίπωτα θα συνεχίσει να σε δουλεύει μαζί με την Τράπεζα, μαζί με τη Μέρκελ, μαζί με τους νταβατζήδες που θα φάνε την Τραινοσέ, μαζί με τους Τούρκους που στήνουν Γερμανοτουρκικό σαντζάκι στη Θράκη.

Οταν η κυρία Μπιρμπίλη, φερ’ ειπείν, δηλώνει ότι παίρνει μόνον(!) 7.500 Ευρώ μισθό (συν κατοικία, σωφέρ και μάγειρα) εις Παρισίους, κλαίγοντας κάθε μέρα για τα 2.000.000 ανέργους στη χώρα μας κι εσύ δεν γίνεσαι Τούρκος

που με τα δάκρυά της νερώνει το ακριβό κρασί της, τότε η κυρία Μπιρμπίλη δεν έχει κανένα κόστος.

Απλώς εσύ έχεις το κόστος (και) της κυρίας Μπιρμπίλη.

Οπως έχεις και το κόστος της πολιτικής του κ. Σαμαρά ή του Μπενύτο ή του κυρ Φώτη.

Διότι, όταν ο κ. Σαμαράς και Βενιζελοκουβέλης δεν έχουν κανένα κόστος για την πολιτική τους,

το κόστος της πολιτικής τους το έχεις εσύ.

Κοινοβούλιο ή δημοκρατία; Το πραγματικό δίλλημα για τον λαό σήμερα.

Χθες εκδόθηκαν από τον κατ’ ευφημισμό Πρόεδρο της Δημοκρατίας δυο νέες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες ρυθμίζουν δημοσιονομικά, συνταξιοδοτικά και μια σειρά άλλα ζητήματα που η κυβέρνηση θεωρεί κατεπείγοντα μετά από απαίτηση του τελευταίου Eurogroup. Τον τελευταίο χρόνο έχουν περάσει περισσότερες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου απ’ ότι όλο το προηγούμενο διάστημα της μεταπολίτευσης. Κι όλες τους ρυθμίζουν καίρια ζητήματα της δημόσιας διαχείρισης, αλλά και θεμελιωδών δικαιωμάτων των ελλήνων πολιτών. 

Για την πρακτική αυτή οι κυβερνώντες επικαλούνται το άρθρο 44, &1 του Συντάγματος που αναφέρει τα εξής: «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Βουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παράγραφος 1, μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες από τη σύγκληση της Βουλής σε σύνοδο. Αν δεν υποβληθούν στη Βουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής.»

Ποιες είναι αυτές οι «έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτης ανάγκης» που αναφέρει το συγκεκριμένο άρθρο του Συντάγματος και εξαναγκάζουν τον κατ’ ευφημισμό Πρόεδρο της Δημοκρατίας να εκδίδει αβέρτα κουβέρτα Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου; Οι εντολές και οι απαιτήσεις των δανειστών της χώρας και των επιτελείων της ευρωζώνης. Με άλλα λόγια ο ωμός εκβιασμός εναντίον της χώρας από ξένες δυνάμεις, που σε κάθε άλλη περίπτωση θα αντιμετωπιζόταν όπως ακριβώς προβλέπει το διεθνές δίκαιο ως ευθεία εχθρική ενέργεια εναντίον του ελληνικού λαού που ισοδυναμεί με casus beli, αντιμετωπίζεται από τους κυβερνώντες ως ανωτέρα βία και «απρόβλεπτη ανάγκη». Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο ξεφτιλίζεται κάθε έννοια εσωτερικής συνταγματικής τάξης, αλλά οι ωμοί εκβιασμοί, οι ανοιχτοί προπηλακισμοί, ο στιγματισμός εναντίον κυρίαρχου – κατά το διεθνές δίκαιο – κράτους από ξένες δυνάμεις αποκτά καθεστώς φυσικού δικαίου για τους κυβερνώντες και ικανού να δικαιολογήσει τα πάντα. Μέχρι και την κατάλυση της ελληνικής πολιτείας στο όνομα της «περισσότερης Ευρώπης».

Η κατάσταση αυτή δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική πολιτική ιστορία. Δεν συγκρίνεται ούτε με την περίοδο εικονικού κοινοβουλευτισμού της δεκαετίας του ’30 που γέννησε τελικά την φασιστική δικτατορία της 4^ης Αυγούστου 1936. Ούτε με τα Ιουλιανά του 1965 και την περίοδο της «αποστασίας» που ακολούθησε μόνο και μόνο για να ανοίξει ο δρόμος στην δικτατορία των συνταγματαρχών την 21^ηΑπριλίου 1967. Η δημοκρατία στην χώρα μας δεν είναι απλά στο απόσπασμα, έχει εκτελεστεί.

Το Σύνταγμα είναι ήδη κουρελόχαρτο. Η βουλή δεν υφίσταται από την στιγμή που (α) μια τυχαία πλειοψηφία αποφασίζει για θεμελιώδη συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του ανθρώπου και του ελληνικού λαού και (β) παρακάμπτεται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου οι οποίες θεσμοθετούν εκχώρηση δικαιωμάτων και κυριαρχίας του λαού και της χώρας. Το σημερινό κοινοβούλιο αποτελεί μια άθλια βιτρίνα για την καταπάτηση κάθε έννοιας εσωτερικού και διεθνούς δικαίου. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα «κοινοβούλια» της μοναρχίας και της αποικιοκρατίας. Και μόνο από την στιγμή που έχει παραβιάσει βάναυσα με αποφάσεις του θεμελιώδη δικαιώματα του λαού και του ανθρώπου έχει αυτοκαταργηθεί, έχει καταστεί παράνομο και δεν μπορεί πλέον κανείς να το αναγνωρίζει ως έκφραση της λαϊκής βούλησης.

Όποιος εξακολουθεί και το αναγνωρίζει ως έκφραση της λαϊκής βούλησης στην ουσία νομιμοποιεί το σημερινό καθεστώς και τις βάσεις πάνω στις οποίες επιχειρείται να στηριχθεί. Δηλαδή στην κατάφωρη παραβίαση κάθε θεμελιώδους δικαιώματος της χώρας και του λαού της στο όνομα των «διεθνών δεσμεύσεων» που οι κυβερνώντες φρόντισαν από την εποχή του 1^ου μνημονίου έως σήμερα να περάσουν στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας. Όποιος αναγνωρίζει το σημερινό κοινοβούλιο δεν μπορεί να αρνηθεί την πρωτοφανή διαστροφή που υπέστη η έννομη τάξη στην χώρα προκειμένου να εξυπηρετηθούν «διεθνείς δεσμεύσεις» και ξένες δυνάμεις. Όποιος αναγνωρίζει το σημερινό κοινοβούλιο δεν μπορεί παρά να αποδέχεται ότι οι «διεθνείς δεσμεύσεις» έναντι ξένων δυνάμεων υπερτερούν των δικαιωμάτων του λαού και της κυριαρχίας της χώρας. Γι’ αυτό και οι δωσίλογοι έλληνες πολιτικοί μιλούν για την ανάγκη «συνέχειας του κράτους».

Πρέπει πάση θυσία να σπάσει αυτή η «συνέχεια του κράτους». Δεν μπορεί να υπάρχει «συνέχεια του κράτους» μ’ ένα καθεστώς σαν το σημερινό που βασίζεται όχι στα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του λαού, αλλά στις «διεθνείς δεσμεύσεις» που του έχουν επιβληθεί με τρόπο που εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί από πλευράς διεθνούς δικαίου ως αποικιοκρατικός. Αντίθετα, πρέπει να υπάρξει «διαδοχή κράτους», δηλαδή διακοπή της «συνέχειας του κράτους» και επανίδρυσής του στην βάση της κυριαρχίας του λαού και της εθνικής του ανεξαρτησίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την κατάλυση του σημερινού κοινοβουλίου προκειμένου να θεμελιωθεί η δημοκρατική έννομη τάξη στην χώρα.

Το σημερινό κοινοβούλιο δεν μπορεί να απαιτήσει από κανέναν να το σεβασθεί. Στερείται ακόμη και τα πιο στοιχειώδη εχέγγυα συνταγματικής νομιμότητας. Δεν αποτελεί ούτε καν στρεβλή έκφραση της θέλησης του λαού. Έχει παραβιάσει αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα του ελληνικού λαού και έθνους, που μόνο ο ίδιος λαός και το έθνος μπορεί να αποκαταστήσει. Και μάλιστα αυτοπροσώπως. Η ταχύτατη και με κάθε πρόσφορο στον λαό μέσο διάλυση αυτού του κοινοβουλίου που δεν διαθέτει ούτε καν συνταγματική νομιμοποίηση μιας και δεν μπορεί να εκφράζει λαό και έθνος σύμφωνα με το άρθρο 1, &3 του Συντάγματος που αναφέρει: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.» Ενώ το άρθρο 2 του Συντάγματος αναφέρει: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. Η Ελλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.»

