«Επιχείρηση-Σκούπα» για αποτυχημένους πολιτικούς και στείρες πολιτικές

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ
Ο Αρμαγεδδών θα είναι φρικτός όχι μόνο για τους Έλληνες, αλλά και για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο κ. Τόμσεν…
Τα γεγονότα που ζούμε σήμερα αποδεικνύουν πόσο δίκιο είχε ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης όταν πριν από τέσσερα χρόνια υποστήριζε την ανάγκη της ανακήρυξης της ΑΟΖ. Τώρα ανακαλύφθηκε ότι η δεύτερη μεγαλύτερη πηγή φυσικού αερίου, μετά τα αποθέματα που έχει η Ρωσία στον Βόρειο Πόλο, βρίσκεται μεταξύ Ισραήλ, νοτίως της Κύπρου και νοτίως της Κρήτης.
Και ορθώς ο κ. Μαρκεζίνης, με την παραμονή της παράδοσης της δικαιοδοσίας στην αγγλική Δικαιοσύνη των νέων ομολόγων που θα προέλθουν από το κούρεμα, λέει: Προσέξτε μη χάσετε από την πίσω πόρτα αυτά που θα κερδίσετε από τις γεωτρήσεις. Ο κ. Μαρκεζίνης στο άρθρο του, που δημοσιεύουμε στη συνέχεια, υποδεικνύει τι πρέπει να κάνουμε για να διασφαλίσει η χώρα μας τα συμφέροντά της.
Καθώς η βιοτική κατάσταση του μέσου Έλληνα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ακόμη και η περίοδος των εορτών (για όσους έχουν ακόμη την οικονομική δυνατότητα να τις εορτάζουν) δεν μπορεί να μας κάνει να παραβλέψουμε ότι οι εξελίξεις προχωρούν αλματωδώς – σε μια στιγμή μάλιστα που, ενώ η Ελλάδα καίγεται, οι έλληνες πολιτικοί συνεχίζουν να παίζουν το βιολί τους…
Εντούτοις, παρά τη διάχυτη μελαγχολική εσωστρέφεια, οι συμπατριώτες μου πρέπει να συνειδητοποιήσουν πλήρως τις πρόσφατες ειδήσεις για τον υποθαλάσσιο πλούτο μας. Εκείνοι οι Έλληνες, λοιπόν, που μέχρι τώρα δεν πίστευαν ούτε εμένα ούτε τους άλλους σχολιαστές που, εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, τονίζουμε τη σπουδαιότητα της ΑΟΖ και την ανάγκη αναπροσαρμογής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, οφείλουν σήμερα να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.
Οι τότε προειδοποιήσεις μου είχαν λάβει ως απάντηση μόνο χωλές δικαιολογίες και επικρίσεις, προερχόμενες από πολιτικά νεκρούς και οριστικά ξεχασμένους υπουργούς Εξωτερικών. Ως πού όμως μπορεί να φτάσει η πνευματική και πολιτική ανεπάρκεια ενός επικριτή; Θα αρκεστώ απλώς να θυμίσω ότι στα κοντόφθαλμα άρθρα τους ορισμένοι «πανεπιστημιακοί», αρωγοί του υπουργείου Εξωτερικών, αμφισβητούσαν ακόμη και τον ισχυρισμό μου ότι υπήρχε όντως φυσικό αέριο, στη συγκεκριμένη περιοχή! Όλοι όμως γνωρίζουν σήμερα όχι μόνο ότι υπάρχει αέριο αλλά και πόσο ακριβώς υπάρχει. Και είμαστε ακόμη στην αρχή!
Τι οφείλουμε όμως να κάνουμε τώρα;
Πρώτον, να συνειδητοποιήσουμε ότι τα κοιτάσματα αερίου στα ισραηλινοκυπριακά σύνορα είναι τεράστια.
Δεύτερον, να αντιληφθούμε πόσο αναγκαίο είναι να αξιολογήσουμε τάχιστα την πρόταση Ρώσων και Ισραηλινών για διεξαγωγή γεωτρήσεων νοτίως της Ιεράπετρας με δικά τους έξοδα – μια και, εξ όσων γνωρίζω, οι Τούρκοι δεν μας έχουν… ακόμη αμφισβητήσει την Κρήτη!