Τι έχει σεβαστεί απ’ όλα αυτά σήμερα το υπάρχον κοινοβούλιο με τις αποφάσεις του και την λειτουργία του; Απολύτως τίποτε. Από την στιγμή που το κοινοβούλιο έθεσε τις «διεθνείς δεσμεύσεις» υπέρ ξένων δυνάμεων ως κριτήριο άσκησης της εξουσίας πάνω από τα δικαιώματα του λαού και του έθνους και μάλιστα με τρόπο εντελώς αντισυνταγματικό, τότε έχει παραβιάσει το άρθρο 1 και άρθρο 2 του Συντάγματος και επομένως δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως θεσμός άκυρος και ανυπόστατος. Κι επομένως η κατάλυσή του από το λαό πρέπει να θεωρείται ως πράξη αναγκαία, επιτακτική και απολύτως δημοκρατική. Αναγκαία γιατί δεν μπορεί να υπάρχει να συνεχίζει να νομοθετεί ένας θεσμός που έχει απολέσει κάθε συνταγματική νομιμοποίηση και έχει μετατραπεί σε αποικιακό κοινοβούλιο για την νομιμοποίηση ξένων δυναστών. Επιτακτική γιατί πολύ σύντομα και με άλλοθι το υπάρχων κοινοβούλιο οι ξένοι δυνάστες και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους θα προχωρήσουν στην μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού που ήδη εφαρμόζουν με οικονομικά και δημοσιονομικά μέσα, αλλά αυτή την φορά θα το επιχειρήσουν και με μεθόδους ανοιχτής καταστολής και εμφυλίου. Και απολύτως δημοκρατική γιατί μόνο λαός ως φυσικός φορέας του έθνους έχει δικαίωμα να αποκαταστήσει το καθεστώς ανωμαλίας, αποικιακής κατοχής και διαμελισμού της χώρας που του έχει επιβληθεί. Κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο καταλύοντας το σημερινό κοινοβούλιο και μαζί του το σύνολο των δεσμεύσεων που έχει συναφθεί σε βάρος του. Στη θέση του πρέπει να υπάρξει ένας νέος αληθινά αντιπροσωπευτικός θεσμός της θέλησης του λαού με πραγματικές δημοκρατικές εγγυήσεις.

Επομένως το σημερινό κοινοβούλιο από την στιγμή λειτουργεί έτσι, τότε θεωρείται και πρέπει να θεωρηθεί από οποιονδήποτε έχει στοιχειώδη δημοκρατική συνείδηση ως άκυρος θεσμός. Διαφορετικά πολύ γρήγορα ο λαός θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει δυνάμεις καταστολής και εμφυλίου μέσα στην ίδια την χώρα του υπό κοινοβουλευτικό μανδύα. Πριν λοιπόν χρειαστεί ο λαός να απελευθερώσει την χώρα του με το αίμα του, θα πρέπει να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατό στην κατάλυση του σημερινού κοινοβουλευτισμού. Μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την αληθινή δημοκρατία στην Ελλάδα μέσα από την κατοχύρωση της κυριαρχίας του λαού και του έθνους.

Ποιος είναι ο ρόλος της λεγόμενης αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης στο κοινοβούλιο; Δυστυχώς, η λεγόμενη αντιμνημονιακή αντιπολίτευση και ειδικά τα κόμματα της αριστεράς ακολουθούν την ίδια λογική με τα κόμματα της αποκαλούμενης «δημοκρατικής παράταξης» (κέντρο και αριστερά) την εποχή των Ιουλιανών του ’65 και της «αποστασίας». Όπως τότε, έτσι και σήμερα δηλώνουν νομοταγείς στο κοινοβουλευτικό θεσμό και όχι στην δημοκρατία. Και αντί να υπερασπίζονται την δημοκρατία, σέρνονται πίσω από τον νόθο κοινοβουλευτισμό. Το αποτέλεσμα ήταν το 1967 η δικτατορία να πιάσει με τις πυτζάμες την ηγεσία της αριστεράς, η οποία ακόμη και ανήμερα του πραξικοπήματος διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα για χούντα στην Ελλάδα. Σήμερα οι ίδιες ηγεσίες με την ίδια ακριβώς λογική ενός απίστευτου κοινοβουλευτικού κρετινισμού νομιμοποιούν έναν νόθο κοινοβουλευτισμό που απεργάζεται την σφαγή του λαού και την διάλυση της χώρας.

Οι ηγεσίες της αριστεράς και των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» δεν έχουν καμιά διάθεση να συγκρουστούν με το καθεστώς και να το ανατρέψουν. Αρκούνται στην καταγγελία του. Δεν τους καίγεται καρφί για την μαζική εξόντωση του λαού, ούτε για την αποικιακή κατοχή που εφαρμόζουν οι Ευρωπαίοι διαμέσου ενός νόθου κοινοβουλευτισμού. Αν ήθελαν αληθινά να προλάβουν τα χειρότερα  Αν ήθελαν να αναχαιτίσουν την πορεία διάλυσης της χώρας και αφομοίωσής της από την Ευρώπη των ομόσπονδων περιφερειών, τότε θα έπρεπε να είχαν προχωρήσει άμεσα, εδώ και τώρα στην παραίτηση από το σημερινό κοινοβούλιο ως πράξη δημοκρατικής εγρήγορσης με στόχο την διάλυση της σημερινής βουλής και ανατροπής των κυβερνώντων.

Η παραίτηση από την Βουλή δεν είναι πράξη που γίνεται για να προκαλέσει επαναληπτικές, ή άλλες εκλογές, αλλά πράξη άρνησης συμμετοχής σ' έναν θεσμό δίχως αντίκρισμα. Επομένως ακόμη κι αν οι κυβερνώντες προκηρύξουν εκλογές, τα παραιτηθέντα κόμματα θα πρέπει να αρνηθούν να συμμετάσχουν. Πρέπει να είναι σαφές ότι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να αποδεχτούν ή να νομιμοποιήσουν τις διαδικασίες ενός νόθου κοινοβουλευτισμού υπό την κυριαρχία ξένων δυνάμεων και συμφερόντων. Στόχος της παραίτησής τους από την Βουλή είναι η συγκρότηση ενός αντίπαλου πόλου διεκδίκησης της εξουσίας εκτός κοινοβουλευτικών διαδικασιών, ο οποίος θα καλέσει τον λαό να στρατευθεί γύρω του, να προχωρήσει σε γενική πολιτική απεργία διαρκείας μέχρις ότου οι κυβερνώντες παραδώσουν τα κλειδιά της εξουσίας και αποχωρήσουν.

Όταν γίνει αυτό οι δυνάμεις που ηγήθηκαν θα προχωρήσουν στην συγκρότηση προσωρινής κυβέρνησης η οποία (α) θα προκηρύξει εκλογές για Συντακτική Εθνοσυνέλευση με σκοπό την σύνταξη και ψήφιση νέου Συντάγματος που θα αποκαθιστά πλήρως τις παραβιάσεις των θεμελιωδών διατάξεων του παλιού και θα τις ενισχύει με νέες δικλείδες ασφαλείας. Και (β) θα προχωρήσει σε γρήγορη ανάταξη της οικονομίας της χώρας καταγγέλλοντας και αναθεωρώντας ολοκληρωτικά όλες τις δεσμεύσεις σε βάρος του ελληνικού λαού και της εθνικής κυριαρχίας.

Η προσωρινή κυβέρνηση θα κυβερνά με Συντακτικές Πράξεις υπό την έγκριση της Συντακτικής και των πρωτοβουλιών των πολιτών που οργάνωσαν και διεκπεραίωσαν την πολιτική απεργία. Οι διαμερισματικές συνελεύσεις πολιτών, οι λαικές συνελεύσεις ανά γειτονιά, οι κοινωνικοί φορείς και τα σωματεία θα αποτελούν την δημοκρατική βάση λειτουργίας και αποδοχής των Συντακτικών Πράξεων της προσωρινής κυβέρνησης.

Όταν θα ψηφιστεί το νέο Σύνταγμα, η Συντακτική Εθνοσυνέλευση θα διαλυθεί και θα προκηρυχτούν εκλογές του νέου κοινοβουλίου με βάση τους νέους συνταγματικούς κανόνες. Μόνο έτσι μπορεί να αποκατασταθεί η νομιμότητα στην Ελλάδα σήμερα στη βάση της λαϊκής κυριαρχίας και με όρους αληθινής δημοκρατίας. Διαφορετικά τους επιτρέπουμε να μας οδηγήσουν σε σφαγή, την μαζική εξόντωση του πληθυσμού, με την αντιπολίτευση να νομιμοποιεί με την παρουσίαση της το καθεστώς ανομίας που επικρατεί. Έστω κι αν το καταγγέλλει. Ήρθε η ώρα να αποδείξει η αριστερά και γενικά η λεγόμενη αντιμνημονιακή αντιπολίτευση αν σέβεται τον λαό και την δημοκρατία, ή απλά αποτελεί μια χρήσιμη βαλβίδα εκτόνωσης ενός καθεστώτος που έχει βαλθεί να διαλύσει την χώρα και να ξεπουλήσει τα ασημικά της μαζί με τον λαό της.

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ:Ο ΑΜΥΘΗΤΟΣ ΘΥΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Στο έργο «Σύντοµη ιστορία της Ελληνικής Γλώσσης» του διάσηµου γλωσσολόγου Α. Meillet, υποστηρίζεται µε σθένος η ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι των άλλων γλωσσών.

Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ είχε δηλώσει:
«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι µόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της οµιλίας και της γλώσσης, όσο καµία άλλη γλώσσα.»

Ο μεγάλος Γάλλος διαφωτιστής Βολτέρος είχε πει «Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»

Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε: «Η Ελληνική
έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»

Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»
Theodore F. Brunner (Ιδρυτής του TLG και διευθυντής του µέχρι το 1997)
«Σε όποιον απορεί γιατί ξοδεύτηκαν τόσα εκατοµµύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής, απαντούµε: Μα πρόκειται για την γλώσσα των προγόνων µας και η επαφή µε αυτούς θα ßελτιώσει τον πολιτισµό µας.»

Η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλλερ είχε πει «Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.»


Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832)
«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώµης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαµπερό µέσα στη νύχτα.»
Διάλογος του Γκαίτε µε τους µαθητές του:
-Δάσκαλε τι να διαßάσουµε για να γίνουµε σοφοί όπως εσύ;
-Τους Έλληνες κλασικούς.
-Και όταν τελειώσουµε τους Έλληνες κλασικούς τι να διαßάσουµε;
-Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.

Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώµης, 106-43 π.Χ.)
«Εάν οι θεοί µιλούν, τότε σίγουρα χρησιµοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»

Χάµφρι Κίτο (Άγγλος καθηγητής στο πανεπιστήµιο του Μπρίστολ, 1968)
«Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι καθαρή, ακριßής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άµεσης ενοράσεως που χαρακτηρίζει µερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γερµανικά, είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα.»

Ιρίνα Κοßάλεßα (Σύγχρονη Ρωσίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήµιο Λοµονόσοφ, 1995)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι όµορφη σαν τον ουρανό µε τα άστρα.»

R. H. Robins (Σύγχρονος Άγγλος γλωσσολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήµιου του Λονδίνου)
«Φυσικά δεν είναι µόνο στη γλωσσολογία όπου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι για την Ευρώπη. Στο σύνολό της η πνευµατική ζωή της Ευρώπης ανάγεται στο έργο των Ελλήνων στοχαστών. Ακόµα και σήµερα επιστρέφουµε αδιάκοπα στην Ελληνική κληρονοµιά για να ßρούµε ερεθίσµατα και ενθάρρυνση.»

Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδηµίας της Βασκονίας)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονοµιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιµένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.»
«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργηµένων ατόµων.»
«Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.»

Ερρίκος Σλίµαν (Διάσηµος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890)
«Επιθυµούσα πάντα µε πάθος να µάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοßόµουν πως η ßαθειά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα µε απορροφούσε τόσο πολύ που θα µε αποµάκρυνε από τις άλλες µου δραστηριότητες.» (Ο Σλίµαν µίλαγε άψογα 18 γλώσσες. Για 2 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το να µελετάει τα 2 έπη του Οµήρου).

Γεώργιος Μπερνάρ Σο (Μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, 1856-1950) «Αν στη ßιßλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε µένετε σε ένα σπίτι δίχως φως.»

Τζέιµς Τζόις (Διάσηµος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941)
«Σχεδόν φοßάµαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η οµορφιά.»

Ίµπν Χαλντούν (Ο µεγαλύτερος Άραßας ιστορικός)
«Που είναι η γραµµατεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονοµήσει την γραµµατεία των Ελλήνων µόνον.»

Will Durant (Αµερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, καθηγητής του Πανεπιστηµίου της Columbia)
«Το αλφάßητον µας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύµης και της Ρώµης. Η Γλώσσα µας ßρίθει Ελληνικών λέξεων. Η επιστήµη µας σφυρηλάτησε µίαν διεθνή γλώσσα διά των Ελληνικών όρων. Η γραµµατική µας και η ρητορική µας, ακόµα και η στίξης και η διαίρεσης εις παραγράφους… είναι Ελληνικές εφευρέσεις. Τα λογοτεχνικά µας είδη είναι Ελληνικά – το λυρικόν, η ωδή, το ειδύλλιον, το µυθιστόρηµα, η πραγµατεία, η προσφώνησις, η ßιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραµα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.»

Ζακλίν Ντε Ροµιγί (Σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδηµαϊκός και συγγραφεύς)
«Η αρχαία Ελλάδα µας προσφέρει µια γλώσσα, για την οποία θα πω ότι είναι οικουµενική.»
«Όλος ο κόσµος πρέπει να µάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα µας ßοηθάει πρώτα από όλα να καταλάßουµε την δική µας γλώσσα.»

Μπρούνο Σνελ (Διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστηµίου του Αµßούργου)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι το παρελθόν των Ευρωπαίων.»

Φραγκίσκος Λιγκόρα (Σύγχρονος Ιταλός καθηγητής Πανεπιστηµίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδηµίας προς διάδοσιν του πολιτισµού)
«Έλληνες να είστε περήφανοι που µιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και µητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραµελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που µας έχουν αποµείνει και ταυτόχρονα το διαßατήριό σας για τον παγκόσµιο πολιτισµό.»

Ο. Βαντρούσκα (Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήµιο της Βιέννης)
«Για έναν Ιάπωνα ή Τούρκο, όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες δεν φαίνονται ως ξεχωριστές, αλλά ως διάλεκτοι µιας και της αυτής γλώσσας, της Ελληνικής.»

Peter Jones (Διδάκτωρ – καθηγητής του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης ο οποίος συνέταξε µαθήµατα αρχαίων Ελληνικών προς το αναγνωστικό κοινό, για δηµοσίευση στην εφηµερίδα «Daily Telegraph»)
«Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και του 4ου αιώνος είχαν φθάσει την γλώσσα σε τέτοιο σηµείο, ώστε µε αυτήν να εξερευνούν ιδέες όπως η δηµοκρατία και οι απαρχές του σύµπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι µιά θαυµάσια και εξαιρετική γλώσσα.»

Ντε Γρόοτ (Ολλανδός καθηγητής Οµηρικών κειµένων στο πανεπιστήµιο του Μοντρεάλ)
«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε µαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις µιά δόξα, δηλαδή µιά γνώµη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόµη και αν το εκπαιδευτικό σύστηµα θέλει ανθρώπους νοµοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύµα των αρχαίων κειµένων και η γλώσσα σε µαθαίνουν να είσαι αφεντικό.»

Gilbert Murray (Καθηγητής του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης)
«Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι µιά σκέψη µπορεί να διατυπωθεί µε άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και ßαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερµανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.»

Max Von Laye (Βραßείον Νόµπελ Φυσικής)
«Οφείλω χάριτας στην θεία πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που µε ßοήθησαν να διεισδύσω ßαθύτερα στο νόηµα των θετικών επιστηµών.»

E, Norden (Μεγάλος Γερµανός φιλόλογος)
«Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαµορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραµµατική.»

Martin Heidegger (Γερµανός φιλόσοφος, απο τους κυριότερους εκπροσώπους του υπαρξισµού του 20ου αιώνος)
«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, µέσα από τα οποία προßάλλουν οι πνευµατικές δυνάµεις της δηµιουργικής µεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιό ισχυρή και συνάµα η πιό πνευµατώδης από όλες τις γλώσσες του κόσµου.»

David Crystal (Γνωστός Άγγλος καθηγητής, συγγραφεύς της εγκυκλοπαίδειας του Cambridge για την Αγγλική)
«Είναι εκπληκτικό να ßλέπεις πόσο στηριζόµαστε ακόµη στην Ελληνική, για να µιλήσουµε για οντότητες και γεγονότα που ßρίσκονται στην καρδιά της σύγχρονης ζωής.»

Μάικλ Βέντρις (Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραµµική γραφή Β’)
«Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήταν και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών.»

R.H. Robins (Γλωσσολόγος και συγγραφεύς)
«Ο Ελληνικός θρίαµßος στον πνευµατικό πολιτισµό είναι ότι έδωσε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τοµείς [...]. Τα επιτεύγµατά τους στον τοµέα της γλωσσολογίας όπου ήταν εξαιρετικά δυνατοί, δηλαδή στην θεωρία της γραµµατικής και στην γραµµατική περιγραφή της γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αξίζει να µελετηθούν και να αντέχουν στην κριτική. Επίσης είναι τέτοια που να εµπνέουν την ευγνωµοσύνη και τον θαυµασµό µας.»