Τρίτον, και σπουδαιότατον, πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία η επικείμενη μετατροπή σε αγγλικό δίκαιο των νέων δανειακών συμβάσεων. Μια και η πτώχευσή μας δεν πρέπει να αποκλείεται, όπως άλλωστε και η επάνοδός μας στη δραχμή, κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι οι πιστωτές μας θα γίνονταν νόμιμοι ιδιοκτήτες των κοιτασμάτων μας! Θα χάναμε έτσι τη μόνη σίγουρη προίκα που μας απομένει! Θα δεχθεί κάτι τέτοιο η πρόσκαιρη κυβέρνησή μας, η οποία κυριαρχεί μεν στη Βουλή, αλλά ίσως όχι και στον λαό;
Τέταρτον, καιρός είναι να επανεξετάσουμε, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού της εξωτερικής μας πολιτικής, τις αυξανόμενες ενδείξεις αστάθειας -οικονομικής και πολιτικής- στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Θα πρέπει, έτσι, να υπενθυμίσουμε στον ελληνικό λαό όχι μόνο πόσο ΑΔΙΚΟ είχαν εξαρχής οι άνθρωποι που αρνήθηκαν να διακηρύξουν τα σχετικά με την ΑΟΖ δικαιώματά μας, αλλά και ότι εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που εφάρμοσαν με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη «πολιτική απραξίας» δεν είναι δυνατόν να παραμένουν ακόμη στα καλοπληρωμένα πόστα τους στο υπουργείο Εξωτερικών, μόνο και μόνο γιατί έχουν από κάπου… πλάτες. Ενώ τα πολιτικά αφεντικά τους τα έχει ήδη καταπιεί η ανελέητη Ιστορία, γιατί πρέπει οι ίδιοι να συνεχίζουν να διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική μας;
Όσο κι αν κάποια κατεστημένα συμφέροντα -μικροσκοπικά κόμματα, μη επανεκλεγόμενοι (λόγω της γενικής αγανάκτησης) υπουργοί, πολιτικά συνωμοτούσες εφημερίδες- απεχθάνονται την ιδέα των εκλογών, οι εκλογές θα γίνουν, αργά ή γρήγορα! Και τότε το εκλογικό σώμα θα σαρώσει όλα εκείνα τα πολιτικά ζιζάνια που έχουν ριζώσει στη χώρα μας εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια και παριστάνουν σήμερα τα μεταμορφωμένα και όμορφα λουλούδια…
Μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι οι Έλληνες ξεχνούν γρήγορα ή ότι τους κοροϊδεύεις εύκολα· προσωπικά, αρνούμαι να πιστέψω κάτι τέτοιο.
Όλα τα προαναφερθέντα κατεστημένα πρέπει να ξεριζωθούν, να σαρωθούν και να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας! Θα πρόσθετα όμως ότι εκεί πρέπει να καταλήξουν και όλα τα αραχνιασμένα μυαλά της Βασιλίσσης Σοφίας, τα οποία μας εμποδίζουν να δούμε καθαρά (τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής).
Την πρόσφατη, κατά τα φαινόμενα ελκυστική, προσφορά των Ρώσων δεν πρέπει απλώς να σπεύσουμε να τη μελετήσουμε με θετική διάθεση: πρέπει επίσης να την επεκτείνουμε και σε άλλες γειτονεύουσες υποθαλάσσιες περιοχές, προσεγγίζοντας και άλλες εταιρείες -π.χ. αμερικανικές, βρετανικές, γαλλικές-, ώστε να βοηθήσουμε τη χώρα μας να βρει ασφάλεια στο πλαίσιο μιας πολύπλευρης ξένης συμμετοχής στην ενεργειακή μας πολιτική.
Λίγο προτού κάποιοι παραχωρήσουν, κατά τον πλέον ασυγχώρητο τρόπο, σημαντικά νομικά δικαιώματα στους ξένους δανειστές μας, δεν μπορούμε παρά να αντιμετωπίσουμε ως «μάννα εξ ουρανού» τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις νότιες θάλασσές μας και να λάβουμε τα αναγκαία πολιτικά και νομικά μέτρα που θα τα κρατήσουν μακριά από τα χέρια των πιστωτών μας, οι οποίοι παριστάνουν τους «φίλους» μας.
Όταν σήμερα στο δικαστήριο οδηγούνται εκπρόσωποι της Εκκλησίας, κατηγορούμενοι για αδικήματα που διαπράχθηκαν, σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση, με τη συνέργεια πολιτικών οι οποίοι, τεχνηέντως, έχουν αυτοαθωωθεί, δεν θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να αρχίσει να σκέφτεται ότι οφείλει να καταλογίσει πολιτικές ή -ίσως- και ποινικές ευθύνες τόσο σε πολιτικούς όσο και σε άλλους αξιωματούχους για ζημίες που προκάλεσαν στη χώρα με διάφορους τρόπους;
Μια τέτοια δραστική κίνηση θα κέρδιζε ευρεία επιδοκιμασία. Οι δε βουλιμικοί τραπεζίτες -που συνεχώς είναι οι κύριοι ευεργετούμενοι από τις δόσεις που δήθεν πάνε σε συντάξεις και μισθούς- καθώς και η πανταχού παρούσα «τρόικα», πρέπει να το καταλάβουν: τα έγγραφα που υπογράφονται από φοβισμένους πολιτικούς υπό ασφυκτικές πιέσεις δεν θα μπορούν να προστατεύουν για πάντα τα αφεντικά τους.
Ο κ. Τόμσεν, λοιπόν, καλά θα κάνει να φρεσκάρει τις θρησκευτικές του γνώσεις και να καταλάβει ότι ο επαπειλούμενος από τους φίλους του Αρμαγεδδών θα είναι φρικτός: όχι όμως μόνο για τους Έλληνες, αλλά και για τα συμφέροντα που ο ίδιος εκπροσωπεί.