Luis José Navarro (Αντιπρόεδρος στο εκπαιδευτικό πρόγραµµα «Ευρωκλάσσικα» της Ε.Ε.)
«Η Ελληνική γλώσσα για µένα είναι σαν κοσµογονία. Δεν είναι απλώς µιά γλώσσα…»

Juan Jose Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής και πολιτικός)
«Οφείλουµε να διακηρύξουµε ότι δεν έχει υπάρξει στον κόσµο µία γλώσσα η οποία να δύναται να συγκριθεί µε την κλασσική Ελληνική.»

Ζακ Λανγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι µία γλώσσα η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις µιας γλώσσης διεθνούς… εγγίζει αυτές τις ίδιες τις απαρχές του πολιτισµού… η οποία όχι µόνον δεν υπήρξε ξένη προς ουδεµία από τις µεγάλες εκδηλώσεις του ανθρωπίνου πνεύµατος, στην θρησκεία, στην πολιτική, στα γράµµατα, στις τέχνες, στις επιστήµες, αλλά υπήρξε και το πρώτο εργαλείο, – προς ανίχνευση όλων αυτών – τρόπον τινά η µήτρα… Γλώσσα λογική και συγχρόνως ευφωνική, ανάµεσα σε όλες τις άλλες…»

Το παρακράτος σε πλήρη δράση

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Προβοκατόρικο το δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος για τις αμοιβές του Παπανδρέου.

Αντιπαροχή για την προώθηση του Λοβέρδου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

...Εξυπναδούλες του Χοντροθέμου

...για να βοηθήσει τον κολλητό του

στον αγώνα του για την ηγεσία τού ΠΑΣΟΚ.

Όταν κάποιος κινδυνεύει να κατηγορηθεί για βιασμό μετά φόνου, το καλύτερο άλλοθι, που μπορεί να εξασφαλίσει, είναι η ντροπή της σεξουαλικής ανικανότητας. Αυτός είναι ο απόλυτος ορισμός της αρχαίας ρήσης ..."το μη χείρον βέλτιστον" ...Επιλέγεις την ντροπή από την τιμωρία ...Επιλέγεις ακόμα και την πιο μεγάλη ντροπή από μια βέβαιη τιμωρία ...Επιλέγεις να εμφανιστείς ακόμα και σαν "ανήθικος", προκειμένου ν' αποφύγεις να εμφανιστείς ως κατηγορούμενος. Μια τέτοια "επιλογή" προσπαθεί σήμερα να κάνει και ο Γιωργάκης και χρησιμοποιεί τους παλιούς "συντρόφους" του ή τους φίλους των "συντρόφων" του. 

Το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ έβγαλε δημοσίευμα με τίτλο ..«Ο Γιώργος κερδίζει 1.000.000 δολάρια από τη συμφορά μας» και ο Γιωργάκης απάντησε με απειλές μηνύσεων και αναπόδεικτων κατηγοριών περί οργανωμένων προσπαθειών δυσφήμισής του. Μίλησε για μυστηριώδεις "εργολάβους", οι οποίοι επιδιώκουν την προσωπική του απαξίωση ...Τα γνωστά "παπατζηλίκια" της οικογένειας του παπατζή ...Τα γνωστά υπονοούμενα για "μυστηριώδεις" και "πρακτορίστικες" μεθοδεύσεις, οι οποίες πάντα "τάιζαν" τον "μύθο" της οικογένειας των χαφιέδων. Όλα αυτά είναι "στημένα". Προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι ο Γιωργάκης "έβγαλε" φέτος 1.000.000 δολάρια και του χρόνου μπορεί και περισσότερα.

Αυτό είναι το ζητούμενο του ψευδοκαυγά ...Να εμφανιστεί μια "βιτρίνα" νομιμότητας για τον Γιωργάκη ...Να εμφανιστεί αυτό το οποίο κάνει ως "ανήθικο", αλλά πέρα για πέρα νόμιμο ...όπως θα έλεγε και ο Βουλγαράκης. Γιατί επέλεξαν την "ανηθικότητα"; Γιατί αυτή συμφέρει σε σχέση με την "αποχρώσα ένδειξη" παρανομίας. Δυστυχώς για τον Γιωργάκη υπάρχουν πλέον οι "αποχρώσες ενδείξεις" ότι τα "πήρε", για να μας βάλει στο ΔΝΤ. Η ζωή, που επέλεξε να κάνει ο δισεκατομμυριούχος πλέον Εφιάλτης της Ελλάδας, δεν δικαιολογείται από τα βουλευτικά του έσοδα. Ο άεργος και ανεπάγγελτος Γιωργάκης δεν έχει κανέναν άλλο τρόπο να δικαιολογήσει τα τρομερά έξοδα, τα οποία συνεπάγεται η VIP ζωή που διάγει πλέον ως μεγιστάνας ...Ο βήχας και ο πλούτος δεν κρύβονται... λέει ο λαός και ο Γιωργάκης "βήχει" ασυστόλως.

Αυτός ο ανεξέλεγκτος "βήχας" είναι το άγχος τους ...Δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση ...και ταυτόχρονα ο εξηνταδυάχρονος πλέον Γιωργάκης δεν έχει τα περιθώρια, ώστε να "περιμένει" να περάσουν κάποια χρόνια, για να ζήσει τη "μεγάλη" ζωή, που του εξασφάλισαν τα "αργύρια" της προδοσίας. Αυτό είναι το πρόβλημά τους. Ο Γιωργάκης, βλέποντας να περνάει τις "πόρτες" των γηρατειών, αποφάσισε να τα "δώσει" όλα για όλα. Αποφάσισε να "πολεμήσει" τον χρόνο με σκληρή γυμναστική, αλλά και να "ζήσει" όσο πιο πλούσια μπορεί στα όσα χρόνια κρίνει ο ίδιος ότι του απομένουν να τα ζήσει σε μια καλή φυσική κατάσταση. Έχοντας μάλιστα γενετικό "λογισμικό" μονοκύτταρου οργανισμού, δεν μπορεί ν' αποφύγει τον πειρασμό να βάλει άμεσα το "χέρι" του στα κλοπιμαία.

Ο χρόνος είναι αυτός που τον πιέζει και τον αναγκάζει σε συνεχή λάθη. Η αδυναμία του να "περιμένει" είναι αυτή που τον αποκαλύπτει, όταν "ξεκοκαλίζει" τα "κέρδη" της προδοσίας ...Τα τεράστια κέρδη, τα οποία τον περιμένουν σε διάφορες γωνιές του Πλανήτη, για να του προσφέρουν απλόχερα ό,τι πάντα ονειρευόταν και επιθυμούσε ...και αυτό βεβαίως δεν ήταν η ευημερία του ελληνικού λαού. Όμως, αυτά τα τεράστια κέρδη, όταν εμφανίζονται σε κοινή θέα, είναι αδικαιολόγητα και ως εκ τούτου επικίνδυνα. Γι' αυτόν τον λόγο εμφάνισαν στο "στημένο" δημοσίευμα 1.000.000 δολάρια έσοδα, τα οποία δήθεν θα γίνουν ακόμα περισσότερα τον επόμενο χρόνο. Βλέπουν τεράστια "κέρδη" σήμερα, αλλά ακόμα περισσότερα στο μέλλον, γιατί θέλουν μια "προοπτική" για τα λεφτά με "ουρά", τα οποία ακολουθούν τον γιο της Μαργαρίτας.

Η βουλευτική ιδιότητα τον βολεύει για την ασυλία που απολαμβάνει, εφόσον "δένει" τα χέρια της ελληνικής Δικαιοσύνης και "φιλτράρει" τις αποφάσεις της, περνώντας τες αναγκαστικά από τους "κολλητούς" και "συνενόχους" του στη Βουλή, αλλά δεν βολεύει στο επίπεδο της λογιστικής. Δεν δικαιολογεί τη ζωή του Γιωργάκη, η οποία —σύμφωνα με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς— πρέπει να ξεπερνά τις 100.000 ευρώ τον μήνα. Σπίτια, αυτοκίνητα, ασφάλειες, υπηρετικό προσωπικό, φόροι, χαράτσια, δίδακτρα παιδιών και πάνω σε όλα αυτά συνεχή ομαδικά ταξίδια με πανάκριβα εισιτήρια, πολυτελή ξενοδοχεία κλπ.. Όλα αυτά είναι πολύ "μακριά" από τον μισθό των βουλευτών ...Έναν μισθό πολύτιμο για τον Γιωργάκη, εφόσον, όπως ο ίδιος μας είπε κάποτε, είναι το μόνο έσοδο που διαθέτει. Ο ίδιος μάς είπε κάποτε ότι από την οικογένειά του "κληρονόμησε" ένα όνομα και ένα ρολόι. Δεν γνωρίζουμε πώς και για πόσο καιρό θα μπορούσε να πληρώνει με ένα όνομα ή ένα ρολόι τόσα αεροπορικά εισιτήρια ή δωμάτια πεντάστερων ξενοδοχείων ...Να υποθέσουμε ότι με το "κουρδιστήρι" πληρώνει τα δίδακτρα της Μαργαρίτας;

Υπάρχουν μεγιστάνες, οι οποίοι δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν μια τόσο άνευ λόγου και κέρδους πολυδάπανη ζωή. Ο Γιωργάκης, απ' ό,τι φαίνεται, μπορεί. Δεν έχει αφήσει προορισμό για προορισμό. Δεν έχει αφήσει ακριβό ξενοδοχείο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη, που να μην έχει καταλύσει. Όλα αυτά μετά από παρατεταμένες διακοπές στην Ελλάδα σε ξενοδοχεία τύπου Κόστα Ναβαρίνου ...Ξενοδοχεία από αυτά, τα οποία θα έπρεπε να προκαλούν "αλλεργίες" σε σοσιαλιστές σε εποχές σαν τις σημερινές. Αυτή είναι η ζωή του Γιωργάκη της προδοσίας. Μια ζωή εξωφρενικά πολυτελής. Σε μια Ελλάδα, όπου, εξαιτίας της ηγεσίας του, όλοι οι Έλληνες "έπεσαν" επίπεδο, ο μόνος που το "ανέβασε" ήταν ο αποτυχημένος ηγέτης τους ...Ο μόνος Έλληνας που στην εποχή του ΔΝΤ απολαμβάνει μόνιμες διακοπές όλων των τύπων. Το καλοκαίρι "αλωνίζει" το πανέμορφο Αιγαίο και τον χειμώνα παριστάνει τον ταξιδευτή των πέντε Ηπείρων.

Όλα αυτά ο κόσμος τα "βλέπει". Αυτή η "θέα" τρομάζει τον Γιωργάκη, ο οποίος βλέπει το πολιτικό "λάδι" της οικογένειάς του να τελειώνει. Αυτή η "θέα" τον τρομάζει, γιατί μπορεί να γίνει παλλαϊκό "αίτημα" ν' αναζητηθεί το αίτιο του ανεξήγητου πλουτισμού του ...Ένα κοινό "αίτημα", το οποίο μπορεί να εξελιχθεί σε λαϊκή κατακραυγή και να απαιτήσει εξεταστικές επιτροπές ...Ένα κοινό "αίτημα", το οποίο μπορεί να "εκτροχιαστεί" και να εκδηλωθεί ως ωμή βία εναντίον του. Κατάλαβε ο αναγνώστης την επιλογή της "επίθεσης" του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ; ...Κάθε άλλο παρά αυτό που φαίνεται είναι ...Κάθε άλλο παρά εχθρικό για τον Γιωργάκη είναι.

Αν το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ήθελε πραγματικά να του κάνει ζημιά, θα είχε τον τίτλο: "Ούτε 500 ευρώ δεν έβγαλε ο άχρηστος στις επί πληρωμή εμφανίσεις του. Κανένας δεν καταδέχεται να τον δει ούτε τζάμπα. Πόθεν έσχες Γιωργάκη τα χρήματα της μεγάλης ζωής;"...Απλά πράγματα. Επιλέγοντας ο Γιωργάκης την "ανηθικότητα" των επί πληρωμή εμφανίσεων στο εξωτερικό, προσπαθεί να πετύχει την παραπλάνηση των πολιτών, προκειμένου να μην βλέπουν τη βέβαιη παρανομία του ...Να τους "πείσει" ότι πέραν του μισθού του έχει επιπλέον οικονομικούς πόρους, οι οποίοι του εξασφαλίζουν μεγάλα εισοδήματα ...Ανεξάντλητους και φυσικά ανεξέλεγκτους πόρους. Μπορεί αυτό να είναι ανήθικο, αλλά δεν είναι παράνομο ...Τι να κάνει, που είναι τόσο δημοφιλής; ...Τι να κάνει, που έχει τόση "πέραση" στην Εσπερία;

Γιατί είμαστε βέβαιοι ότι πρόκειται περί προσπάθειας παραπλάνησης; Γιατί δεν υπάρχει ούτε η μαθηματική πιθανότητα να είναι αληθές το δημοσίευμα. Είναι απολύτως βέβαιον ότι ΚΑΝΕΝΑΣ ζωντανός οργανισμός σε αυτόν ή σε άλλον Πλανήτη δεν θα πλήρωνε ούτε σέντ, για να δει και ν' ακούσει τον Γιωργάκη. Αυτοί, οι οποίοι σε αυτόν τον βυθισμένο στην οικονομική κρίση κόσμο μπορούν ακόμα να πληρώνουν "πολυτέλειες", δεν έχουν ανάγκη ν' ακούσουν τον Γιώργο. Τις αυτοκαταστροφικές γνώσεις του Γιώργου, που οδηγούν στις χρεοκοπίες, τις έχουν κι από μόνοι τους οι πλούσιοι σ' αυτόν τον κόσμο ...Οι άλλες τους λείπουν ...Οι "σωτήριες" γνώσεις τούς λείπουν, για το πώς θα γλιτώσουν τις χρεοκοπίες ...και αυτές πληρώνουν για να μάθουν.

Ο κόσμος πληρώνει για ν' ακούσει ανθρώπους, οι οποίοι νίκησαν τα προβλήματα και όχι για ν' ακούσει τα "κλάματα" των θυμάτων των προβλημάτων. Γιατί θα πλήρωνε ν' ακούσει κάποιος έναν ηγέτη, ο οποίος κατέστρεψε ολοσχερώς τη χώρα του και στο τέλος καταστράφηκε και ο ίδιος πολιτικά; Κινητή "αποτυχία" είναι ο άνθρωπος. Στην καλύτερη περίπτωση για έναν τέτοιο άνθρωπο αφιερώνεις μερικά bytes μνήμης, για να γνωρίζεις απλά ότι υπάρχει ...Όχι και να τον πληρώσεις, για να μάθεις για την άγνοιά του.

Αυτό προσπαθούν να μας πείσουν ότι γίνεται ...Να μας πείσουν, για παράδειγμα, ότι ο Πλοίαρχος του Costa Concordia Φραντσέσκο Σκετίνο είναι δημοφιλής και περιζήτητος και άρα περίπου "καταδικασμένος" να γίνει πλούσιος. Γιατί; Γιατί τον θέλουν όλες οι σχολές εμποροπλοιάρχων, για να κάνει "σεμινάρια" στους φοιτητές τους. Είναι δυνατόν να είναι περιζήτητο εκείνο το ανεύθυνο ρεμάλι; Όχι βέβαια. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο για τον Γιωργάκη, ο οποίος είναι ο "Σκετίνο" της πολιτικής; ...Ο ανεγκέφαλος "καπετάνιος", που "βύθισε" την Ελλάδα στο χάος.

Βρήκαν λέει οι ρεπόρτερ της Εφημερίδας τον υπεύθυνο της εκδήλωσης, που οργανώθηκε στο Τορόντο και τους αποκάλυψε τις λεπτομέρειές της. Μόνος του θα πήγαινε εκεί ο Παπανδρέου στην εκδήλωση ή θα είχε και τον Σκετίνο μαζί του; Βρήκε η εφημερίδα έναν ομογενή ονόματι John —προφανώς ένα από εκείνα τα χασαπόσκυλα, τα οποία συχνάζουν στις πρεσβείες για το "μεροκάματο"― και τους "αποκάλυψε" τα μυστικά της δικής του εκδήλωσης ...Τα μυστικά εκείνα, τα οποία υποτίθεται ότι, αν κοινοποιούνταν, θα ενοχλούσαν τον "καλεσμένο" του.

Τι μας είπε ο διοργανωτής της εκδήλωσης —η οποία αναβλήθηκε, γιατί ο Γιωργάκης έπρεπε να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να την "ξανασώσει" με την ψήφο του—; Ότι ο GAP για εκείνη την εκδήλωση θα έπαιρνε 55.000 δολάρια συν τα έξοδα της παραμονής του ...Μάλιστα, πολλοί από εκείνους, οι οποίοι πλήρωσαν για την εκδήλωση, ζήτησαν τα χρήματά τους πίσω μόλις κατάλαβαν ότι δεν θα δουν το "καθαρόαιμο" της διανόησης από την Ελλάδα ..."Απελπισία" τούς έπιασε μόλις κατάλαβαν ότι δεν θα δουν αυτοπροσώπως τον "στοχαστή" και συνεχιστή της αρχαίας ελληνικής παράδοσης στη σκέψη της στρατηγικής.

Ποιοι ήταν εκείνοι, οι οποίοι απογοητεύτηκαν από την ακύρωση της επίσκεψης σε μια εκδήλωση την οποία οργάνωσαν ομογενείς; Καναδοί ή Έλληνες ομογενείς του Καναδά; Υπάρχει ομογενής οπουδήποτε στον κόσμο, που να μην μισεί τον Γιωργάκη γι' αυτό που έκανε στην πατρίδα του; Υπάρχει ομογενής τόσο κορόιδο, που θα έδινε χρήματα, για να δει τον καταστροφέα της Ελλάδας; "Βρωμάει" από παντού το ρεπορτάζ ως "κατασκευή". Μια εφημερίδα από την Ελλάδα εξασφάλισε το δύσκολο ―και πιθανόν πολυδάπανο― που είναι η "εσωτερική" πληροφόρηση της εκδήλωσης, μόνο και μόνο για να ενημερώσει τον ελληνικό λαό;

Αφού όμως ήταν διατεθειμένοι να κάνουν τα δύσκολα και τα ακριβά, γιατί δεν έκαναν και τα εύκολα και τα τζάμπα, για να είναι πλήρες το ρεπορτάζ τους; ...Έψαξαν να βρουν έστω και έναν από αυτούς, οι οποίοι πλήρωσαν για την εκδήλωση ...έτσι για να συμπληρώσουν το ρεπορτάζ; ...Έκαναν μια βόλτα στην Danforth Avenue να ρωτήσουν τους ομογενείς για την επίσκεψη του Παπανδρέου στην πόλη τους; Να δούμε κι εμείς τέλος πάντων πώς είναι αυτοί, που τους "περισσεύουν" χρήματα να πάνε να δούνε τον Γιωργάκη. ...Να δούμε αν είναι πράσινοι, αν έχουν κεραίες ή αν είναι από τους παραδοσιακούς πελάτες των τσίρκο ...Να δούμε αν πρόκειται περί βιτσιόζων τέλος πάντων.

Μόνον εξωγήινοι και ιδιόρρυθμοι μπορούν να θέλουν να δουν αυτό το θλιβερό θέαμα και ν' ακούσουν από το στόμα του το απόλυτα βαρετό και προβλέψιμο. Δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδευτείς και ν' αναζητάς τα αντίθετα. Ο Γιωργάκης έχει κάποια χαρακτηριστικά, τα οποία τον καθιστούν ειδική περίπτωση και τα οποία είναι εις βάρος του. Ακόμα κι αν το επιθυμεί, δεν μπορεί να σε παραπλανήσει. Δεν έχει καν τα "προσόντα" του Σκετίνο. Σε "προειδοποιεί" ο ίδιος για το ποιόν του. Είναι από εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν "προικιστεί" από τον Θεό με φάτσες τέτοιες, που "καθρεπτίζουν" τα "έσω" τους. Δεν υπάρχει περίπτωση για τον Γιωργάκη να σε μπερδέψει και να σε αιφνιδιάσει.

...Φωνάζει" η φάτσα του ότι είναι βλάκας. Αυτό λειτουργεί απωθητικά για τους ανθρώπους. Δεν το αντέχει ένας άνθρωπος να πληρώσει έναν βλάκα, για να του αποκαλύψει το απόλυτο κενό ...Το λεγόμενο GAP. Δεν είναι τυχαίο που ένας αγγλόφωνος, όπως ο Γιωργάκης, επέλεξε το αρκτικόλεξο GAP, για να τον εκφράζει. Για έναν ελληνόφωνο αυτό δεν είναι σημαντικό, γιατί το ΓΚΑΠ δεν σημαίνει τίποτε στα ελληνικά. Για έναν αγγλόφωνο, όμως, είναι η απόλυτη απόδειξη ότι είναι ΒΛΑΞ ...απ' όλες τις πλευρές.

Τα "δανεικά" του Θέμου.

Αυτό, το οποίο πάντα αναζητά κάποιος, όταν αντιλαμβάνεται "παιχνίδι", είναι οι σχέσεις, οι οποίες υπάρχουν μεταξύ των "παικτών" ...Όλων των "παικτών" ...είτε αυτοί είναι εμφανείς είτε αφανείς. Για ποιον λόγο, δηλαδή, θα μπορούσε μια υποτίθεται κορυφαία εφημερίδα, όπως είναι το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και ο εκδότης της, να "παίξουν" ένα παιχνίδι υπέρ ενός λαομίσητου ανθρώπου και όχι το αντίθετο, εισπράττοντας το "κέρδος" της αντανακλαστικής συμπεριφοράς του κοινού; Ένα καλό "χτύπημα" εναντίον του Γιωργάκη θα είχε άμεσα θετικά αποτελέσματα τόσο για την εφημερίδα όσο και για τον εκδότη. Αντ’ αυτού, όμως, βλέπουμε να υπάρχει "παιχνίδι" και στα "παιχνίδια" ο κόσμος από ένστικτο και μόνον δεν "τσιμπάει". Γιατί άραγε θα μπορούσε ο εκδότης της εφημερίδας να σπεύσει σε βοήθεια του Γιωργάκη; Τι σχέση μπορεί να έχει μ' αυτόν; Τι "χρέη" μπορεί να έχει απέναντι σ' αυτόν ή σε τρίτους και τα "ξεπληρώνει" σήμερα;

Ο Θέμος είναι ο γνωστός βουλιμικός χαφιές, ο οποίος παριστάνει τον δημοσιογράφο και εκδότη και ο οποίος, αφού υπέκλεψε το τσοντοCD του άχρηστου Ζαχόπουλου, το περιέφερε στα γραφεία του Μαξίμου, για να εκβιάσει την κυβέρνηση-Καραμανλή, προκειμένου να σωθεί από την υπόθεση των 5,5 "κατάμαυρων" εκατομμυρίων ευρώ ...Ο εκατομμυριούχος Θέμος ...Άλλος ένας μεγάλος "δημοκράτης" της Μεταπολίτευσης, ο οποίος αξιολόγησε πολύ ακριβά τον εαυτό του ...Άλλος ένας "προοδευτικός", ο οποίος θεώρησε ότι δικαιούται ν' αποζημιωθεί για την "ευαισθησία" του με εκατομμύρια ευρώ. Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος είχε μπλέξει πολύ άσχημα με την υπόθεση ξεπλύματος "μαύρου" χρήματος και στη συνέχεια με εκβιασμό, που οδήγησε σε απόπειρα αυτοκτονίας ―γιατί ο Ζαχόπουλος, εκτός όλων των άλλων, ήταν ανίκανος ακόμα και ν' αυτοκτονήσει―, σώθηκε επί ΠΑΣΟΚ και άρα επί κυβερνήσεως Παπανδρέου.

Με πολλαπλά κακουργήματα στην "πλάτη" του ο Θέμος εξασφάλισε αυτό, το οποίο δεν εξασφαλίζει ποτέ ένας κοινός Έλληνας ...Την ατιμωρησία. Με πολιτικούς όρους υποβαθμίστηκαν οι κατηγορίες εναντίον του και στην πραγματικότητα απαλλάχθηκε από ένα πρόβλημα, το οποίο για τον οποιονδήποτε άλλο πολίτη θα ήταν η καταστροφή του. Σε μια χώρα, στην οποία έχουν καταστραφεί και έχουν στερηθεί την ελευθερία τους άνθρωποι για λίγα ευρώ, κυκλοφορεί ελεύθερος και παριστάνει τον πολιτικό παράγοντα ένας άνθρωπος, ο οποίος ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να δικαιολογήσει μισή ντουζίνα εκατομμυρίων ευρώ. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι αυτός ο άνθρωπος χρωστάει στο ΠΑΣΟΚΙΣΤΑΝ τη σωτηρία του.

Στην εποχή που ήταν ακόμα υπόδικος για κακουργήματα εκδότης, έδωσε ολόκληρη μάχη για τη νίκη τού ΠΑΣΟΚ ...Νίκη-"μονόδρομο" γι' αυτόν, εφόσον είχε συνδέσει την προσωπική του επιβίωση μ' αυτήν. Είναι βέβαιον ότι δεν θα ξέμπλεκε εύκολα, αν η υπόθεσή του εκδικαζόταν υπό Κυβέρνηση Δεξιάς. Σαν γνήσιος "προοδευτικός" αγωνιούσε για το ποιος θα είχε την εξουσία την εποχή που θα καθόταν στο εδώλιο μαζί με το φιλαράκι του με τον "αυτοκτονικό ιδεασμό". Τώρα —και έχοντας εξασφαλίσει την ατιμωρησία— μπορεί να πουλάει "τρελίτσα" και βέβαια "εξυπηρετήσεις" σε φίλους και γνωστούς, αλλά τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Μέσα από την κόλαση πέρασε για όσους θυμούνται τις τραγικές του εμφανίσεις στην τηλεόραση.

Γνώριζε όμως από την αρχή ότι, για να έχει ελπίδες και να καταφέρει να γλιτώσει τη φυλακή, θα έπρεπε πρώτα να μας κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ. Άρα θα έπρεπε και ο ίδιος να συνδράμει με όλες του τις δυνάμεις προς εκείνη την κατεύθυνση. Γι' αυτόν τον στόχο κι αγωνίστηκε με πάθος. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ―στην εποχή που όλη η Ελλάδα γελούσε με τα τραυλίσματα τού κρυφού συνομιλητή τού Στρος Καν― ήταν αυτό, το οποίο παραπλανούσε τον λαό, υποσχόμενο "διαγραφή" χρεών; Αυτό ήταν το μέσον που "φώναζε" αυτά, τα οποία βόλευαν τον "μουγκό" Γιωργάκη. Αυτό ήταν το μέσον, το οποίο στην ουσία επέτρεψε στον Γιωργάκη να "κλέψει" την ψήφο του λαού ....

Αυτό ήταν το μέσον, το οποίο ισχυριζόταν —χωρίς καμία ντροπή— ότι το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη, με το που θα αναλάμβανε την εξουσία, θα "έσβηνε" τα χρέη των πολιτών προς τις τράπεζες. Αυτά τα δημοσιεύματα, όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης —όσο και αν το επιθυμούσε ο Θέμος—, δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των σημερινών "δανειστών" του ΔΝΤ και άρα της Αμερικανικής Πρεσβείας ...Ενός ΔΝΤ, το οποίο εκείνη την εποχή δεν "έπαιζε" καν ως πιθανό ενδεχόμενο και άρα κανένας —πλην των προφητών— δεν θα μπορούσε να γνωρίζει τη μελλοντική εμφάνισή του στα ελληνικά πράγματα.

Τότε, δηλαδή, φαινόταν ανεξήγητη η εμμονή της Αμερικανικής Πρεσβείας να θέλει να ελέγξει απόλυτα τον ελληνικό Τύπο και να πληρώνει όσο-όσο για να το καταφέρει. Αυτά, δηλαδή, τα οποία περίπου κατήγγειλε τότε ο Τριανταφυλλόπουλος, αλλά δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς και για ποιόν λόγο θα έπρεπε να "πληρωθούν" όλοι αυτοί οι "φιλοαμερικανοί" και βεβαίως φιλάργυροι εκδότες. Προφανώς η Πρεσβεία γνώριζε παραπάνω πράγματα από τον "Μάκη". Γνώριζε τις μελλοντικές της ανάγκες και φρόντιζε από τότε να δημιουργήσει τα δεδομένα εκείνα, τα οποία θα τις εξυπηρετούσαν. Από τότε ήθελε να ελέγχει όλα τα ΜΜΕ, ώστε ν' αναλάβουν όλοι μαζί να πείσουν τους Έλληνες για τη "σωτηρία" που θα μας πρόσφεραν οι δανειστές.

Δεν ήθελαν να έχουν καμία "παραφωνία" ...και κατάφεραν να μην έχουν "παραφωνία". Τώρα, που μπήκαμε στο ΔΝΤ και η "ομίχλη" αραιώνει, όλα αυτά γίνονται πιο φανερά. Τώρα πρέπει να καταλαβαίνουν πολλοί περισσότεροι ποιοι πλήρωναν τα εκατομμύρια των εκδοτών, για να ψηφίσει ο κόσμος τον ηλίθιο που θα μας οδηγούσε στο ΔΝΤ. Τώρα καταλαβαίνουν πολλοί περισσότεροι ποιοι προστάτευαν τον Θέμο, όταν αυτός περιφερόταν με εκατομμύρια σε νοικιασμένες λιμουζίνες στην Ευρώπη. Είναι δεδομένο πλέον ότι κάποιοι τα "πήραν" ―είτε σε χρήμα είτε σε ασυλία―, για ν' "ανεβάσουν" στην εξουσία αυτόν, ο οποίος θα μας "γκρέμιζε" στο ΔΝΤ.

...Απλά πράγματα. Οι Αμερικανοί και οι δανειστές μας ήθελαν να ελέγξουν απόλυτα τις ελληνικές εφημερίδες στο σύνολό τους και επένδυσαν στον "πρόθυμο" Θέμο, για να ελέγξουν μια από αυτές ...Τον χοντροΘέμο με τα άπειρα κόμπλεξ και την ανασφάλεια, τα οποία τον έκαναν να διψάει για χρήμα. Είχαν συμφέρον στην Αμερικανική Πρεσβεία να κυβερνήσει ο Γιωργάκης και άρα ήταν φλέγουσα ανάγκη γι' αυτούς να ελέγχουν —αλλά και να εκβιάζουν— τους εκδότες εκείνους, οι οποίοι θα μπορούσαν να επηρεάσουν την επιλογή των πολιτών και άρα να εξασφαλίσουν την εκλογή του εκλεκτού τους. Στην εποχή του ΔΝΤ μπορεί πλέον να καταλάβει κάποιος ποιος έκανε "πλάτες" στον Θέμο, όταν αυτός τολμούσε να εκβιάζει ολόκληρη κυβέρνηση με ένα CD...Μπορεί να καταλάβει ποιος στη συνέχεια τού εξασφάλισε ατιμωρησία και σήμερα προφανώς τον έχει στο "χέρι".

Με το πρόσφατο δημοσίευμα δηλαδή του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ "διευθετούνται" εν μέρη παλιοί "λογαριασμοί" και μειώνονται προηγούμενα "χρέη" ..."Χρέη", τα οποία αφορούσαν περισσότερα πρόσωπα ενός ευρύτερου φιλικού "κύκλου" του εκδότη. Υπήρχε δηλαδή εκ των δεδομένων μια "συμπάθεια" του Θέμου προς τον Γιωργάκη, αλλά υπήρχαν κι άλλα πράγματα, τα οποία τον "έσπρωχναν" να κάνει αυτό, που έτσι κι αλλιώς δεν τον "χαλούσε". Ο Θέμος "χρωστούσε" γενικά στον Γιωργάκη, αλλά "χρωστούσε" ειδικότερα και σε άλλα πολύ κοντινότερα πρόσωπα του περιβάλλοντός του.

Ο Θέμος είχε κι άλλες ιδιότητες πέρα από αυτές του "προοδευτικού" ή του υπόδικου και εκβιαστή. Δεν ήταν συμφοιτητής μόνον με τον άμεσα εμπλεκόμενο στην υπόθεση του CDδικηγόρο Χρήστο Νικολουτσόπουλο. Την εποχή της Θεσσαλονίκης δεν μεθοκοπούσαν μόνοι τους στα στενά ανάμεσα στην Τσιμισκή και την Προξένου Κορομηλά. Μαζί τους ήταν κι ένας άλλος "επιφανής" Κνίτης, ο οποίος στα χρόνια της Μεταπολίτευσης θα γινόταν επιφανής πασοκοπαράγοντας.

Μαζί τους ήταν και ο "Βασιλάκης ο Καϊλας" της πολιτικής με το όνομα Λοβέρδος ...Αυτός ήταν ο τρίτος της παρέας εκείνης. Είναι ο κολλητός και πρώην συγκάτοικος του Θέμου ...Ο πρώτος που σίγουρα, ως "ανατέλλων αστέρας" της παπανδρεϊκής κυβέρνησης και επιφανής "συνταγματολόγος", θα έσπευσε να βοηθήσει τον εκδότη φίλο του από την περιπέτειά του με τα αυτοκτονικά "γρανάζια" της "επάρατης". Ο Θέμος, δηλαδή, "χρωστούσε" τη σωτηρία του στον υπουργό Λοβέρδο, ο οποίος "χρωστούσε" με τη σειρά του στον Παπανδρέου την υπουργοποίησή του.

Πώς αποδεικνύεται αυτό το οποίο λέμε; Δεν είναι δυνατόν να μην έχεις "χρέη" στον Παπανδρέου και να προειδοποιείς για σίγουρο "μακελειό" όποιον τον απειλεί. Ο Λοβέρδος ήταν εκείνος, ο οποίος μας είχε απειλήσει ευθέως ότι ..."θα γίνει "μακελειό", αν τολμήσει κάποιος και πειράξει τον Παπανδρέου". Τώρα, που το ΠΑΣΟΚ διαλύεται και η καριέρα του Λοβέρδου "πνέει τα λοίσθια", είχε λόγο ο Λοβέρδος ν' αναζητήσει τα "χρωστούμενα" από τον Θέμο ...Τον βοήθησε όταν είχε ανάγκη και τώρα θα πρέπει ν' ανταποδώσει, γιατί ο Λοβέρδος κινδυνεύει να πάει στα "σκουπίδια" της πολιτικής.

Είναι η τελευταία του ευκαιρία για να επανέλθει στο προσκήνιο. Ούτε καν στις κερκίδες του Καραϊσκάκη δεν τον υπολογίζουν πλέον τον κατά φαντασία "κομματάρχη" και "αναμορφωτή" του κεντροαριστερού χώρου. Αυτός ο αποτυχημένος πολιτικός ―ο οποίος διέλυσε το ασφαλιστικό σύστημα και στη συνέχεια το ΕΣΥ― δεν έχει άλλη λύση, παρά να γυρίσει πίσω στη "στάνη" όπου προηγουμένως "έφτυσε". Πώς όμως θα γυρίσει; Με ποιους όρους; Αυτό είναι το όλο θέμα. Αυτός έκλεισε με θόρυβο πίσω του την "πόρτα" και έφυγε βρίζοντας τον Βενιζέλο.

Πώς θα γυρίσει τώρα; Πώς θα ανοίξει την πόρτα; Θέλει να γυρίσει, αλλά δεν γνωρίζει πώς να μπει. Να μπει ταπεινά ως μετανοιωμένος "στρατιώτης" ή να μπει "φουριόζος" ως επίδοξος σφετεριστής; Ως εκφραστής ποιας "τάσης" θα σταθεί απέναντι σ' αυτόν που έβρισε προηγουμένως; Μόνον ο πόλος με το όνομα Παπανδρέου μπορεί να του δώσει μια προοπτική ταχείας ανάκαμψης. Άρα; Άρα ο Λοβέρδος είχε σημαντικό λόγο να κάνει μια "εκδούλευση" στον Παπανδρέου, τώρα που βλέπει να τελειώνει το πολιτικό του "λαδάκι". Είναι θέμα επιβίωσης γι' αυτόν να χρησιμοποιήσει τις δικές του "άκρες" υπέρ του Γιωργάκη, προκειμένου να εξασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον στο ΠΑΣΟΚ. Είναι πλέον σειρά του Θέμου να "σώσει" τον "σωτήρα" του.

Αυτή είναι η τελική του επιλογή ...Να παραστήσει τον κολαούζο του Γιωργάκη, για να επανέλθει στο ΠΑΣΟΚ. Αφού μας απείλησε με νέο κόμμα και δεν "τσιμπήσαμε", στη συνέχεια μάς είπε ότι μόνον "οριζόντιος" θα φύγει από τον σοσιαλιστικό "χώρο" και άρα από τον επίσημο εκφραστή του, που είναι το ΠΑΣΟΚ. Τώρα, που βλέπει ο Λοβέρδος να παραπαίει ο Βαγγέλας, θέλει να επιστρέψει και αν μπορεί να "φάει" το κόμμα. Πώς όμως θα το "φάει" με μεγαλύτερη ευκολία; ...Ως "εκλεκτός" του ιδιοκτήτη ...Να το "φάει" ως εκφραστής των Παπανδρεϊκών. Άρα; Άρα, τώρα ήταν η ευκαιρία γι' αυτόν να "πουλήσει" σε αυτόν τον ιδιοκτήτη την εκδούλευση την οποία χρειάζεται.

Καθότι πονηρός και έμπειρος στον παρασιτισμό, ο Λοβέρδος γνώριζε τι είχε ανάγκη ο Γιωργάκης, προκειμένου να μην απειλείται από την κοινή γνώμη σε ένα διαρκώς πιο αρνητικό περιβάλλον γι' αυτόν. Ο νεόπλουτος Γιωργάκης χρειαζόταν "άλλοθι" και αυτό το γνώριζε ο Λοβέρδος. "Άλλοθι", έστω κι αν αυτό τον εμφάνιζε ως "ανήθικο", όπως παρατηρήσαμε στην αρχή του άρθρου. Γι' αυτόν τον λόγο ο Λοβέρδος "σκηνοθέτησε" τον καυγά του Θέμου με τον Γιωργάκη. Μέσω αυτού του καυγά επιχειρεί να του δώσει "απορρυπαντικό" βρόμικου χρήματος ...Να του "δώσει" έναν "αέρα" ενός εκατομμυρίου δολαρίων για φέτος ...και ακόμα περισσοτέρων του χρόνου.

...Μιλάμε για παπατζηλίκι του πεζοδρομίου ...Τα κόλπα των γύφτων, που τα "παίρνουν", για να δημιουργούν εντυπώσεις ...Για να δείχνουν στον κόσμο τούς άρχοντες, που οι ίδιοι δεν "ξέρουν" τι έχουν, αλλά το ξέρουν οι γύφτοι. Αυτό κάνει το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ υπέρ του Γιωργάκη. Τον εμφανίζει σαν "άρχοντα", που δεν "ξέρει" τι έχει ή τι θα βγάλει στο μέλλον ...Παραμύθια της Χαλιμάς σε νέα έκδοση. Σε έναν κόσμο, ο οποίος αγνοεί την ύπαρξη του Γιωργάκη, οι "κολλητοί" της Σαλονίκης προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι ξένοι κάνουν "ουρές" για να πληρώσουν και να δουν το "θαύμα" της Μαργαρίτας ...Προσπαθούν να μας πείσουν για το αδιανόητο ...

Ούτε με το κολάν του να κολυμπά σε δεξαμενή με νηστικούς καρχαρίες θα πήγαινε να πληρώσει, για να τον δει ο κόσμος. Τέτοιο σάπιο κομμάτι κρέας δεν αξίζει να το δεις ούτε ως κακή διατροφική επιλογή των καρχαριών. Αυτόν τον Παπανδρέου προσπάθησε να βοηθήσει ο Λοβέρδος και η "αντιπαροχή" φάνηκε τις ίδιες ημέρες. Αυτός, ο οποίος "έφυγε" από το ΠΑΣΟΚ, μέσα σε λίγες ημέρες "γύρισε". Αυτός, ο οποίος θα έφτιαχνε νέο κόμμα, ζητάει την άμεση σύγκλιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Αυτός, ο οποίος έγραψε νέο βιβλίο, το "έκλεισε" πριν καν το "ανοίξει". Αυτός, ο οποίος μέχρι τώρα απειλούσε ότι θα έφευγε όρθιος και μόνος του από το κόμμα, σήμερα δηλώνει ότι δεν φεύγει ούτε καν κλοτσηδόν και οριζοντιωμένος.

Είναι προφανές ότι ο Λοβέρδος έχει αποκτήσει μια περίεργη αυτοπεποίθηση, η οποία μόνον με την υποστήριξη του Παπανδρέου μπορεί να δικαιολογηθεί. Ετοιμάζεται τις προσεχείς ημέρες να θέσει θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι δεδομένο ότι, αν ο φίλος του ο Θέμος ενοχλούσε πραγματικά τον Παπανδρέου, ο Λοβέρδος σήμερα θα ήταν αυτός, ο οποίος θα την "πλήρωνε". Όπως αντιλαμβανόμαστε κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και αυτό εμμέσως αποδεικνύει την ορθότητα του ισχυρισμού μας για το "στημένο" του δημοσιεύματος. Ο Λοβέρδος πήρε τώρα το "χρίσμα" του Παπανδρέου και θα πουλήσει "τρελίτσα". Θα τον βοηθήσει και ο βουλιμικός Θέμος και θα βγει το "μεροκάματο". Η "παρεείτσα" δηλαδή από τη Σαλονίκη αποφάσισε να μας "δουλέψει" λίγο ακόμα ...Οι άχρηστοι βλάκες τα μάτια τους δεν ξέρουν να βγάλουν και επιχειρούν να "παίξουν" υψηλά πολιτικά "παιχνίδια".

Θα εξυπηρετήσουν τον Παπανδρέου και θα ικανοποιήσουν και τις πολιτικές τους βλέψεις, φιλοδοξώντας να συγκεντρώσουν μεγάλο μέρος της εξουσίας στα χέρια τους ...Ονειρεύονται ξύπνιοι. Παριστάνουν τους δαιμόνιους συνωμότες οι πρώην σταλινικοί Κνίτες, που ανακάλυψαν απότομα τα Gucci και τα Cayenne. Ο ένας ονειρεύεται να παριστάνει τον "Λαμπράκη" και ο άλλος τον "Παπανδρέου" της νέας Μεταπολίτευσης. Αυτό, το οποίο δεν καταλαβαίνουν, είναι ότι πέρασε ο καιρός όπου ο κόσμος "τσιμπούσε" σε ηλιθιότητες ...Πέρασε ο καιρός όπου υπήρχαν αφελείς, οι οποίοι στήριζαν τέτοια σχέδια ...Πέρασε ο καιρός, όπου το ίδιο το κράτος πλήρωνε με αργομισθίες τέτοιους "ιδεολόγους", για να στηρίζουν τους πραιτοριανούς του. Τώρα όλοι δίνουν τη μάχη της επιβίωσης και αλίμονο σ' αυτούς, οι οποίοι θα βρεθούν να κάνουν τα λάθος πράγματα τη λάθος ώρα.

...ΤΕΛΕΙΩΣΑΝΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΚΟΜΑ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’